Xa non se escoita tanto, e a verdade é un pouco estraño, estando como estamos en período electoral permanente. Ou poida que eu non lle estou dando moita cobertura a isto das campañas infindas,....indas,.....indas,.........indas. Para o que hai que oír. Pero isto da densidade ideolóxica das pre, midle & post campañas, mellor deixámolo para outro día. Fago referencia na entrada ao de "son uns Antisistema". Como a rapazada e non tanto que se xunta para dar caña nos cumios G, non confundir, ou nos do clímax, perdón, clima. Claro, a cualificación esta indicada polos medios de comunicación de masas (dito así xa non haberá que explicar nada do tipo de información que botan, digho eu) é recorrente cando calquera organización maniféstase de calquera xeito contra dalgunha das premisas dogmáticas básicas do sistema. É que ven sendo iso? O do sistema, digo. Un obxecto complexo que relacionase cando outros elementos alleos, seguindo unha definición wikibásica. Non saio do meu asombro ignaro. Se o centramos no eido políticus aínda é máis alucinante como se explica -alucinación no sentido de non entender nin papa-. A plasmación organizativa dun conxunto de interaccións que son estables a través das cales exercese a política nun contexto limitado pola poboación. Sendo así, xa teño claro nada.
Pero voume aventurar a dicir que aos que sinalamos antis, o son como opostos ao sistema capitalisto. Teño o 99% de posibilidades de atinar, porque seica xa non hai outro, coido. Quitando variantes locais, versión chinesa, tacheriana ou en vías de desenvolvemento. E o outro 1, vai en que se opoñerse a un sistema, de feito, quer dicir non aceptar as normas establecidas, ou a organización de calquera actividade colectiva, ou algúns dos valores con primacía social, en actitude de oposición radical -con ou sen alternativa-, pois coido que quen mais quen menos, foi, é ou será antisistema.
Xa non dighamos de pensamento. E non hai que pensar en grandes transgresións, tipo defraudadores fiscais ou condutores suicidas. Eu diría máis: por común e proliferación as pequenas insubmisións todas xuntas fan un palleiro ben máis grande onde escondemos e escusamos as agullas máis grandes. O que manguei no super, a travesía da vía polo medio e ídem, o "eu non fun" da estrela futbolera que lle arreou ao outro, o de paro un momentiño en dobre fila, o de veña home por non cubrir a ficha vou quedar sen praza?, o de ti pega só para defenderte, non pasa nada se por hoxe non apagamos as luces ao saír, o de pero se todo o mundo (7.500.000?) o fai,...
Vou ver de poñer un exemplo máis concreto. Veritas veritate. Hai uns dias tiven a inestimable oportunidade de observar unha avoa antisistema. Unha estrada autonómica que atravesa un núcleo semi-urbán, destes que se constrúen dunha banda e da outra da vía de tránsito, sen pensar moito na ordenación. Unha anciá cunha eiva/lesión apoiada nunha muleta ocupando un brazo e acompañada dunha nena amarrada á outra extremidade superior que prolongaba a extensión como portadora de bolsa da compra. Dez da maña. Tráfico rodado en ambos sentidos nivel 4 sobre 5. Sen aparente percepción do risco sobrelevado, cruzan os catro, muller maior, muller pequena, muleta, bolsa da compra, en diagonal cunha inclinación de 30° atravesando os tres carrís (sube, servizo central, baixa) a menos de 25 mts dun paso de peóns regulado por semáforo de pulsar. A avoa leva ben posto o adxectivo? Ou non?
E reflexionando, non só somos A.S. a título individual. No colectivo tamén. E tamén "sen querer". Eu, por exemplo, son socio dunha que revelase contra da norma e do sistema. Con toda a lóxica da necesidade común. Se ti que o tes que facer non mo fas, ou mesmo non mo fas ao meu gusto, fagoo eu pola miña conta. E se pensas que che vou deixar que o fagas, vas listo, porque non me fío. Nin de que vaias facer as cousas tan ben como as estou facendo eu nin de que eu teña a coraxe, o "sentido común" e o compromiso colectivo necesario para esixirche que cumpras co teu deber. Logo son -colectivamente- dobremente antisistema, polo teu e polo noso. E tan pancho! Que pasa?!
Canta etiqueta e canto conto.
Non se está tan mal sendo un radical.
Ninguén aparenta ser o que os demais queren ver.
E non hai mal que non medre onde a bondade garda silencio.
Punto seguido.
Ningún comentario:
Publicar un comentario