tag:blogger.com,1999:blog-15637483667099956852024-03-17T18:58:57.089+01:00A ESCOLA NUDISTAA ESCOLA NUDISTAhttp://www.blogger.com/profile/05519090751254517631noreply@blogger.comBlogger60125tag:blogger.com,1999:blog-1563748366709995685.post-57072922010655557962024-03-17T18:58:00.000+01:002024-03-17T18:58:24.104+01:00PRIMOS<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px; text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisv4nMcjdQjz929JxlsmFgTfchrDNi0gF9x3UEVtrtF83FkKpkGOZqSKrLVd0E49f-0xwKMsvp_frLrq1pbr2GJ5tEuu2mULb9zfhWJ7Lbdu9-lQ5-LC81mfWdMrhtP-6qrUhKsTBQnw2qMnSlM14tigxYbb-MOhyphenhypheniEyrAhq9566NzMNICpbn7UGtMpy0/s700/primos_1_blog.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="367" data-original-width="700" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisv4nMcjdQjz929JxlsmFgTfchrDNi0gF9x3UEVtrtF83FkKpkGOZqSKrLVd0E49f-0xwKMsvp_frLrq1pbr2GJ5tEuu2mULb9zfhWJ7Lbdu9-lQ5-LC81mfWdMrhtP-6qrUhKsTBQnw2qMnSlM14tigxYbb-MOhyphenhypheniEyrAhq9566NzMNICpbn7UGtMpy0/s16000/primos_1_blog.jpg" /></a></div><br /><span style="font-family: Oxygen; font-size: medium;"><br /></span><p></p><p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: Oxygen; font-size: medium;">As matemáticas non menten. Non poden. Mentir é unha capacidade principal da condición humana. Fundamental para a supervivencia.</span></p>
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 15px; text-align: justify;"><span style="font-family: Oxygen; font-size: medium;"><br /></span></p>
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: Oxygen; font-size: medium;">Pero iso si, os humanos podemos mentir con matemáticas. Usándoas, pervertendo o seu ser, para modelar a realidade ao noso antollo e manipular.</span></p>
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 15px; text-align: justify;"><span style="font-family: Oxygen; font-size: medium;"><br /></span></p>
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: Oxygen; font-size: medium;">Feliz ano novo. 2024 digo. O número que representa cada un dos anos pódese descompoñer en números primos. Non hai números sobriños, nin númeras primas. Nin tías nin pais. Números primos, do N, naturais, entre o cero e o vaitisabercantascifras poden ser para adiante (non para atrás, que xa serían Z) todos os que nunha división enteira, só son divisibles polo número 1 e eles mesmos. Puideron chamarlles egocéntricos. Pero non. 2, 3, 5, 7, 11, 13, 17, 19, 23, 29,....</span></p>
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 15px; text-align: justify;"><span style="font-family: Oxygen; font-size: medium;"><br /></span></p>
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: Oxygen; font-size: medium;">Hai todos os que queiras e máis. Isto pode ser difícil de explicar. Ou de entender. Hai infinitos números. É hai tamén infinitos números primos. Infinito é o que é. Estou por apostar que chegado un punto, entre dous números primos moi grandes moi grandes, tamén habería infinitos números non primos. Infinito é cando cansas de contar... por poñelo en prata. Para Susana igual chegando a 317. Eu igual dou chegado a centos de miles. Ou uso potencias de dez e me quedo tan ancha.</span></p>
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 15px; text-align: justify;"><span style="font-family: Oxygen; font-size: medium;"><br /></span></p>
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: Oxygen; font-size: medium;">Pero ao que vou. 2024 descomponse (cando come algo que lle senta mal) en 2,2,2,11 e 23. Poderíamos poñelo así, 2221123, por exemplo, sendo que o acordaramos. Só as cifras primas, sen repetir, 21123. 231123 poñendo o dous elevado ao cubo,2x2x2, como unha cifra máis, un 3 (normalmente iría elevado e pequeno, pero da máis xogo así). Ou sendo que dous ao cubo, 2x2x2, é oito, así, 81123. A min gústame máis este, por razóns persoais que agora non veñen a conto.</span></p>
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 15px; text-align: justify;"><span style="font-family: Oxygen; font-size: medium;"><br /></span></p>
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: Oxygen; font-size: medium;">2023 sería. 71717, só 717, 7172 (sete por dezasete ao cadrado expresado) ou ben 7289 (calculado).</span></p>
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 15px; text-align: justify;"><span style="font-family: Oxygen; font-size: medium;"><br /></span></p>
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: Oxygen; font-size: medium;">2022 o poñeríamos... 23337. Non hai potencias. Dous por tres e por trescentos trinta e sete. Pero esa expresión, 23337, tamén é unha das que poderíamos usar para o ano 1998.</span></p>
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 15px; text-align: justify;"><span style="font-family: Oxygen; font-size: medium;"><br /></span></p>
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: Oxygen; font-size: medium;">Probade con outros. Como que non é divertido? Non é máis que un xogo.</span></p><p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: Oxygen; font-size: medium;"><br /></span></p><p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: Oxygen; font-size: medium;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Oxygen; font-size: medium;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjaGrSWSI4nZ8Avh1EKH7Lqxp2FTqAOZ8jGTHk1ubzxLcPpdPRDGXnbV86q9MoEp5CNnPnimhhEI-_W6EJ1nomrjrZXeSWvbakYMtJvJsMi6dTnsmI-5DNt8F1FxD4_yeh7c6u9JSgUot2hPH4dXq1Am8NroFx7yVVFjQ_b9eZpUqdvFy2m_I0SSHRX2T4" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" data-original-height="1538" data-original-width="900" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjaGrSWSI4nZ8Avh1EKH7Lqxp2FTqAOZ8jGTHk1ubzxLcPpdPRDGXnbV86q9MoEp5CNnPnimhhEI-_W6EJ1nomrjrZXeSWvbakYMtJvJsMi6dTnsmI-5DNt8F1FxD4_yeh7c6u9JSgUot2hPH4dXq1Am8NroFx7yVVFjQ_b9eZpUqdvFy2m_I0SSHRX2T4=w374-h640" width="374" /></a></span></div><span style="font-family: Oxygen; font-size: medium;"><br /><br /></span><p></p>
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 15px; text-align: justify;"><span style="font-family: Oxygen; font-size: medium;"><br /></span></p>
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: Oxygen; font-size: medium;">Pero con uns números así e un pouco de imaxinación, alguén pode definir unha teoría do caos, unha mitoloxía ou un novo orde mundial.</span></p>
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 15px; text-align: justify;"><span style="font-family: Oxygen; font-size: medium;"><br /></span></p>
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: Oxygen; font-size: medium;">Por exemplo. Evaristo Fuentes, líder da seita solidificadora, oposta ao estado líquido social, cultural e relixioso, conclúe que estas combinacións expresan por unha banda como van a ser os anos a respecto dos conflitos sociais, a meteoroloxía e a economía en base ao análise de como foron os anteriores todos. Afirma que canto máis longa sexa a combinación numérica xeral, a que repite todos as cifras nas que se descompón o numeral do ano, peor será o nivel de conflito a nivel político, podendo chegar a violencia e enfrontamentos armados. Mirade 1936, di. Tamén asevera que as persoas nacidas en anos cuxa táboa teña números pares e impares na expresión, serán máis equilibradas na súa personalidade. Que calquera expresión que non remate nunha cifra par suporá un ano inestable. Alimentando o seu interese... porque agás o dous, todos os números primos nos que se pode descompoñer outro número calquera son impares... el sabeo, pero como digo, interésalle a inestabilidade.</span></p>
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 15px; text-align: justify;"><span style="font-family: Oxygen; font-size: medium;"><br /></span></p>
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: Oxygen; font-size: medium;">Pero analizar anos non é dabondo, así que a seita, ou sexa, Evaristo, decide crear un equipo, para o que consigue financiamento privado, o mecenado está ben tratado fiscalmente, e axudas públicas para I+D+I, porque ten a categoría de Asociación sen ánimo de lucro e con fins sociais, e porque vai a usar IA na investigación, que estude o mesmo para as datas de nacemento, horas, minutos e segundos incluídos en numeración decimal.</span></p>
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 15px; text-align: justify;"><span style="font-family: Oxygen; font-size: medium;"><br /></span></p>
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: Oxygen; font-size: medium;">Antía naceu oficialmente, que é o que vale para isto, ás 16:23:15 do sete de abril de 1996. Antía é en realidade a Reverenda Antía, primeira concubina do actual líder da Seita, Evaristo Fuentes. Antía era filla única dun coñecido industrial madrileño do sector da construción, que despois de pasar por distintas clínicas de desintoxicación por adición ao consumo de novas tecnoloxías, recalou na seita solidificadora onde abandonou todo tipo de vicios, grazas, entre outras cousas a que no lugar onde ten a súa sede central, Casas de Rueda (Teruel), non hai ningún tipo de cobertura, nin por satélite.</span></p>
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 15px; text-align: justify;"><span style="font-family: Oxygen; font-size: medium;"><br /></span></p>
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: Oxygen; font-size: medium;">A seita conta cunha biografía detallada de Antía e de todo a súa árbore xenealóxica até cinco xeracións atrás. A IA incorporou toda esa información e a cruzou con eventos e feitos históricos. E con datos relativos a psicoloxía, filosofía, economía e política. Partindo da súa expresión numérica completa: 5899507041996. A descomposición daría o seguinte resultado: 2,2,3,3,1733,94561567. Con estas posibles expresións: 2233173394561567, 23173394561567, 2232173394561567, 49173394561567.</span></p><p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: Oxygen; font-size: medium;"><br /></span></p><p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: Oxygen; font-size: medium;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Oxygen; font-size: medium;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEisAKQ8TnqdnvF8NkXD9YfpBU7z4Jd5aTo9Ms6RnXfcLXiN8gu9NcUir0-OmjdncYlwxwIYrNd_bDx-TcGhVv5nqhdoB1wM3GeaDhqYq-D-y8eJ1Qr2QIXMIHIcjUrr0r3rnLOMR6UACpF3ZkRp4TRdF33ebXfeSxfYZ2OWr6r9SO2jsIXPUzdKxBeh8Yc" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" data-original-height="1064" data-original-width="840" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEisAKQ8TnqdnvF8NkXD9YfpBU7z4Jd5aTo9Ms6RnXfcLXiN8gu9NcUir0-OmjdncYlwxwIYrNd_bDx-TcGhVv5nqhdoB1wM3GeaDhqYq-D-y8eJ1Qr2QIXMIHIcjUrr0r3rnLOMR6UACpF3ZkRp4TRdF33ebXfeSxfYZ2OWr6r9SO2jsIXPUzdKxBeh8Yc=w504-h640" width="504" /></a></span></div><span style="font-family: Oxygen; font-size: medium;"><br /><br /></span><p></p>
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 15px; text-align: justify;"><span style="font-family: Oxygen; font-size: medium;"><br /></span></p>
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: Oxygen; font-size: medium;">Unha oportunidade que nin Evaristo nin a seita podían deixar pasar. Algo tiña que significar una combinación con esa variedade e lonxitude. Cun número primo final de oito (8) cifras. Oito!</span></p>
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 15px; text-align: justify;"><span style="font-family: Oxygen; font-size: medium;"><br /></span></p>
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: Oxygen; font-size: medium;">A Reverenda Antía pasou a ser o centro de todas as formulacións ideolóxicas da seita. En base aos resultados e conclusións teóricas que produciron os algoritmos da IA a respecto da súa expresión numérica en relación á súa vida e historia, a Asemblea (chámalle X) da seita acordou crear un partido político para presentarse ás seguintes eleccións autonómicas con eses fundamentos. Despois foron as xerais e europeas. En todas arrasou, deixando aos antigos partidos de esquerdas e dereitas, moi esquerdas e moi dereitas, agás un na Galiza, sitio distinto, claro, con presenza testemuñal en todas partes.</span></p>
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 15px; text-align: justify;"><span style="font-family: Oxygen; font-size: medium;"><br /></span></p>
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: Oxygen; font-size: medium;">E na maioría dos países do mundo, de arriba e abaixo, a nova ideoloxía foi implantándose a todos os niveis. Os últimos en sumarse foron os suecos, non por nada en especial, só por facerse o que son. O planeta entrou nunha etapa de equilibrio. As relixións todas pasaron a un segundo plano. Entre outras cousas porque tamén se fixo unha análise numérica dos seus contidos. A investigación xa pasara a outro nivel. Calquera texto, dende a Biblia até o Quixote se converteu en números primos. A intelixencia artificial analizaba, descompoñía e resolvía numericamente un millón de textos nunha hora. E os resultados foron tan sorprendentes, mesmo para a cúpula científica que asumira o control da seita, onde quedou Evaristo… que cando llos presentaron á Reverenda Antía, esta si, pouco sabía ela…, baixouse do seu altar de ouro e mármore do Porriño e nunca máis volveu a subirse. Dixo, marcho que teño que marchar e foise a vivir a unha comuna nas Seychelles. Hai axencias de viaxes organizando peregrinacións para ir saudala, non se pode facer máis ca iso, nin falarlle, que non quere, calculando con algoritmos cales son os mellores momentos para facer cada etapa e con que medios.</span></p>
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 15px; text-align: justify;"><span style="font-family: Oxygen; font-size: medium;"><br /></span></p>
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: Oxygen; font-size: medium;">A economía de mercado desapareceu. A produción sistematizouse matematicamente para xerar os bens primarios suficientes para poder darlle a cada un dos seres humanos o básico. Nin máis nin menos. Despois había opcións para poder conseguir máis, pero dentro duns límites, atendendo fundamentalmente ao que indicaba a teoría numérica a respecto do que cada ten tiña por necesidade e do que poderían ser os seus intereses para desenvolverse persoalmente e así aportar algo substancial ao conxunto da humanidade.</span></p>
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 15px; text-align: justify;"><span style="font-family: Oxygen; font-size: medium;"><br /></span></p>
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: Oxygen; font-size: medium;">Houbo algunha guerra aínda mentres a cousa se foi asentando. Unha pequena nuclear incluso. Pequena porque foi moi limitada no tempo e no espazo. O que quedaba dos Estados Unidos que nunha arroutada, e xa sen saber a quen máis botarlle a culpa da súa auto-desfeita social, decidiron tirarlle uns foguetes a Canadá. Pero non pasou diso. Os ianquis enseguida se arrepentiron, e os canadenses, pois como os sitios nos que caeron as pequenas bombas atómicas xa os tiñan máis de medio abandonados, era sitio para facer vulto, pois tampouco se cabrearon moito. De feito, acabaron todos xuntos dende Alaska até México nun único País.</span></p>
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 15px; text-align: justify;"><span style="font-family: Oxygen; font-size: medium;"><br /></span></p>
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: Oxygen; font-size: medium;">Mesmo se empezaron a recuperar desertos. Que si. Sacaban a area en camións eléctricos e facían praias. Por todo o bordo de África. Agora podes ir paseando pola area e mirando as ondas dando toda a volta ao continente. Hai quen xa o fixo, por certo. E de onde ían quitando a area ían poñendo plantas para fixar o linde aos poucos. En dez anos o Sáhara perdeu un trinta por cento da súa extensión. E dis que queren seguir, pero só até un límite. Dixeron os algoritmos da IA que tamén tiñan a súa funcións, eses espazos cubertos de area, a nivel ecolóxico planetario.</span></p>
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 15px; text-align: justify;"><span style="font-family: Oxygen; font-size: medium;"><br /></span></p>
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: Oxygen; font-size: medium;">Si claro. Todo isto é unha ficción distópica. Despótica cando empezou, pero despois cambiou. Cunha visión optimista da dialéctica histórica da humanidade. Moi optimista. Pero, estamos moi lonxe de algo así?</span></p>
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 15px; text-align: justify;"><span style="font-family: Oxygen; font-size: medium;"><br /></span></p>
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: Oxygen; font-size: medium;">Unha humanidade globalizada, necesitada de algo inmaterial no que acreditar para poder seguir adiante colectivamente. Os procesos de descomposición política e social nas sociedades do primeiro mundo, a agravación dos conflitos endémicos de base imperialista, as rebelións violentas afirmadas en teoloxías que supoñemos benévolas e pacíficas, o incremento das diferencias de clase entre os distintos mundos dentro deste mundo, as ansias por parecer ser e ter máis do que calquera poida ter medrando en progresión xeométrica… son caldo de cultivo para a destrución completa ou para un re-equilibrio mundial baseado en principios acreditables cientificamente pero que cheguen ao órgano do instinto primario do ser humano dun xeito simple. Coa capacidade de espallamento dun virus, que dadas as circunstancias tiqtoqueiras e asimilables e ben doado de conseguir.</span></p>
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 15px; text-align: justify;"><span style="font-family: Oxygen; font-size: medium;"><br /></span></p>
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: Oxygen; font-size: medium;">Porque sabemos que os datos todos para poder facer a maxia de que todo coincida cunha fórmula preestablecida xa están en mans de compañías e organizacións diversas, non si? Ningún misterio niso.</span></p>
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 15px; text-align: justify;"><span style="font-family: Oxygen; font-size: medium;"><br /></span></p>
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: Oxygen; font-size: medium;">E cada vez hai menos capacidade individual de análise crítico da realidade e menos lugares ou moito máis difíciles de atopar na barafunda de suposta información, como para ofrecer resistencia, razoable resistencia, a como se está a modelar a realidade. Cada vez máis cerca da visión de Huxley. A pequena e a gran escala.</span></p>
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 15px; text-align: justify;"><span style="font-family: Oxygen; font-size: medium;"><br /></span></p>
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: Oxygen; font-size: medium;">En concreto, este pequeno ensaio, está cheo de opinións e teorías. Aínda que aparecen cifras e explicacións, non poden ser consideradas como constitutivas de datos informativos. Agás estas ligazóns á <a href="https://gl.wikipedia.org/wiki/Algoritmo" rel="nofollow" target="_blank">wiki</a> e á <a href="https://unirfp.unir.net/revista/ingenieria-y-tecnologia/que-es-algoritmo/" rel="nofollow" target="_blank">unir</a> non hai ningunha información de reforzo, que poida ser contrastada e verificada. Está claro que é un artigo de opinión. Cando escoito emisoras, miro televisións, leo xornais… cústame moito traballo distinguir entre unha cousa e outra. E nos máis dos casos… mestura sen distinción, coa intención encuberta de confundir á mantenta, de intentar que se perciban as opinións como informacións. E iso mesmo sabendo que uns son dunha cor e outros doutra. Non, non é posible a obxectividade nin o purismo informativo, pero quen ten a responsabilidade de informar, falo dos medios de comunicación en xeral, deberan cando menos ser pulcros nesa diferenciación. Pero… a quen se deben? Ollo. Non falo das persoas, falo dos medios. Aínda que nalgún caso, hai cans de presa aos que habería que darlles de comer aparte, e por desgracia teñen nome e apelidos moi recoñecidos e valorados socialmente.</span></p><p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px; text-align: justify;"><br /></p><p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px; text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjYaWcd1rTeqYkYdwqioMzMKH9UcYuLy5fkSWnxI0jGp_SEeASFJ59uXeLFtAt_ehp6Gz_X-09lH4Tjw7aOuMn5nRq9_dyLyYQqdY_-wJhiRujeEvfnPUtgLMSQIWjTLALxdk-Z5o7MlFhEKPG_Ccvco1njYB09Mp1G7Y26JCiiGmJmUD4uGADmUZ5IRc/s700/primos_2_blog.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="367" data-original-width="700" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjYaWcd1rTeqYkYdwqioMzMKH9UcYuLy5fkSWnxI0jGp_SEeASFJ59uXeLFtAt_ehp6Gz_X-09lH4Tjw7aOuMn5nRq9_dyLyYQqdY_-wJhiRujeEvfnPUtgLMSQIWjTLALxdk-Z5o7MlFhEKPG_Ccvco1njYB09Mp1G7Y26JCiiGmJmUD4uGADmUZ5IRc/s16000/primos_2_blog.jpg" /></a></div><br /><span style="font-family: Oxygen; font-size: medium;"><br /></span><p></p><p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: Oxygen; font-size: x-small;">Nota: A bandeira e a foto son de onde anda Antía recollida. Sacadas da wiki tamén.</span></p>
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px; text-align: justify;"><br /></p>A ESCOLA NUDISTAhttp://www.blogger.com/profile/05519090751254517631noreply@blogger.com0Arteixo, A Coruña, Galiza43.3038683 -8.510297399999998910.253830326094082 -43.6665474 76.35390627390592 26.6459526tag:blogger.com,1999:blog-1563748366709995685.post-4045149930165301392023-12-06T21:25:00.000+01:002023-12-06T21:25:33.621+01:00ALTURA POLÍTICA<div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhM73YsEkHs2O1zSihwQ9lAqu_aYB-vSP7T3KBsVQMziNYvh6CitwuzTPsMUJejEd8hNakpKbCWgxoFQ2gKk8zVaAhF_9h7Y2F9rUpCv54Tw1hDPrxSkxiy7IFRxxsG6LLj5-Lfwie3OMS-TkqBtw_SLysHkY6HdZTskJXxHJs269EvDcKq5-u3bfQQvlM/s700/alturapolitica_blog.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="367" data-original-width="700" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhM73YsEkHs2O1zSihwQ9lAqu_aYB-vSP7T3KBsVQMziNYvh6CitwuzTPsMUJejEd8hNakpKbCWgxoFQ2gKk8zVaAhF_9h7Y2F9rUpCv54Tw1hDPrxSkxiy7IFRxxsG6LLj5-Lfwie3OMS-TkqBtw_SLysHkY6HdZTskJXxHJs269EvDcKq5-u3bfQQvlM/s16000/alturapolitica_blog.jpg" /></a></div><br /><span style="font-family: Quicksand; font-size: large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Quicksand; font-size: large;">Pois eu tamén estou en contra da amnistía esa. Como o estaba contra das condenas aos independentistas, xa ves ti. Condenas que son emitidas despois dunha sentencia dun órgano xudicial de acordo á lei vixente como consecuencia dunha decisión política que non era acorde coa lei vixente, seica. Amnistía que será unha decisión política do poder executivo para obviar unha pena que impón un xuíz en base ao que indica a lexislación. Que xogo de poderes! E que trapallada todo. Que peniña dá quen ten que negarse a si mesmo para conseguir manterse no poder. Pero o fin, xustifica os medios, seica. Que noxo dan os cans de presa comunicadores dos que pensaban que ían arrasar nas urnas e levaron a hostia do século (aínda estamos empezando, para o caso, e non vai con moi boa pinta, por certo). As dereitas e as dereitonas manifestándose na rúa e as esquerdas mentindo nos despachos. O mundo ao revés? Vou intentar non saírme do País, do grande, esta nación, como dixo a herdeira ao trono no seu discurso, seica. Que vai dicir? O de nación de nacións? De onde non hai...</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Quicksand; font-size: large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Quicksand; font-size: large;">E se cadra, non é o sitio onde mirar mal, digo na Zarzuela, a ese respecto, que parece que hai xente coa cabeza amoblada. Para o seu papel, si, pero amoblada. Son outra xeración, claro. E algo se lles ten que notar. Pero e ben seguir dicindo, quen queira, e se pode, anotade, e debe dicir, que unha monarquía é un anacronismo para este tempo da historia neste espazo cultural. E ser consecuentes con tal afirmación. Pero afirmo, imos ter raíña, no seu momento, e monarquía... por tempo indefinido. Aínda menos mal se fora con xente así, pero, quen vai controlar iso?</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Quicksand; font-size: large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Quicksand; font-size: large;">Ouso afirmar tal cousa, porque á xente lle importa un carallo o sistema político no que esteamos ou deixemos destar. Como tantas outras cousas que poderíamos abordar colectivamente. Pero é que á xente non lle importa un carallo abordar cousas conxuntamente. O que quere a común das mortais é que lle arranxen o seu para seguir facendo o que pensan que é a súa vida. Pero que deixou de selo, hai moito tempo. Cando renunciaron ao sentido social da intelixencia por gañar unha suposta liberdade individual, da que agora as novas formacións populistas, con disfraces neoliberais, ou ao revés?, fan bandeira.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Quicksand; font-size: large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Quicksand; font-size: large;">Noutro mundo social, poida que si tiveramos necesidade de participar activamente como sociedade civil. Facendo política, claro. Que iso ben sendo. Noutras circunstancias, nas que se dera unha situación económica rabiosa para unha ampla porcentaxe da poboación, poida que si tiveramos interese na participación activa. Nunha democracia na que a grande parte dos partidos non tiveran a tendencia natural a tomar posesión de todas e calquera das organizacións sociais, poida que houber algo de acción colectiva. Nesta non.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Quicksand; font-size: large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Quicksand; font-size: large;">O proceso da segunda restauración borbónica, o que deron en chamar transición, foi un pasar por enriba dos temas sensibles polo medo histórico a repetir o violento enfrontamento civil. E quedaron case todas no armario pechado do faiado social. Como daquela non se puxo no seu sitio, a cadea, a todos os que participaron na sublevación militar contra da segunda república, e non se procesou por conivencia a todos os que sacaron tallada posteriormente do resultado desa sublevación, non se levaron diante dos tribunais aos asasinos e torturadores... acabaron volvendo a aparecer, eles e os seus herdeiros. Pero quen os había de xulgar que estivera liberado de ser suxeito de parte? Daquela. Eu non puiden chegar para dicir non a ese acordo, negándome a aceptar unha constitución pactada neses términos. Pero tiven a oportunidade de estudala, esmiuzala e facer unha análise crítica do que formulaba. Nunha revisión que partía dun coñecemento do que fora durante moito tempo a norma fundamental do Estado, os Principios do Movemento, inspirados naqueles da Falanxe de Jose Antonio, e duns primeiros achegamentos a teorías liberais, marxistas, anarquistas... dende unha filosofía humanista moi definida polo cristianismo. Mestura do que mamara por obriga e do que empecei a escoller coñecer. Pero volvo a sinalar, non tiven oportunidade de manifestar o meu desacordo co articulado votando non. E en todos estes anos que pasaron, nunca volvín ter ocasión de facelo. Vivo sometido a unha lei fundamental, igual que o fixen na ditadura, sobre a que non puiden manifestar o meu desacordo. E con toda a lóxica, a toda a estrutura lexislativa e de poder que xurdiu a partir dela. Como todas as xeracións posteriores. Unhas cantas. Pero... agás catro cabezas tolas (en porcentaxe...) ninguén reclama tal necesidade. Á maioría do persoal impórtalle un carallo.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Quicksand; font-size: large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Quicksand; font-size: large;">Como podo afirmar tal cousa? Calculo que haberá uns 30 millóns de españois que agora mesmo estarán na mesma circunstancia que unha servidora a respecto de asumir o que hai. Sen contar os menores de 18 anos actuais. Non parece que sexa un tema trending topic entre esa poboación. Non houbo manifas masivas. Si, algúns votos dirixidos a forzas que falan de facer unha revisión da norma constitucional. Pouco máis. Dirás ti que tampouco é unha circunstancia tan especial. Certo. Vimos á vida onde cadra. Nas condicións que sexa. Sorte tivemos de caer aquí e neste tempo, en varios sentidos. Pero os seres humanos, antes tiñamos o costume de non conformarnos coa realidade que nos tocou vivir e tentar mellorala, se era posible. Agora xa non? Como dis? Si, claro que a participación social, ir votar regularmente, manifestar as opinións políticas propias escollendo entre uns partidos e outros, podería entenderse como aceptación tácita do marco legal. Ou como unha práctica vital de participar en calquera medida e expresión posible que teñamos a man, mantendo a discrepancia. Que medo lle hai á discrepar. Claro, porque os estados sociais estables son planos. Defínense por amplas maiorías (cantidade de xente, non no sentido político) que están satisfeitas ou acomodadas, que poden pensar en non ser molestadas no seu status quo para o resto das súas vidas. En resumo, ter cubertas as necesidades básicas, cada vez máis, e ter a sensación de que mandas na túa vida. Cando non hai tal...</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Quicksand; font-size: large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Quicksand; font-size: large;">Pero para empezar a falar de renovar socialmente esa aprobación, quizais deberamos empezar por pensar en porque a celebramos. Cun día festivo estatal. Eu coido que é para que aproveiten os madrileños a coller unha ponte e escapar do seu querido feudo que tanto queren. Igual os que a redactaron e calcularon para cando sería aprobada en Referendo, palabras maiores, xa pensaron no de ao día 7 descansou pero imos poñerlle un antes e un despois. O de celebrar a ausencia de pecado orixinal nun único caso na historia, do día 8, é para outro debate, o de empezar a poñer descansos organizados que non se baseen en mitos e lendas senón en mellores condicións laborais para todas. Xa o comentei noutras ocasións. Pero o do 6, é para celebrar? Pois mira, sendo eu unha opositora manifesta, digo que si. Que nas circunstancias políticas daquela época, un grupo de persoas con representación social de distintas ideoloxías, conseguiran un acordo de base para poñer a andar unha nova etapa política para un Estado que aínda tiña sangue recente en algún paredón e queimaduras non tan recentes en algún tellado, foi cousa boa. Outra cuestión é ter que facer a celebración cun acueduto.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Quicksand; font-size: large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Quicksand; font-size: large;">Eu imaxínome outra festa. Da xente reunida nos lugares da representación popular, onde dis? pois nos salóns de plenos dos concellos, nos das deputacións, nos parlamentos autonómicos e no congreso e no senado, digo a xente de andar por casa e pola rúa, facendo o que se fai co Quixote en ocasións, non sei se cos Cantares ou coa Longa tamén, por certo, iso de ir lendo anacos un detrás de outro. E durante todos os 30 días anteriores, nas empresas, nos centros comerciais, nas escolas... organizando encontros para falar de como foi a cousa de definir esa norma, explicando puntos da súa articulación, falando de quen participou sen estar no poleiro, de quen a pasou a máquina, de que a levou a imprenta, de quen a repartiu por todos os recunchos do Estado, de como se fixo o referendo, quen dicía de votar isto e de votar aquilo, que din agora... ir tomando apuntes de que habería que mudar na súa redacción, mirar o de empezar a facerlle traxe novo, máis que remendos. E cada cinco anos, digo cinco como podería dicir cinco e medio, abrir un debate durante todo o ano, no que se revisaran de xeito formal os apartados necesarios, se elevaran as propostas de reforma aos órganos competentes para o seu análise e se puxeran a disposición do soberano para a toma de decisión ao respecto. E empezar a pensar en ter unha Constitución Viva, Líquida, que poida adaptarse ao que os tempos indiquen, avanzando no desenvolvemento dos seus principios centrais e incorporando os que se considerasen necesarios. Despois, adaptar a lexislación toda aos cambios introducidos.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Quicksand; font-size: large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Quicksand; font-size: large;">Si, vale. Moito curro da nosa señora inmaculada. Pero xa teríamos ocupación para moita xente desocupada. Tamén habería que mandar moita xente a rozar montes, poñendo os que non tiveran propietarios identificados en man común. E así evitaríamos moitos lumes. Outros non. Nos montes constitucionais tamén, se houbera esa roza anual e quinquenal, igual. Digo eu. Pero é que falta a vontade política. De todas as formacións ídem. Pero de xeito fundamental, do conxunto do soberano, ao que isto, lle importa, tamén, un carallo.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Quicksand; font-size: large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Quicksand; font-size: large;">De ter ese monte constitucional limpiño, polo menos ben coidado, poida que agora mesmo non estiveramos vendo con asombro o teatro da comedia das negociacións, nin a papeleta dos perdedores que pensaban que ían gañar.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Quicksand; font-size: large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Quicksand; font-size: large;">Non vou dicir máis, de momento, que hai que ir celebrar.</span></div>A ESCOLA NUDISTAhttp://www.blogger.com/profile/05519090751254517631noreply@blogger.com0Arteixo, A Coruña, Galiza43.3038683 -8.510297399999998914.993634463821152 -43.6665474 71.614102136178843 26.6459526tag:blogger.com,1999:blog-1563748366709995685.post-42322989547834035142023-06-06T19:16:00.003+02:002023-06-06T19:17:05.388+02:00ELECCIÓNS. 2ª PARTE<div style="text-align: justify;"><span style="font-family: helvetica; font-size: large;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPUEFzya9rzbiYOMK7659fBLZzA1fVfsdIetTmS8S-JEd2aa6tDghpVIIKmVn6ew7J22Vni2F0a7gbwWZUH18_3mxEMicZp5ZnKAKNOMOXanc3buJn5NHAoqNY0WcYA5OxVsN2VLJ7M8-_zWBflcHyE04reTLZs5-xk49jezC043bUvuqyxkBn9W0w/s700/eleccions_blog.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="700" data-original-width="700" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPUEFzya9rzbiYOMK7659fBLZzA1fVfsdIetTmS8S-JEd2aa6tDghpVIIKmVn6ew7J22Vni2F0a7gbwWZUH18_3mxEMicZp5ZnKAKNOMOXanc3buJn5NHAoqNY0WcYA5OxVsN2VLJ7M8-_zWBflcHyE04reTLZs5-xk49jezC043bUvuqyxkBn9W0w/s16000/eleccions_blog.jpg" /></a></div><br />Era imposible que soubera que don Sánchez xa tivera previsto convocar comicios xerais sendo que os resultados non lle foran favorables ao seu partido nestas municipais e autonómicas. Pero é ben certo que ten todo o sentido político de non perder máis. Se cadra pensa que canto máis tempo estea compartindo goberno nunha situación de debilidade, tendo que pactar cada cousa con amigos desexados e non tanto, pois máis puntos vai perder. Ou de verdade cree o de que teñen que ser os votantes quen poña a cada quen no seu sitio, visto o visto.</span></div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Pero non me sorprendeu.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Quizais agora era ben, neste interludio entre unhas eleccións e outras, que se puxeran de acordo estes e aqueles para mudar algunha cousiña no sistema electoral. E que empezáramos a preguntarlles aos distintos partidos para as xerais se estarían dispostos a abordar unha reforma substancial na lexislatura que siga.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">En que términos?</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Pois eu, que non son economista, nin xurista, nin político, pero que non son <i>aeconomista, nin axurídica, nin apolítica</i>, porque é imposible que o sexa, vou opinar e propoñer. Isto tamén é sociedade civil? Opinar só, poida. Propoñer, diría que si. As dúas cousas xuntas, mentres non sexa no facebook (que manía lle collín, si) digo eu que máis aínda.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Que <i>Kona</i> e iso de ter catrocentos procesos electorais un cada semana aquí ou acola. Como os festivos. E xa aproveito. Menos mal que o xoves e o venres santos (os outros non son?) caen ben, para que ninguén diga que son anticlericala. Prohibidos os festivos que non coincidan en venres ou luns, ou pegados e continuados. Fin das pontes e os acuedutos. Se queremos ter máis días libres, apuntarnos ao sindicato e que o pelexen nos convenios colectivos. Nin para as festas locais nin hostias! Se che cae o santo en martes a festa a fas o sábado, o domingo ou como moito o venres ou o luns. Sen distincións. Nin Santiago nin as Letras. Nin a Constitución nin os Reis (Magos).</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Eleccións ás comunidades autónomas, cabidos e cidades colonia. Todas na mesma convocatoria. Poñédevos dacordo. Que si que somos moi peculiares as históricas e todo iso. Pero que se vexa en máis federalismo e menos en complicar procesos. Se somos tan peculiares, pouco van poder facer os que non son dos respectivos países para cambiar vontades. Ou somos parvas as votantes? (Ups, igual...)</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Pero non a un tempo das municipais. Que para moitas comunidades levan parella a de como se conforman as Deputacións. Elixir á alcalde dun concello, que a elixen os veciños que son alcaldes para escoller as veciñas... ten unha particularidade. Unha diferenciación clara a respecto das cuestións que tratan e poden atender. Unha percepción distinta por parte do electorado, para unha acción que é percibida como moito máis preto da súa vida cotián. Pouco ou nada a ver coas autonómicas. Agás polos xogos de poder partidarios.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Eleccións xerais. Ten a potestade de convocala quen lle vai ben gobernando ou quen lle vai mal... pois hai que mudar iso. Non podemos estar con voltas e máis voltas. Catro anos para gobernar e cada catro anos revisión. Vale, si, meses arriba ou abaixo. E a data da convocatoria ten que ser a referencia para os outros procesos electorais.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Poñamos por caso. Xerais en xullo do 2023. Autonómicas entre xuño e agosto do 2024. Municipais entre maio e setembro do 2025. E nada de máis eleccións, agás o que haxa que repetir, até o 2027, que tocarían, de novo, as xerais. Se as municipais foran finalmente en maio, pois entre abril e xuño. E volta a empezar. Todas en domingo. Sempre. Sen fútbol, que distrae.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Esquecía as Europeas. Pero é que son tan fofas. Explícome. Parlamento Europeo, que con Lisboa aínda gañou algo como cámara de representación. Órgano consultivo? Quen ben sendo quen manda na Unión? A comisión. O Consello. E quen elixe á xente na comisión? Quen forma parte do Consello? Eu non. Ti tampouco. Os que saen nas xerais de aquí. Terán que coincidir. Paréceme. Que ademais… non é que se fale do que se vai facer en Europa nesas campañas. Ou pouco. Máis ben do que lle vai servir a cada Estado. Pois poñelas a un tempo das xerais. Como que iso o decide Europa? E logo nos non somos? Europa digo. <a href="https://es.wikipedia.org/wiki/D%C3%A9ficit_democr%C3%A1tico_en_la_Uni%C3%B3n_Europea#" rel="nofollow" target="_blank">Déficit Democrático</a>?</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Por outra banda. Temos unhas Cortes Xerais que coxean dunha pata fundamental. Ao meu entender. A cámara alta acabou sendo secundaria. Sendo como é a única nominal para a elección, propicia para colocar a xente de partido. Que non sabes que facer con ela ou como fórmula interna de agradecemento pola labor prestada. E senadoras designadas polas autonomías. Igual era ben darlle unha volta. Constitucional digo.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Fagámola cámara territorial, de verdade, aproximando ao federalismo, con capacidade real de decisión ao nivel da baixa. As persoas senadoras todas designadas polos parlamentos autonómicos, mira ben o que votas. Ou escollidas en paralelo a esa elección autonómica. En liña coa función que van a asumir, como representantes dun País ou Comunidade Autónoma. Para que representen e defendan os intereses dos distintos territorios. Con dereito a veto por parte de calquera representación autonómica a un acordo da outra parte do parlamento xeral. Poñamos que cun límite de 4 vetos por lexislatura. Poida que con esa fórmula, non houberan sido o sector labrego, gandeiro e pesqueiro da Galiza, os grandes damnificados da entrada da España mediterránea na Unión Europea. Cousa que aínda non demos corrixido, todo hai que dicilo. E igual tiñamos autoestrada nosa, autovía nova e alta velocidade con velocidade (no 2010, non no 2025...). Cada un fala da feira como lle vai nela. Si.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Perdemos democracia... falso, sendo que se atendan a outras cuestións tamén... empezando por reiterar o de votar. Votar, vótase todos os días. A democracia existe se as cidadáns non se limitan a un acto sexual cada catro anos (para cada orxía) e lle dan cariño e roce todos os p. días. Isto tamén e sociedade civil?</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Non chega con mudar o senado. Imos con outras cuestións. O outro día alguén comentaba nunha parola amistosa despois dun xantar pracenteiro o da lei D'Hondt. Un invento? Non está nada mal pensada, ao meu entender. Pero quizais necesitaríamos máis. Dou unha idea. Non tería sentido a porcentaxe de votantes vinculada ao eido territorial para poder ter representación no parlamento estatal, transformando o Senado no que apuntei. Agora si, porque senón as pequenas minorías territoriais non terían tanta voz, nin tanto voto, nese estamento. E as minorías son importantes. A menor das minorías, un eu, é importante. Non si? Entón, representación directa e proporcional. Contabilizada en todo o Estado. E un mecanismo dobre para que<b> nunca ningún partido puidera ter unha maioría absoluta</b> e para que o partido máis votado fora o que formara goberno. Con outros se quixer, sempre e cando nunca deran como resultado ter maioría absoluta conxunta, pero el só tamén sen que ninguén o puidera impedir. Levando á práctica política o principio de ter que traballar en común, acordar, colaborar e non esmagar ideoloxicamente, competir polo poder e impedir os acordos polo ben común. Xa sei, un cambio radical de filosofía. Que na sociedade civil habería que practicar tamén. E como haxa contubernio... que o pode vixiar o Constitucional, por exemplo, por exemplo de órgano democrático... ou unha sociedade civil activa... pasade para a casa, castigados sen sobremesa e que pase a seguinte.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Por exemplo. O PP gaña as eleccións xerais co 38% dos votos. PSOE co 30,85%. VOX co 8%. SUMA co 6%. ERC co 2%. EH co 1,43%..... outros pequeniños, con 1% e menos do 1%...</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">350 escanos na baixa. 133 para o PP. 108 para o PSOE. 28 para VOX. 21 para SUMA. 7 para ERC. 5 para EH. 4 para o BNG. O resto para todos os demais até completar os 350, por orde. Aínda quedarían ben 44 escanos. Sen límites de porcentaxe até chegar aos 350. Pero por cada un que entre cun só escano, sumarlle un escano máis a cada un dos partidos con máis representación, na orde de porcentaxes, por enriba do 1%. Sen que o maior deles puidera nunca chegar aos 176. As maiorías teñen que ter máis capacidade de decisión pero non até o punto de eliminar a posibilidade de participación do resto dos pareceres representados.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">PP 133+1+1+1</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">PSOE 108+1+1+1</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">VOX 28+1+1+1</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">SUMA 21+1+1+1</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">ERC 7+1+1</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">EH 5+1+1</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">BNG 4+1</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">JxC 3</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">PNV 2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">PODEMOS 2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">CS 2</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">QUEN 1</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">CALQUERA 1</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">OUTRO 1</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">VEÑA 1</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">PEC 1</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">PAN 1</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">CYL 1</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">SUC 1</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">CUS 1</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">USC 1</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">GATICIA CEIBE 1</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">NON 1</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">FORZA DEPOR 1</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">AFROUXA 1</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">BISCA 1</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">ANDAMOS 1</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">SIMPÁTICAS 1</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">EMPÁTICAS 1</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Igual son poucas votantes 100.000 para ter un escano de representación. Pero se eu son unha delas, gustaríame que a tiveran. E ademais sabería que van ter que escoitala. Necesariamente. Para a próxima xa verei. E ademais beneficio tamén aos que teñen menos representación dos que máis teñen... 1 máis para 4 e moito en comparación con tres máis para 133.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Pero isto non facilita a gobernabilidade! Non, ao vello estilo non. Festivamente. Moito que aprender. Teremos que escoller xente con resiliencia.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Aplicando isto aos concellos. Que deberan volver a ser iso. Concellos. Espazos onde a xente, indirectamente, seguindo co de escoller partidos, decida a respecto das cousas do pobo, a vila ou a cidade. Pero escollamos directamente a quen vai a ter a representación do Concello. A alcalde presidenta. Que é o que coido adoitamos facer neste eido municipal. Indirectamente. De non ser así, é inexplicable que algunhas propostas programáticas estean gobernando concellos no País (isto é unha maldade...). Modifiquemos o proceso para escoller a quen leve o bastón de mando. Sen dúas voltas. Co mesmo modelo das xerais. Nunca maiorías absolutas. Que se entendan. Pero quen teña a maior cantidade de votos ten a alcaldía. Non teño claro se acumular concelleiras e concelleiros. Mesmo estaría ben que despois cada formación puidera designar persoas para formar parte de grupos e comisións de traballo. De traballo. Non para quentar a cadeira. Que figuraran previamente nunha lista que acompañase á de quen se presente para alcalde.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Pero ademais... recuperar a celebración de <i>concellos, </i>agora lles chaman plenos, públicos, en horarios nos que a cidadanía poda participar. Onde ademais de cidadáns particulares houbera representantes das organizacións cidadáns, de veciños, culturais, comerciais, de familias, de colectivos minorizados, todas elas con voz. Máis sociedade civil? Quizais habería que facer eses plenos, con temas máis de decisión colectiva, deixando as cousas de administración e burocracia para outros grupos de traballo, e facelos en sitios máis grandes... compartindo previamente a información publicamente.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Un apunte aquí. Hai que regular para toda a xente que entra na política activa e chega a formar parte dun órgano colexiado, unhas condicións económicas básicas. Decentes. Non indecentes. Que permitan a quen se adique <i>profesionalmente</i> a tal encomenda poder vivir dese traballo. Como calquera outra persoa traballadora. Ou que se deran de alta como autónomos e facturaran horas de traballo, cunha tarifa establecida. Dietas aparte, si. Pero as mesmas que para calquera outra actividade. Que non sexa a remuneración nin unha escusa para non meterse en política nin un obxectivo financeiro para meterse. E eliminar o das pensións vitalicias posteriores. A todos os niveis. Iso si, algo que se podería facer extensible tamén á xente que se meta no sarillo de asumir directivas de Asociacións sen ánimo de lucro, aplicarlles un coeficiente redutor para a xubilación. Para poder anticipala e/ou ter un beneficio específico. E logo... crear un consello de maiores. Necesitamos dos saberes acumulados.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Quen ten o bastón manda, representa e pon orde en todo o que atinxe ao Concello (lugar e entidade). Pero non manda máis que o conxunto do Concello (órgano decisorio). E como te pases da raia, para casa sen sobremesa e que entre a seguinte no número de votos.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Logo está o das Deputacións. Hai quen di que non teñen moito sentido nunha organización territorial autonómica. Eu non o teño tan claro. Quitando que a nosa organización territorial do País ben podía ter outra estrutura máis equilibradora e máis adaptada á realidade propia e non ás raias provinciais... Quizais precisamente por ser como somos territorialmente precisamos dun organismo intermedio como o das Deputacións. Xestoras de servizos agrupados aos que os concellos individuais non dan chegado ou non poden asumir por distintas razóns. Para accións que están máis aló das competencias territoriais dun Concello determinado pero non chegan a ser de ámbito autonómico. Algunhas funcionan ben, outras non tanto. Pero aquí tamén teríamos que intervir. Quizais reconvertelas. En entidades supra-municipais de xestión. Sen necesidade de ter que elixir ou designar representantes. Porque o que acontece agora é que co sistema de elección indirecta, coa asignación de electos en función da cantidade de votos que ten cada partido nunha provincia, son outro espazo de confrontación partidaria co obxectivo de facer <i>oposición</i> en ocasións aos gobernos autonómicos ou mesmo a Concellos capitais ou de gran poboación.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Pero de mantelas, hai que ir a elección directa, en paralelo ás municipais e coas mesmas consideracións que para o resto dos procesos electorais. Nada de maiorías absolutas. Que pesada, así non vai funcionar! Alguén ten que mandar! Xa... vimos diso. Moito tempo. Sen apenas práctica para aprender a facelo doutro xeito, sen que ninguén interviñera nos sistemas educativos para mudar esa dinámica, internamente para empezar, sen que ningún medio de comunicación promovera este tipo de xestión, sen que a poboación o acepte como modelo para organizarse colectivamente, en contraposición ao de enfrontamento, competencia e liderado.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Quizais vai sendo tempo de que nos miremos a democracia. Se descubrimos que ten algún mal endémico incrustado, extirpalo. Adoptar unha dieta baixa en pensar só nunha mesma, con máis equilibrio emocional e pouco especiada en querer o poder. E exercitar os órganos democráticos todos os días. En cada cousa que fagamos. O que din que hai que facer para manter o corazón orgánico en bo estado, poida que sexa a receita tamén para os órganos democráticos.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Igual estou equivocada. Ou non. Ti dirás. Como o ves? (Practicando).</div></span>A ESCOLA NUDISTAhttp://www.blogger.com/profile/05519090751254517631noreply@blogger.com0Arteixo, A Coruña, Galiza43.3038683 -8.510297399999998914.993634463821152 -43.6665474 71.614102136178843 26.6459526tag:blogger.com,1999:blog-1563748366709995685.post-30787836114069971962023-06-02T22:04:00.004+02:002023-06-03T11:40:15.438+02:00ELECCIÓNS. 1ª PARTE<span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjuRot1wcCeBXTWFDekmwvxHLNTk1SdDaB9nZB7lF190tD0in_at-ecMmgo2Bc3Uclaqd1qAP-IZVJ4YquNZl98ImKwEsdmJi2XxeW-WPqsDejwoVw6lKPpkDKDhW7nS1ACR_naRNo7bKxkxNHY46Tueml39qHLqzALWjhXr3FK8K1_S9B7PHwghyju/s700/eleccions_blog.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="700" data-original-width="700" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjuRot1wcCeBXTWFDekmwvxHLNTk1SdDaB9nZB7lF190tD0in_at-ecMmgo2Bc3Uclaqd1qAP-IZVJ4YquNZl98ImKwEsdmJi2XxeW-WPqsDejwoVw6lKPpkDKDhW7nS1ACR_naRNo7bKxkxNHY46Tueml39qHLqzALWjhXr3FK8K1_S9B7PHwghyju/s16000/eleccions_blog.jpg" /></a></div><br />As veces penso que me paso de coidadosa. Escribindo o que penso a respecto dalgunhas cousas. Non me parece ben escribir sobre determinados temas cando están en proceso.<br /><br />Agora que xa pasou... aínda que o que vou comentar é probable que se poida estender a próximas convocatorias, apetéceme soltar algunha idea. Ao aire. Democracia e eleccións. Sociedade Civil.<br /><br />Esta mañá escoitando a galega, que é a única que me ofrece inmersión lingüística, factor esencial, nun entorno asoballado polo castelán en calquera lugar, alguén falaba da importancia do voto. No sentido da participación democrática. Que cada voto vale e todo o argumentativo estándar ao respecto. Todo isto, ao fío do que estaba a acontecer en África co voto por correo para as eleccións municipais e autonómicas. Nunha parte pequena de África que aínda está baixo o status de colonia española. Moi pequena. O caso é que as melillesas seguro que se sinte españolas, españolas, españolas e quen lles vai dicir que non. Tendo parentes na outra pequena colonia, pois algo entendo de como é a cousa. Lembro andar por alí hai un lote de anos. A verdade, non notei diferencia de estar aquí ou alí, no que a sentirme máis ou menos galega, española, europea, ser humana... puidera atinxir. Iso si, sabía que estaba en África, xeograficamente falando.<br /><br />Pero ao que vou.<br /><br />Fraude electoral, para o que, como ben dicía un dos comentaristas, alguén tivo que poñer a pasta. 200 eur por voto, por 5.000 votos, xa che son cartos. Pois un millón. 167 dos das pesetas, que sigo facendo os cálculos así. Como din os polis anticorrupción das series... segue os cartos. Que supoño será no que estean os corpos de seguridade que descubriron o artificio. Porque tamén supoño que a ninguén que estivera na oficina de correos nese momento lle estranou ver a alguén baleirando unha saca de papeletas de voto por correo nunha mesa para mandalos. Menos mal que agora os selos postais son mecánicos, poucos quedan xa de apeghar. Imaxino a funcionaria (seguen sendo funcionarias?) de correos repoñendo o empapador 40 veces. E indo máis atrás no tempo... poñendo a lingua a remollo unha semana. Porque seica noutro sitio polo Sur da península si que houbo quen puxo en coñecemento da policía o intento de compra do voto. Aquí alguén seguro que vai pensar que non lle ofreceron cartos dabondo. Pois que saibas que si, que aínda hai xente que ten algo que se podería chamar conciencia democrática. Ética en xeral. Sociedade civil?<br /><br />Eu, que son mala, mala pensadora digo, pois penso no que as que combaten o tráfico de drogas comentan cando falan sen cancelas. De cada alixo que pillan outros 10 como mínimo que pasan... De cada caso que descubrimos na compra de votos, outros 100 haberá. Moitos máis si. A maior ou menor escala. Aínda que non falemos de cartos como pago directo. O voto cativo, non é compra?. E diso aquí no País sabemos tamén. Xa non só para os que veñen de fóra, voando ou navegando. Non só nos eidos rurais, coa intervención do cacique local de cada lugar, deste ou do outro partido. Nas vilas e cidades tamén. Con métodos máis sutís e máis, moito máis difíciles de detectar e perseguir.<br /><br />Non estou afirmando con isto que non teñamos un sistema de votación fiable. Penso que si o é. Con garantías tamén. Pero ademais das físgoas legais hai malas vontades que intentan manipular unha parte do voto. Cousa que segundo onde, pode alterar un resultado. Unha ducia de votos dirixidos nun lugar onde votamos 30.000 persoas, por poñer un exemplo... pouco efecto van ter. Malo é igual que sexa así en calquera caso. Pero nun concello de 2.000 votantes, que habelos hainos e de menos no País, 50 votos xa poden facer mudar unha cadeira no concello dun lado a outro.<br /><br />Pois estaría ben que os partidos todos, e anda que non hai, se comprometeran a renunciar e denunciar esas prácticas. Que as cidadás tamén se comprometeran a ambas cousas. E que non houber xente no mundo que pasara fame...<br /><br />O caso é que por definición, as organizacións políticas teñen tendencia a tocar todos os ámbitos da actividade da sociedade. Os que veñen dunha base social, máis que de elites, por natureza van a intentar estar presentes nas organizacións da sociedade civil, mesmo promovelas e axudalas. Pero os partidos que non parten desa sociedade civil, construídos desde as cúpulas de poder, tamén buscan facer metástase nas organizacións de base, non para promover a súa acción social, senón para controlala e dirixila a prol dos seus intereses. Isto adoita pasar cos partidos políticos máis integrados nas burocracias, máis afíns ao poder, canto máis grande con máis afección, e máis próximos ao capital é as grandes empresas. E como os extremos adoitan tocarse, tamén ocorre coas pequenas formacións que nacen para pillar cacho do que sexa e onde sexa. No medio andan os que por definición sempre están dispostos a poñerse diante da cidadanía para explicar o que sexa preciso. Entre estes, os que necesitan dunha sociedade civil forte, que escoitan o que esta ten que dicir, para poder defender conxuntamente o mellor para a maioría da poboación e que non se inmiscen nas súas decisións, mesmo cando non encaixan no ideario político da formación. Máis difícil de facer, máis fiables no sentido político e social. Habelas hainas.<br /><br />Pero aínda que nun arrebato de inspiración e claridade, decidíramos poñer a estas organizacións do medio ao mando da xestión da cousa pública, sería imposible que fixeran cousas que a sociedade no seu conxunto non aceptase, porque sería esa rede social civil activa a que realmente exercería o poder para quitar e poñer. Non como agora, que votas e marchas para a casa. Total van facer o que lles pete... xa lles pasarei factura dentro de catro anos. Sofá e Netflix.<br /><br />Unha que ten participado nesas organizacións de base, que ten sido membro de mesas electorais en algún proceso, interventora en algún outro, votante en todas, todas, todas, non percibe que a cousa esa de ter unha sociedade civil potente mellore no seu estado de saúde. Máis ben o contrario.<br /><br />E claro, os responsables de atender ao noso mandato cidadán nun ou noutro eido, perderon co tempo o costume de contestar e dar explicacións. De dalas por defecto ou cando se lles pregunte por algo. Falo da xente que nos representa e da que traballa para nós, corpos xerais do funcionariado por exemplo, mestras, doutoras, enfermeiras, policías, concelleiras, xuízas,... presidentas do goberno. En calquera nivel ou escala. Non meto aquí os empresarios exemplares, que terían moito que explicar tamén, e probablemente en relación ao tema ese de andar movendo votos do que falaba antes, pero e que non queren ser sociedade. Os exemplares, digo. Pero, centrándonos no ámbito público. Do conxunto das servidoras públicas. As que, en primeiro lugar é debido recoñecerlles a importancia e responsabilidade do seu traballo, para o que as escollemos por distintos procedementos, a cal máis selectivo. E tratalas ben. Faltaría máis. En todos os sentidos. Para empezar de ti a ti. Eu persoalmente non podo aceptar que unha alcalde ou unha xuíz me traten de vostede. E viceversa tampouco. Como cidadáns que somos todas e co respecto debido. Pois partindo desa idea vou contar un sucedido. De farois e pancartas electorais.<br /><br />Un día de maio camiñando pola beirarrúa camiño do portal da casa, a pouco máis levo por diante un ollo cun pau dunha desas bandeirolas que colgan nos farois para darlle bombo a quen se presenta as eleccións. O farol... eu diría que non cumpre coa media de altura para estas cousas. Mesmo coido que o candidato do cartel de pasar por alí tamén lle había de rabuñar unha orella como pouco. Ademais, nunha beirarrúa de pouco máis dun metro de ancho co farol enriba. Deses de bola arriba.<br /><br />Non, non o publiquei no Facebook. Vale, non teño, pero aínda que o tivera... de isto ía o comentario inicial en parte.<br /><br />Mandeille un correo á policía local, ao enderezo electrónico que figura na web do concello policialocal@..... Isto foi o mesmo día. Nesta data de publicar, aínda non tiven resposta, nin para ben nin para menos ben. E só era para preguntar sobre a normativa e suxerir que igual era ben cambiala de sitio.<br /><br />Busquei se en algún sitio aparecía algunha normativa ao respecto da colocación destes elementos. Pescudei cousas, como o de que reparten as farois entre os partidos en función da representación que teñan xa. Mal pensado, penso eu. Para que houbera equidade, mesmo debera ser ao revés. Pero agás algunha cousa específica en algún concello, normativas locais, xerais, de que non poden interromper a circulación de vehículos e persoas... pois non din con máis.<br /><br />Escribinlle a xunta electoral local, collendo un enderezo electrónico que figuraba no directorio da web da central. Preguntando pola normativa. Contestaron, que xa manda c. coa lea que debían ter nesas datas. E fomos conversando. Eu en galego, quen fora que contestaba, en castelán. Normalidade civil. Que sen saber onde... (non lles puxera a localización como á PM). Pois tal que aquí. Diríxete a xunta electoral de zona. Pero é que non aparece o enderezo electrónico na web. Pois e este. Ups non, puxen un punto de máis. Grazas mil.<br /><br />Pois a mandarlle o mesmo a de zona. Claro, isto foi xa o venres ou sábado da semana das eleccións. Non sei nin si lles chegou. Ningunha contestación. Ningunha presunción ao respecto. Unha que traballa moito co correo electrónico sabe ben que en ocasións deixas atrás as cousas que nese momento non son tan importantes. Pero o caso é que quedei sen saber como e a normativa esa*. E tendo que lembrarme cada vez que ia pasar por onde a pancarta de non arrimarme moito e coidado co vento.<br /><br />Todo isto de preguntar como cidadá, ven sendo facer sociedade civil? O de berrar nas redes sei que non. Iso é máis ben como o de berrarlle cousas, indecentes ou non, ás árbitras de fútbol nos partidos de infantil. Descargar frustracións?<br /><br />Eu ai tempo que teño o costume de preguntar. E de agardar que me conten as cousas, mesmo antes de ter que preguntar. Con acritude cero. Por pensar que é o meu dereito como cidadá o de saber como é que se fan as cousas que delego en quen corresponda.<br /><br />E sei que non existen os mundos perfectos. Pero algo podíamos facer para ir mellorando o que está ben e eliminando ou corrixindo o que funciona mal. Empezando por pedir o carné no momento de presentar un voto na oficina de correos... <br /><br />Falando do que tamén vin a falar, todo o sistema electoral e as estruturas de representación (continuará...)</span><div><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana;">*E volvín a reiterar a pregunta despois do 28M, por certo.</span></div>A ESCOLA NUDISTAhttp://www.blogger.com/profile/05519090751254517631noreply@blogger.com0Arteixo, A Coruña, Galiza43.3038683 -8.510297399999998914.993634463821152 -43.6665474 71.614102136178843 26.6459526tag:blogger.com,1999:blog-1563748366709995685.post-53490101419078565332023-04-23T15:16:00.001+02:002023-04-23T15:17:37.760+02:00TENREIRA SUPREMA<div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Quicksand;"><div class="separator" style="clear: both; font-size: xx-large; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgek420XH_S2qM3yfftbU3uNnNlPVzWvEomV88olcJg6elh7QcENu3-ZE-uh0oc_VIE-YhbLMtw_V2Rc1EhDViM2V9q4ffuv5b08lLABOwFuO1CFy_35Oil5GrUJAGsV6-bbcbSj_xA6PWyr2cemZRxDRKF7J3tYRkusdEDM7tTMmv5cdrmui84yv-y/s875/gandeiros_blog.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="875" data-original-width="700" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgek420XH_S2qM3yfftbU3uNnNlPVzWvEomV88olcJg6elh7QcENu3-ZE-uh0oc_VIE-YhbLMtw_V2Rc1EhDViM2V9q4ffuv5b08lLABOwFuO1CFy_35Oil5GrUJAGsV6-bbcbSj_xA6PWyr2cemZRxDRKF7J3tYRkusdEDM7tTMmv5cdrmui84yv-y/s16000/gandeiros_blog.jpg" /></a></div><br /><span style="font-size: large;">Escoitei o outro día no </span></span><span style="font-size: large;"><a href="https://www.crtvg.es/rg/a-carta/galicia-por-diante-galicia-por-diante-do-dia-19-04-2023-6081666?t=556" rel="nofollow" style="font-family: Quicksand;" target="_blank"><span><b>arradio galego</b></span></a><span style="font-family: Quicksand;"> (polo minuto 9....) </span><span style="font-family: Quicksand;">a un representante da asociación de produtores de tenreira suprema que as empresas ás que lles venden os tenreiros lles obrigan a asinar que non venden a carne por debaixo dos custes de produción. E di que se non asinan, non lles levan os bechos. Aceptan, claro. Para tentar seguir mantendo a súa actividade e non ter que pechar as explotacións.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Quicksand; font-size: large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Quicksand; font-size: large;">Outras consideracións aparte... unha fiscalía pública non debera de actuar de oficio e meter nos xulgados a eses empresarios exemplares? Digo eu. Aos que poñen enriba da mesa ese contrato fraudulento digo. O que están facendo non é un fraude de lei declarado? Con premeditación e aleivosía? Non sei, igual non estou no certo. Ao gandeiro que asina con coñecemento de causa probablemente tamén... pero quen o culparía?</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Quicksand; font-size: large;"><br /></span></div><div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Quicksand;">O caso é que no mesmo </span><a href="https://www.crtvg.es/rg/a-carta/galicia-por-diante-galicia-por-diante-do-dia-20-04-2023-6082952?t=449" rel="nofollow" style="font-family: Quicksand;" target="_blank"><span><b>arradio galego</b></span></a><span style="font-family: Quicksand;"> ao día seguinte (m</span><span style="font-family: Quicksand;">inuto 10:50... aínda que só falan de que non lles pagan por riba do prezo de custo de produción...) </span><span style="font-family: Quicksand;">entrevistaron a todo un conselleiro do rural, pareceume pola voz un bo rapaz, falando de temas diversos do seu, apuntando ideas ben sensatas sobre cousas importantes, discurso ben estruturado. Pero cando saíu o tema ese, non comentou sobre ese fraude, nin a xornalista lle inquiriu ao respecto. Poida que ningún dos dous pensen que propoñer a alguén que asine un documento a sabendas de que é falso non ten importancia. Ou que o que dicía o gandeiro o día anterior era un falar...</span></span></div><span style="font-family: Quicksand; font-size: large;"><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Pero unha pensa nas súas experiencias e coñecementos de situacións no eido empresarial e laboral.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">As traballadoras de calquera actividade que se ven obrigadas a asinar xornadas que non recollen a totalidade das horas que fan, para seguir mantendo o seu contrato de traballo. E cobrando polo que asinan...</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">O empresario exemplar que che pon por escrito no whatsapp que se queres o presuposto da instalación da cociña sen ive non hai problema. A paisana que cando vai pedir un presuposto para cambiar o baño enteiro fala de pagar en efectivo e non necesito factura.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Traballadoras que non poden afiliarse a determinado sindicato só pena de perder o posto de traballo, destes hai uns cantos exemplos no País, e sempre van apuntado á mesma organización por certo, que unha saiba.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Empresa exemplar que non paga ás traballadoras, nin aos seus subministradores, ten débedas coa TSS, coa AEAT, pero coa marca pantasma segue tendo actividade e mesmo contratando con entidades públicas.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Contratos públicos, para persoas e empresas, feitos a mantenta coas condicións expresas para que só unha determinada persoa ou empresa poida conseguilo.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Xente que presume de non pagar gas e consumir todo o que lle da a real emérita gana, cunha manipulación do sistema de conexión, feita por un profesional do ramo. <b>Manipulando o gas, mimadriña.</b></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Empresaria exemplar que anda rabuñando os cartos que paga mesmo para o osíxeno dos pacientes do seu hospital privado financiado con fondos públicos e vai e merca un avión privado supersónico para poder ir ás Caimán de cando en vez.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Cousas que non se ven. Non se escoitan. Só cando as afectadas se liberan das gadoupas de quen as explota ou nos ámbitos familiares e de amizade. Que nunca (99%) chegan a denunciarse. E que se chegan a algo máis... amáñanse, daquela maneira.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Falla en todo isto, ao meu entender, a inspección de traballo, a tributaria, a da competencia,... pero falla a xente tamén. Non é só que se normalicen (agora din branquear...) eses comportamentos. Mesmo xustificamos que sexa así. O xustificamos aceptando que un beneficio particular, individual, é sempre mellor que agardar por un posible beneficio colectivo, que adoita ser menos tanxible.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Pero non sei de que me estraño. Ese é o mantra do mercado, que auto-regula os prezos, polo xogo da oferta e da demanda. Ou iso din. Ás veces parecera que moi ben non funciona. Pero non se pode intervir que iso é comunismo. Como vai un Estado soberano, de onde é que ven a soberanía? parafraseando a Os Resentidos, a intervir prezos ou obrigar a alguén a pagar o xusto por algo.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Agora andan co tema da vivenda para aquí e para acolá tamén. Xesús bendito como se pon o dos debates profundos cando se aproximan os procesos electorais. Pero logo pasan, nunca houbo eleccións que se fixeran permanentes. Mágoa... cando menos no que á conciencia colectiva de participación continua puidera afectarlle... O de que a democracia non consiste en confiar senón en que se manteña a confianza no tempo, que xa sabes, hai que tratala ben para que non morra. A vivenda, que me perdo.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Quizais como á saúde, a alimentación e o vestir, a educación... son dereitos inalienables? Dereitos colectivos digo, cunha expresión individual claro. Non é un dereito de Pepa a Xusta, por ser quen é, senón por pertencer (sen carné...) a iso que chamamos humanidade. Sendo que a resposta sexa non, que cada quen se busque a vida. Sendo que a resposta sexa si, os poderes públicos teñen a obriga de asegurar que todo o mundo teña acceso a un sistema de atención da saúde, á cobertura das necesidades básicas de manutención e vestimenta, a unha educación pública de nivel. A un lugar onde poder pensar en ter o seu fogar, dignamente, en condicións de salubridade, e cos estándares que consideramos bos para o conxunto da sociedade. Subministración, eficiencia enerxética, accesibilidade. Os poderes públicos, que veñen sendo esas organizacións e sistemas dos que nos dotamos socialmente para que atendan aos intereses e necesidades colectivos. Que traballan para nós, non nós para eles...</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Sendo así, quen queira facer negocio con algunha desas cousas, que o faga, sempre e cando exista unha prestación básica de calidade cuberta para o conxunto da poboación. O de que se poden construír autoestradas de pago sempre e cando haxa unha vía de circulación de características similares gratuíta. O repito moito? Se vale para a mobilidade, como non vai valer para o resto. E nesta liña, a propiedade privada non pode estar por riba do ben público, do ben colectivo.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Claro que a xente pode ter piso ou casa de seu, para usalo como lugar onde vivir. Incluso segunda residencia, para habitala en algunha época do ano. Se queres ter máis... non sei moi ben porque razón podería ser, unha para cada estación do ano, a de ir a esquiar, a de tomar o sol, a de respirar o aire da montaña, a de invitar aos amigos, o inverno o paso aquí que me vai mellor para a artrite, no verán prefiro o cheiro do mar e o marisco... non sei... Quizais serían os poderes públicos os que terían que facer a valoración de se é excesivo ou non. Como que non? Eu non podo dicilo, imaxino que ti tampouco, pero alguén haberá, que represente a decisión colectiva de como facer as cousas ben e de como non facelas mal, para poder intervir nestas cuestións. Contra vento e mercado.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Se pensamos que hai xente, física ou xurídica, que merca vivendas como inversión, non coa intención de darlles uso persoal ou funcional, temos que entender que de xeito automático o nivel medio do que custa unha vivenda subirá. Primeiro efecto maligno. Se hai quen acumule moitas desas vivendas, a título empresarial, pode alterar con facilidade o xogo da oferta e da demanda tan marabilloso que din que é os defensores da economía de mercado. Pois tan doado como reter un tempo a oferta. Ou ir de a poucos poñéndoa no mercado. Segundo efecto maligno. Xa non falemos de se grupos de multipropietarios deciden acordar unha estratexia común nesa liña... lobos, digo lobbis. Como se contrarresta isto? Lexislando, contra vento e mercado.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Por exemplo. Vivenda desocupada, durante un ano seguido ou máis de 18 meses en dous anos, imposto de desocupación. Poñamos por caso un 10% do valor catastral ou do de venda ao público se que o están ofertando en algún sitio, o máis alto dos dous. E cada ano, incrementar un 5%. O dobre en ambos casos se é que a entidade propietaria ten máis de 20 vivendas en zonas de prezos baixos ou 10 en zonas tensionadas. O da tensión ven da xente que non da atopado como pagar un alugueiro de 1.000 eur cun soldo de 700...</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Nada de trampas. Mandar aos rapaces 5 días a facer unha rave no chalé non vale como habitación continuada. Para as que si se ocupen, non te pases co aluguer. Pero ten a seguridade de que se non che pagan, nunha semana despois do segundo mes, van para a rúa. E de últimos na listaxe xeral para optar a outro alugueiro. Se che maltratan a vivenda, andando para o final da lista e a pagar os estragos. E ti, parvo, quítateme de aí que non se pode entrar nos sitios sen permiso.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">E quen vai controlar iso?... Eu non, imaxino que ti tampouco. Todas. O piso é teu, pero agora imos defender todas que che paguén o acordado, o manteñan en condicións e non se che meta ninguén dentro que non acorde contigo e con nós primeiro. Ten que haber quen poda definir un servizo de inspección que revise esas cousas. Contratar xente, que anda que non hai sen traballo aínda. E de paso, tamén para a inspección de traballo. Para a da axencia tributaria. Máis policía? Pois non deberá ser así, pero eu cada vez que saio a conducir penso que non viría mal ter o triplo de gardas de tráfico. Unha tempada digo. E empezar a poñer no final da lista para renovar o carné a un lote de xente que só pensa en si mesma conducindo.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Aínda que no fondo, sei que non é a solución. Cambiar a conciencia colectiva da poboación non se consegue sancionando. Só sancionando. Até hai pouco seguían aparecendo no DOGA notificacións de sancións por incumprimento das restricións sanitarias de cando a COVID. Houbo un momento durante a pandemia que todas (unha grande maioría) demos en crer o de que íamos a saír mellores desa, colectivamente. Pero o condicionamento non muda pola boa vontade. Primeiro hai que recoñecelo, nunha mesma e no funcionamento xeral da sociedade. No que se transmite e comunica, por todas e cada unha das canles de difusión de información. Dende os anuncios publicitarios até as roldas de prensa de unhas e outras. Dende os currículos do ensino até as ofertas de produtos do supermercado. A música, a literatura, o cine. Transmitindo que hai un único xeito correcto de facer as cousas que leva á felicidade, con pequenas variantes formais, pero sempre baixo a idea de que eu son o centro do universo e non necesito ás demais para ter unha vida satisfactoria. O importante é a miña satisfacción persoal. O ben común non é importante, non só secundario, prescindible.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Pero volvendo á vivenda e aos gandeiros. Fracasan as cooperativas? As de xente que se xunta para ver de converterse colectivamente en promotores para a construción das súas vivendas. As de gandeiros, produtores de leite, de millo, de patacas. Funciona o tema dos montes en man común? Non o teño claro. Hai exemplos potentes de colaboración en algúns destes campos, cando practicamente pasan a ser empresas cun formato de entidade social. Pero non sei se é porque os socios conseguen unha vantaxe económica particular importante. Non digo que iso sexa malo. Pero non porque crean no cooperativismo como modelo de xestión colectiva. <i>Por la pela</i>. O digo porque é raro non ver algunha disolución de cooperativas publicada nos diarios oficias un día si outro non. E porque unha pasou por moitas asociacións en distintos eidos. E cando lle dis a alguén que forma parte dela que determinada cousa non se pode facer ou hai que facela así porque o din os Estatutos, que é o documento que ti asumiches como propio cando solicitaches vincularte á Asociación, pero iso non o mira ninguén, che contesta, ti xa sabes que me apuntei para poder acceder ás prestación, servizos, contratos, beneficios, solucións,... que ofrecedes... Ofrecedes, non <b><span style="color: red;">ofrecemos</span></b>.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">E logo está o tema da inflación. Que dirás ti que ten a ver con isto todo. Pois que cando é o mercado quen regula, regula como lle sae da Kona. Non por conseguir que as que producen, as que producen realmente, as persoas traballadoras, non os empresarios exemplares, as gandeiras, non os intermediarios, as mariñeiras, non os patróns,.... teñan unha remuneración xusta polo seu traballo, o seu tempo adicado a traer ao mercado cousas que necesitamos todas. O mercado, ese ente abstracto, aproveita calquera circunstancia para buscar o xeito de obter máis beneficios sen mover un músculo, agás o do xesto co sorriso de que listo son como me estou forrando. Porque alguén se forra sempre, nestes casos. E seguro que hai quen pensa, oxalá fora eu. Ou que lle aplaude a intelixencia...</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">O caso é que andamos todas tirando de aforros para asumir o que subiu todo, ou reducindo gastos nas cousas das que pensamos podemos prescindir. Non che conto nada de quen ten unha hipoteca, que adoita ser xente que si usa a vivenda para vivir, por certo...</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Tenreira suprema. Din na entrevista dos gandeiros manifestándose, que a cinco euros e medio ou 6 o quilo lles pagan. A 15,45 eur kg unha bandexa de escalope de 400 grs. A 18,95 eur kg unha bandexa de aprox 390 grs de filete. 15,25 eur un quilo de redondo. 12,60 eur kg para asar sen oso. 12,99 eur kg filete. 10,59 eur kg faldra... en distintos supermercados en liña, o sábado 22 de abril. Onde é que vai a diferencia? O matadoiro, o transporte, a distribución, a publicidade,... non sei que máis,... levan o prezo até un 300% máis que en orixe?</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Podíamos facer o mesmo exercicio coas patacas. O leite. O peixe. Mesmo sen pensar en quen se está levando un beneficio inxustificado. Se poñer un produto a disposición de quen o vai consumir supón incrementar o que custa nun 300%, sendo que se poda xustificar ese custo, algo estariamos facendo mal. Iso non é valor engadido... é engadir custos sen sentido.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Pero en calquera caso, non pode ser que a xente que produce, cultiva, extrae ou crea as cousas, non teña garantido que vai poder vivir do seu traballo, e vivir ben. Diga o que diga o mercado. Se o aceptamos, é que merecemos que nos inflaccionen o que lles dea a gana. A quen lle dea a real emérita gana. E a seguir sorrindo nos selfies.</div></span></div>A ESCOLA NUDISTAhttp://www.blogger.com/profile/05519090751254517631noreply@blogger.com0Arteixo, A Coruña, Galiza43.3038683 -8.510297399999998914.993634463821152 -43.6665474 71.614102136178843 26.6459526tag:blogger.com,1999:blog-1563748366709995685.post-77838700446743082772022-08-20T13:09:00.008+02:002022-08-20T13:18:31.421+02:00MACARRA<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyTsjY9Iahcq4G9kflqZqXqj2pYedpX7DjT1R1PFafh5gKu7Mx0dw4HChJUi3JLNxZBx-gFJZU344JlxaT7HLG8qrYd0eElb6CktZYzCUtsUKx3ZAWGkbzSsdqCSoTtX2KfQ1cLJrVH5ILF3DoEHnDbm8NUaoFyHG0_U42d9FnbLZwLU9Uuomsb6Tb/s875/macarra_blog.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="875" data-original-width="700" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyTsjY9Iahcq4G9kflqZqXqj2pYedpX7DjT1R1PFafh5gKu7Mx0dw4HChJUi3JLNxZBx-gFJZU344JlxaT7HLG8qrYd0eElb6CktZYzCUtsUKx3ZAWGkbzSsdqCSoTtX2KfQ1cLJrVH5ILF3DoEHnDbm8NUaoFyHG0_U42d9FnbLZwLU9Uuomsb6Tb/s16000/macarra_blog.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: verdana;"><span style="background-color: transparent; color: black; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"> </span></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: verdana;"><span style="background-color: transparent; color: black; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Son unha macarra conducindo. Teño que recoñecelo. Non de xeito automático. Cando subo ao coche, para ir, para vir, o fago como cando acendo o ordenador. Voume poñer ao mando dunha ferramenta que me axuda a facer algo que quero. Os ordenadores matan? Casos haberá. Os coches matan. Si. Aos de dentro e aos de fóra. Vale, si. Non os coches. As cousas que facemos con eles, matan. Ás veces. Presumen moito os dos avións que só cae un de cada 127.897 vos. Pero anda que non hai coches circulando polo mundo todos os días. Motos. Furgonetas. Camións. E agora tamén patíns eléctricos e outros trebellos similares. Silenciosos. Que non avisan.</span></span></span></div><p style="line-height: 1.38; margin-bottom: 12pt; margin-top: 12pt; text-align: left;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: verdana;"><span style="background-color: transparent; color: black; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Non automaticamente. Pero en canto me poño en situación.... este que pasa de poñer o intermitente, aquela que acelera cando a vou adiantar, despois de ir 20 por debaixo do que podería nos últimos 5 quilómetros, o que se queda no bordo da beirarrúa diante dun paso de peóns sen decidirse a montar a tenda de campaña ou cruzar.... e xa me transformo. Insulto sen que ninguén poida escoitarme, o son non viaxa á velocidade da luz da carraxe, acelero e adianto por onde me cadra, fago carreiras, dou as luces, toco o bucina, bérrolle a alguén.</span></span></span></p><p style="line-height: 1.38; margin-bottom: 12pt; margin-top: 12pt; text-align: left;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: verdana;"><span style="background-color: transparent; color: black; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">De onde me ven? Seguro que as ciencias da humanidade poden dar resposta detallada a esta cuestión. Eu coido que é algo semellante ao que pasa con internet.</span></span></span></p><p style="line-height: 1.38; margin-bottom: 12pt; margin-top: 12pt; text-align: left;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: verdana;"><span style="background-color: transparent; color: black; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">O anonimato entre aspas. A do aleatorio de que non te vas volver a cruzar na túa p. vida con esa ou ese ao que lle fixeches unha circulando. Caghona! Pero tamén a sensación de poder. O teño visto tamén nalgúns motoristas e motoristos, que levan os cabalos practicamente entre as pernas. Máis preto do cerebro real. Poder.</span></span></span></p><p style="line-height: 1.38; margin-bottom: 12pt; margin-top: 12pt; text-align: left;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: verdana;"><span style="background-color: transparent; color: black; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Manexas un conxunto de mecanismos e estruturas que che permiten unha mobilidade contra natura. 120 quilómetros á hora. Que corpo humano resistiría algo así por si mesmo. Pero vas acollida. Nunha casca que che da certa sensación de seguridade tamén. Certa cada vez máis, todo hai que dicilo. 1.200 quilos ou máis.</span></span></span></p><p style="line-height: 1.38; margin-bottom: 12pt; margin-top: 12pt; text-align: left;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: verdana;"><span style="background-color: transparent; color: black; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Ao teu mando. Que obedecen as túas instrucións dentro dos parámetros da física newtoniana. Poder. Podería pasarlle por enriba a esa vella. Mandar a tomar polo aire ao p. ciclista. Enfrontarme nun do con lanzas a ese que ven cara a min polo outro carril. Mirándome mal. Seino.</span></span></span></p><p style="line-height: 1.38; margin-bottom: 12pt; margin-top: 12pt; text-align: left;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: verdana;"><span style="background-color: transparent; color: black; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Poder. Que ás veces transforma á xente. Eu xa sei que nunca debería telo. Para nada. Comeríame viva. Non renuncio a aprender a manexalo. A ser consciente do que significa e ofrecer unha resposta de comportamento distinta. Pero eludo ter que asumir calquera circunstancia na que me poida sentir empuxada a manifestar a miña natureza despótica natural. A que ten todo o mundo? Todas e cada unha das persoas? Non o creo. Sería aterrador pensar que sempre que poñamos alguén ao mando de algo, acabe sendo quen mande, sen contar con ninguén, máis que consigo mesma. Non sei se me explico ben. Ou quizais non. Non sexa aterrador. Sexa funcional. Non teño tempo, interese nin gañas en ter que participar na toma de decisións. Delego en alguén para que o faga. Xa me queixarei despois. E non hai ditadora que non acabe deixando de selo. Antes ou despois. Sería aterrador. Penso máis ben que esa ciencia, Esa Ciencia! podería axudarnos facendo algún tipo de proba que puidera diferenciar a quen ten ese xen de aquí mando eu de quen ten o de imos decidir xuntas. E aos primeiros limitarlles o acceso a determinadas cousas, carné de ghiar incluído, a non ser que superasen un curso previo de educación emocional de 500 horas, cunha parte práctica en ambientes controlados. E o mesmo podería ser para quen se presentara en calquera eido a un cargo de representación. </span></span></span></p><p style="line-height: 1.38; margin-bottom: 12pt; margin-top: 12pt; text-align: left;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: verdana;"><span style="background-color: transparent; color: black; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Habería que modificar leis, por exemplo a da propiedade vertical ou a electoral. E de paso, iniciar campañas masivas de vacinación contra do mal de altura do poder. Esa Ciencia! Que ten que vir acompañada de certo sentimento. Non sei se fe, en si mesma e no conxunto da súa práctica, tamén na humanidade á que sirve e da que emana. As plantas non se estudan a si mesmas, de xeito sistemático, por poñer un exemplo. E que é a que nos pode dicir como é mellor facer algo ou como non é recomendable facelo. Co que sabe en cada momento. A ciencia política e as súas derivacións tamén. O da lei e iso... Os lexisladores definen unhas condicións para desenvolverse no roce social. Estudadas, que si. Aínda que pode parecer as veces que o fan ao chou. Por iso a miña compañeira, que non é nada macarra nunca conducindo, agradece saber por que lado ten que ir, con que cor ten que parar ou con cal avanzar nun semáforo, para que son as raias esas cruzadas amarelas que hai pintadas nalgúns sitios, e cousas así. Agradece moito o da sinal octogonal. Inconfundible. Así non ten que estar decidindo que facer cada vez que se move motorizada.</span></span></span></p><p style="line-height: 1.38; margin-bottom: 12pt; margin-top: 12pt; text-align: left;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: verdana;"><span style="background-color: transparent; color: black; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">A miña compañeira, aproveitase da clara definición desas normas, con múltiples indicacións visuais por todas partes, para non ter que apelar ao sentido común para conducir. Sería raro, verdade, que alguén dixera algo así: é de sentido común parar nun cruce onde non tes visibilidade apenas para ver con calma se ven alguén dun lado ou doutro antes de incorporarte a esa vía. Penso que para iso están os conxuntos de normas establecidas para un entorno físico ou temporal definido.</span></span></span></p><p style="line-height: 1.38; margin-bottom: 12pt; margin-top: 12pt; text-align: left;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: verdana;"><span style="background-color: transparent; color: black; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Claro, para algunhas cousas é relativamente doado facelo, para outras moi complicado. En algúns eidos poden ser adaptables, contando con quen sexan as persoas afectadas e coa esixencia de cumprir os principios básicos cos que foron creadas. En eidos moi pequenos...</span></span></span></p><p style="line-height: 1.38; margin-bottom: 12pt; margin-top: 12pt; text-align: left;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: verdana;"><span style="background-color: transparent; color: black; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">O que non é aceptable e deixalo todo a como vaia saíndo da ocorrencia de cada quen. E se cadra tampouco debera selo que sexa da ocorrencia de moitos, maiorías ou minorías. Porque na masa o síndrome de Estocolmo do poder secuestra os pareceres individuais polo efecto ese de eu non digo nada por non molestar e xa o dirá outro, non é por quedar ben, nin mal. Non o é, efectivamente, son procesos psico-sociolóxicos. Entón, quizais habería que darlle potestade sempre a un comité de escoitadoras e escoitadores. Independente. Independente de verdade. Con persoas liberadas ou que liberemos de poder ser manipuladas por calquera poder mortal ou inmortal. En cada eido. Xente que por práctica vital ou por condición persoal teñan por costume non deixar de escoitar nada e tentar entender todas as alternativas que se poidan formular en relación a un asunto concreto. E que despois conten pública e notoriamente a que conclusións chegaron.</span></span></span></p><p style="line-height: 1.38; margin-bottom: 12pt; margin-top: 12pt; text-align: left;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: verdana;"><span style="background-color: transparent; color: black; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">E non, non digo eu de volver a antigos sistemas de decisión. Non digo tampouco o de pasar de partidos, organizacións sindicais e outras da sociedade civil. Todas imprescindibles. Para un modelo de participación fundamentais. Digo de avanzar en procesos de decisión que impliquen máis a todo o mundo en cada un dos seus campos de interese e coñecemento. Case diría que obriguen a empolicarse. Para que o persoal non deixe todo en mans de quen non sabemos se vai acabar sendo un dos afectados polo ofuscación do poder ou non. Até que empecemos a sabelo claro.</span></span></span></p><p style="line-height: 1.38; margin-bottom: 12pt; margin-top: 12pt; text-align: left;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: verdana;"><span style="background-color: transparent; color: black; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">No meu caso, descártome voluntariamente até que non pase a formación. Collerei o bus e non me presentarei a máis eleccións. Decidido.</span></span></span></p>A ESCOLA NUDISTAhttp://www.blogger.com/profile/05519090751254517631noreply@blogger.com0Arteixo, A Coruña, Galiza43.3038683 -8.510297399999998914.993634463821152 -43.6665474 71.614102136178843 26.6459526tag:blogger.com,1999:blog-1563748366709995685.post-79918543622663959982022-06-18T03:14:00.002+02:002022-06-25T18:41:03.006+02:00CERIMONIAS<div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdTZvis-FgaSKjm7Rm8u5zQijtbIfVaOw8c-kszfqXwFF2a8Hk4ZQkHxoTzENkcu-CstFnjcm4ZY0bpfZ4xqur7y0PsxJ9PsApv3w_GLwWAmilDqrD-cXZx5CpuUn6UukQlALtTuxP3mE/s1600/1655514865594193-0.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;">
<img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdTZvis-FgaSKjm7Rm8u5zQijtbIfVaOw8c-kszfqXwFF2a8Hk4ZQkHxoTzENkcu-CstFnjcm4ZY0bpfZ4xqur7y0PsxJ9PsApv3w_GLwWAmilDqrD-cXZx5CpuUn6UukQlALtTuxP3mE/s16000/1655514865594193-0.png" />
</a>
</div><br /></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;">Paréceme lembrar o primeiro día que un dos meus últimos fillos entrou pola porta da gardería. E asistín hai uns días á pataqueirada da cerimonia da gradación do que quedaba por rematar, o bacharelato. Pasou ben o tempo. Nese eido educativo, con cousas positivas e algunha negativa, como adoita pasar na vida.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;">Digo que foi unha pataqueirada por non dicir <i>americanada</i>. Reproducindo formas alleas de celebración, alleas, doutras culturas, para un ritual de transición colectiva, como o que se pode facer nunha tribo no Amazonas a outras idades e por outras causas. Pero preferimos imitar a parvada dos ianquis, que adoita ser ademais dunha celebración de aparencias e status, aquí tamén empeza a ser así, unha escusa para repetir comportamentos de violencia, abuso, consumo de substancias e eliminación dos límites impostos por unha sociedade rancia e des-estruturada.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;">Ese mimetismo parvo, que se está a reproducir xa dende moi cedo, transmite á rapazada, non só no ámbito educativo, patróns de comportamento, definición de valores e regras morais, que despois acaban traducíndose en comportamentos sociais de irresponsabilidade, falta de solidariedade e individualismo.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;">E escollemos, colectivamente, afastármonos da nosa propia cultura, que ten marabillosos exemplos de celebración para este tipo de rituais de transición. A ausencia da lingua galega na cerimonia foi evidente. Por parte da rapazada, que probablemente a coñece, pero non a manexa, aínda que non a teña na consideración negativa que a poboación adulta a tivo en tempos e que hoxe manifesta co seu uso restrinxido ao ámbito coloquial, folclórico e gastronómico. Aceptamos pasivamente que se lle retirará o status de lingua vehicular no ensino para materias troncais cuxo uso traduciríase socialmente nunha posta en valor substancial. Pola parte institucional xa é de pecado mortal.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;">Somos as novas paifocas fatas, e os novos paifocos fatos, que decidimos voluntariamente distanciarnos da cultura que nos podería axudar a construír a identidade que supón un valor engadido persoal e unha forza social contra das invasións doutras culturas. Tamén diante doutro tipo de invasións.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;">A cuestión do uso da lingua non é un problema menor. Non menor que a subida de prezos da enerxía. Nin que o control dunha pandemia. Nun sistema de comunicación diglósico como o que vivimos na Galiza, onde hai unha lingua claramente valorada, promovida e utilizada por enriba da outra, o compromiso coa lingua propia, e polo tanto coa cultura propia, só se manifesta con claridade coa intervención política e a acción colectiva, persoal en primeiro lugar, grupal en consecuencia, para discriminar positivamente a lingua minorada. Pero é evidente que se non hai esa intervención e acción ten que ser porque <b>non nos importa.</b></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;">Estamos na paradoxo de que hai unha efervescencia xeral da cultura en eidos diversos, pero restrinxida a colectivos moi específicos, mentres o número de falantes cotiáns e normalizados do galego diminúe a pasos axigantados, especialmente canto menor é a idade do colectivo. Alguén dirá que algo estaremos facendo mal, pero coido que a realidade é que hai quen o está facendo moi ben para que iso aconteza así. Non existen as casualidades e o modelo liberal busca a uniformidade en todos os eidos, que abarata custos, á par que a preponderancia dos dereitos individuais por enriba dos intereses colectivos.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;">Pero isto de imitar non é algo que se mire só para estes eventos. A invasión acontecen en todos os eidos, e ataca a personalidades e sociedades sen cohesión identitaria. Teño que repetir que me gusta mirar deportes. Colectivos principalmente, pero tamén individuais. O tenis non. O ciclismo profesional tampouco. Se a meirande parte dos deportes profesionais son canteira de abusos de poder, <i>estraperlos</i> económicos, fraudes colectivos e consumo de substancias, eses dous coido que son o culmen. A presión do mercado pode sobre a conciencia individual e os lindes morais desaparecen. Agora hai un feixe de xente que manifesta a súa admiración por personaxes deses deportes profesionais. Son iconas do bo e do éxito. Persoalmente parécenme repunantes. E mo parecerían incluso sen ter coñecemento deses <i>estraperlos</i> que desenvolven para conseguir os seus obxectivos empresariais.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;">Pois nos niveis non profesionais, a presión do mercado cámbiase pola dos pais e nais, energúmenas e energúmenos con aspiracións de desquite contra a vida que non lles deu o que consideraban merecían e que manifestan a súa ira vital a través dos seus descendentes, celebrando con violencia comunicativa os seus éxitos nos terreos de xogo e practicando a violencia verbal e física, o abuso e o enfrontamento visceral cando as cousas non veñen ben dadas. Non sinto ningunha vergoña allea por esa xente, pero si me magoa moito ver nenas e nenos de 8, 10, 12 anos repetindo xestos e expresión de violencia e agresividade contra dos contrarios, as árbitras e os árbitros, mesmo o público, e imitando outros como bicar un escudo, sinalar un número, pedir silencio.... como os seus repunantes ídolos de ouro.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;">A historia cultural e a lexislación do noso País e o Estado no que se integra non permite o uso de armas de fogo como pasa por exemplo na sociedade norteamericana. Andan agora debatendo intensamente seica, sobre como atallar ese uso xeneralizado cuxas consecuencias se manifestan puntualmente en centros de ensino con asasinatos masivos. Unha cousa que non imitamos porque non hai medios dispoñibles. O escenario da cerimonia citada podería ser un pavillón de deportes dunha escola de grao nos USA e acabar dun xeito similar. Dis que non? Hai pouco un rapaz matou aos membros presentes da súa familia cunha escopeta de caza que estaba ao seu alcance porque lle retiraron o acceso á wifi polos malos resultados académicos. Non foi en Missouri. Nas noticias atopamos violacións de rapazas, mesmo diría nenas, por grupos de rapaces, consumidores precoces de pornografía, a gran educadora sexual. A socioloxía e os colectivos de educadores avisan de que o acoso na aulas, en todos os niveis, medra. Nas universidades, nas empresas, nas administracións públicas hai tamén explotación laboral, vinculada ou non ao xénero. Os bancos e as empresas de subministros básicos seguen a facer o que lles da a gana co único obxectivo de conseguir dividendos para os seus accionistas. </span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;">Diremos entón que o sistema non está proporcionando educación en valores, educación sexual, educación laboral, educación para o consumo, educación política. A min paréceme evidente que é así. O que estamos transmitindo e no que estamos educando é no de conseguir máis para unha mesma, conseguir o que se desexe xa, sen importar os medios nin por enriba de que ou quen pasar, conseguir o control sobre as demais, que todo funcione para satisfacer as miñas necesidades, reais ou impostas, e os meus intereses persoais. Os demais non importan, salvo un pequeno círculo que pode ser reducido se é preciso para a consecución dos meus fins particulares.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;">Pero non digo que sexa exclusiva responsabilidade da educación formal. Das nais e pais en exclusiva tampouco. Claro que temos parte dela. Os profesionais e os afeccionados. Nos seus respectivos eidos de influenza e na coordinación de accións. Que uns argumenten que a rapazada ten que vir educada da casa e que outros sinalen o mal que están facendo no seu desenvolvemento profesional, e que uns e outros, sobre todo estes outros... o fagamos non só en ámbitos de comunicación restrinxidos senón aos catro ventos en canta rede social exista e estea dispoñible para enmerdar, debera ser un síntoma recoñecible de onde está o problema e que solucións estruturais habería que adoptar para tentar pórlle remedio.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;">As voces máis recoñecidas na historia da Educación, da Ciencia da Educación, recoñecen que esta actividade humana podería ser revolucionaria en distintos eidos, se lle deramos a suficiente importancia e recoñeceramos o seu papel fundamental, de base, imprescindible, inescusable, para a sociedade. Se a liberaramos de concepcións baratas e simplistas da realidade. Se tivera a potencia protexida necesaria para ir máis aló do que os mercados queren. Se non a deixaramos avasalar por concepcións do mundo que só queren deixar todo como está e non está disposta a entender que a humanidade só pode avanzar na confrontación creativa, non na violenta.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;">E hoxe en día, partindo da premisa seguinte: <b>Todas somos educadoras. Todo educa. Educamos en todo momento.</b></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;">O que antes estaba circunscrito á familia xa hai tempo que foi desbordado. O coñecemento non está pechado en libros nin en edificios dende hai xa bastante tempo. Agora é público, e cada vez o será máis. O obxectivo da educación como acción permanente social, que ten unha intensidade especial nas fases de crecemento e desenvolvemento dos individuos, pero que se mantén durante toda a vida, pola capacidade de aprender que caracteriza á condición humana en toda a súa duración, ten que basearse nun acordo colectivo para ese traballo permanente que só pode ser dirixido, apoiado ou aconsellado polo coñecemento científico. A responsabilidade sobre as consecuencias do que facemos neste eido xa non son dunha parte illada, senón de toda a sociedade no seu conxunto.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;">Por poñer un exemplo. Se hai rapaces que seguen crendo que non existe a violencia machista, e hai estudos concretos que así o indican, e que polo tanto poden reproducir ese tipo de comportamentos cos seus iguais, non será porque non se insista nas escolas no recoñecemento desa violencia específica, con amplas campañas. Pero se despois observan en profesionais da educación que practican ou aceptan comportamentos de discriminación por xénero, en maior ou menor medida, cos seus iguais ou con quen teñen baixo o seu control, as campañas deixan de ter valor. Tampouco porque o vexan nos comportamentos que observan nas súas casas, por regra xeral, mesmo se identifican grazas a esas campañas actitudes e comportamentos de discriminación por xénero, na ausencia de corresponsabilidade doméstica, que empuxan a reproducir esas practicas ou ir a máis, os valores comunicados, na casa e na escola, dilúense. Se nas redes sociais, os medios de comunicación xerais, as películas e os videoxogos, continuamente se reproducen comportamentos de discriminación de xénero, violencia de xénero, dominación, control, abuso... banalízanse e mesmo se fan brincadeiras con eles, os valores sociais proclamados acaban sendo completamente rexeitados. E xa non hai razóns para non reproducir eses comportamentos.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;">Todo o mundo debería de saber xa do papel que xogan os que miran nos casos de abuso. Fundamental para que se reproduzan. Pero o problema non é que haxa medios para compartir esas cousas e que todo o mundo teña acceso a velas. Como á pornografía. Sabemos, cientificamente, do efecto de grupo para a non intervención. Hai múltiples experimentos que o demostran e algúns moi doados de reproducir e sen ningún risco vital. Non fas nada, cando estás en grupo, sexa ou non un grupo formal, cando ves algo que está mal o eu incorrecto, sen lugar a dúbidas, porque ninguén máis o fai. Pero se alguén toma a iniciativa, ademais de remediar, de xeito total as veces, esa maldade, hai unha boa parte dos demais que tamén deciden intervir. Este tipo de respostas sociolóxicas, nos son descoñecidas? Que teñen o seu orixe tamén na propia individualidade, a nivel psicolóxico. Ou nos da igual? Se a resposta á pregunta e esta última, ¿perdemos a nosa condición básica de humanidade?</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;">Si que da para pensar unha cerimonia. Da que por outra banda, sinalaría que é un orgullo ver ás rapazas e ós rapaces avanzar na vida. Houbo quen quedou no camiño ou tivo que escoller outros. Mea culpa sempre para o sistema, nós, nunca para eles e elas. Para quen chegou ao final desta etapa de formación, co título de bachiller na man, camiño de universidades ou centros especializados para seguir aprendendo, parabéns! Ben, era o que tiñades que facer, amoldándovos ao que se vos impoñía e aceptando as condicións establecidas para validar esa titulación. O voso traballo, en certo sentido. Pero sabemos, deberíamos de saber, todas, canta renuncia supuxo e o esforzo antinatural que tivestes que desenvolver durante estes anos para conseguilo. Moitas e moitos saíches ben modeladas e modelados para responder ao que as esixencias do mercado vos vai formular de agora en diante. Ese é o fin definido do proxecto educativo xeral no que estivestes inmersas. Manifestado con claridade polos responsables políticos e asumido, mesmo aplaudido coas orellas polo colectivo de nais e pais que os votaron masivamente. Me consta que algunhas de vós tamén aproveitaches, por medios secundarios, para aprender como é a vida e empezar a formarvos como persoas, máis que para buscar a felicidade, esa entelequia disnei que xa descubririades que non existe. Todas o descubriredes en algún momento das vosas vidas. Se cadra cando menos o agardedes ou cando peor vos veña. Non o digo por mal. A vida ten posibilidades inmensas de aproveitala ben se somos quen de entendela, atopar a noso camiño nela e rodeármonos de xente boa e xenerosa. E outras moitas cousas que nos fan dubidar de onde nos meteron...</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;">Empezando pola ridiculez da ABAU. Antes selectividade. Era ben máis evidente. Selección. Unha criba que pode deixar fóra do acceso aos estudos universitarios a quen se lle crucen mal as cousas neses días. Despois de levar anos preparándose para chegar. Pero que ademais está baseada en criterios memorísticos e de especialización en determinadas materias, cunha baremación vinculada ás notas de corte para o acceso a distintos estudos, máis ou menos valorados socialmente e sobre todo, con máis ou menos proxección laboral. De novo a mesma merda. Non valoran nada relativo á motivación que leva a unha rapaza ou a un rapaz a escoller determinadas formacións. Cando a motivación persoal, de rasgos vocacionais, debera ser o criterio fundamental tanto para escoller como para facilitar o acceso a eses estudos. Cambiar a idea de que o esforzo é un valor fundamental polo de que temos que facer na vida aquilo co que gocemos persoalmente. O cal non se traduce en renunciar ao traballo para conseguir algo como medio, pero nunca como fin en si mesmo, inspirador de toda a metodoloxía de aprendizaxe.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;">Seguirán faltando médicos de familia probablemente. Pero non faltarán médicos que exerzan especialidades nas súas clínicas privadas. Mesmo se fan a mesma prestación na sanidade pública. Co risco que iso implica. Haberá enxeñeiros informáticos a miles, especialista en novas tecnoloxías, robótica, deseño industrial... e menos filólogas, que poidan explicarnos como se di algo e porque, e axudarnos a defender o uso da nosa lingua, dígocho eu!. E menos filósofas que nos axuden a entender o sentido da vida. Menos artistas plásticas que nos transmitan a través dos nosos sentidos como é que se explica a existencia. Menos astrofísicas que investiguen e nos expliquen porque xurde a vida no universo, que difícil é que xurda e cantas cousas poden acabar con ela.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;">Moito de algo e pouco de todo, non é un bo equilibrio. Cousa está que, aprenderedes, é fundamental para poder vivir con certa sensación de estar facendo o que nos corresponde. </span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;">En calquera caso, pasádeo ben e aprendede moito.</span></span></div>A ESCOLA NUDISTAhttp://www.blogger.com/profile/05519090751254517631noreply@blogger.com0Arteixo, A Coruña, Galiza43.3038683 -8.510297399999998914.993634463821152 -43.6665474 71.614102136178843 26.6459526tag:blogger.com,1999:blog-1563748366709995685.post-73476084459248175902022-03-28T19:08:00.002+02:002022-06-25T18:44:45.171+02:00FOLGAS<div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikumG-c7dkPGiAw36s2TOvinkyj2D7L1iG1plphLzlnPGnUo-3IWzkNXT3Ei6tAScyfQISXanSLRXlFSQZsQ5q3sfmYR4AVlUnWW3TFUeOia8p5UTvxjO8RPAWqiNg_utPS0GTJzvK0lA/s1600/1648487298868686-0.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;">
<img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikumG-c7dkPGiAw36s2TOvinkyj2D7L1iG1plphLzlnPGnUo-3IWzkNXT3Ei6tAScyfQISXanSLRXlFSQZsQ5q3sfmYR4AVlUnWW3TFUeOia8p5UTvxjO8RPAWqiNg_utPS0GTJzvK0lA/s16000/1648487298868686-0.png" />
</a>
</div><br /></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: arial;">Cando escoito ao persoal comentando dos problemas que lles produce esta ou outra folga ou manifa, sinto bastante tristura pola penosidade de xente que fomos xuntando polos barrios do País mundial. No sentido da perda de conciencia de clase, claridade a respecto de cal é a dialéctica actual do poder económico e falta de sensibilidade social, na liña daquilo que moitas din que dixo Bretch e non fora así, parece ser. O de viñeron a polos meus viciños e non dixen nada.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: arial;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: arial;">Sobre todo porque sei, polos apuntes que fan, que o problema é como afecta ás súas rutinas persoais, máis que por provocarlles unha perda económica irremediable, perder o amor de alguén fundamental na súa vida ou alterar o equilibrio ecolóxico natural do ecosistema.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: arial;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: arial;">Eu fai moito tempo que non fago folga. Nin vou a manifestacións. Deixei de apoiar causas tamén nos changes.org varios do universo dixital. Si que estiven metido nalgunha reivindicación colectiva anos atrás, nas que participei de forma activa por distintos medios. Pero non estaban pensadas para provocar ese tipo de dificultades sobre as rutinas, senón máis ben a xeito de piquetes informativos, de verdade. Informativos quere dicir iso, non o outro. Pensando, como fundamento de acción, que para conseguir boas cousas hai que usar bos medios. A idea esa do fin e como se chega a el, sobre a que seica teorizou tamén algún sabio vital recoñecido. E que practicou, máis sabio xa que logo.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: arial;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: arial;">Pero entendo o de queimar neumáticos máis que o de mandar máis policía ás manifas. Que si, que igual hai que regular o dereito á folga e deixala nun vale se non molesta a ninguén, nin para ir pasear ao can. Veña, deixémonos de parvadas. Non pode haber folga sen repercusión. Ten que notarse, dun xeito ou doutro, para que teña algún efecto. A alguén lle ten que afectar, ademais de a quen a desenvolve como dereito social e contra quen vai dirixida, sinaladamente ao capital que é reclamado para modificar as condicións de traballo avesas polas que os traballadores se botan á rúa. Xa sei que estes términos están demode. Pero non deixan de ser reais. Mesmo cando nin o conxunto da sociedade nin os propios proletarios (recuperando terminoloxía...) son conscientes de tal cousa.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: arial;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: arial;">Claro, os tempos mudaron moito. E as variables de funcionamento das estruturas de relación entre a forza de traballo e o capital tamén. Pero os conflitos laborais se poden definir con certa claridade, non si? Poñamos por caso un colectivo de traballadores aos que unha empresa, ou varias, lles encarga realizar a función de repartir mercadorías de todo tipo a diversidade de outras empresas. Pero, os traballadores non usan os medios técnicos da empresa, senón os seus propios, e agora son, teoricamente, donos dos medios de produción, seguindo coa recuperación terminolóxica. Pouco listo é o capital... Teoricamente converte aos traballadores en empresarios, e estes o asumen así. Pero non teñen liberdade para establecer as súas propias condicións nun marco de relación laboral des-regulado. Ou regulado pola lei da oferta máis baixa e a demanda máis ampla posible. E como teñen que aceptar as condicións que o capital impón para facer o seu traballo, cando os custos que teñen que asumir por ser empresarios medran, non teñen capacidade para facerllo repercutir a quen os contrata. Isto describe algunha situación coñecida?</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: arial;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: arial;">Teño para min que esa relación laboral é dependente, mesmo cando foi elixida, por suposta vontade propia, ou forzada pola imposición dos aglutinadores de oferta. O que se correspondería cunha relación de traballo por conta allea.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: arial;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: arial;">Penso que sería xenial que en vez de ter que chegar a situacións límite que provocan e producen a unión de intereses diante dunha reclamación laboral, se houbera podido colectivizar a oferta de traballo equilibrando a potencia conxunta fronte ao do capital da distribución con amplos grupos de traballo asociado. Pero como a mentalidade é a de medrar individualmente, máis que a de sentirse fortes conxuntamente, identificados como clase traballadora cuns fins e intereses comúns, devén necesaria unha situación extrema para presentarse como unha soa voz.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: arial;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: arial;">E se isto fora só o caso do sector do transporte... </span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: arial;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: arial;">Como comentei antes, paréceme que hai tantos colectivos que agora son considerados empresarios, sexa coa fórmula de autónomos ou como micropemes, e que en realidade seguen a ser traballadores por conta allea. En moitos casos obrigados pola táctica do capital de desfacerse da relación directa coa forza de traballo, reducir ao máximo os custos de produción e non asumir ningunha responsabilidade social, salvo a de crear riqueza... a gran mentira. E todas e todos xogamos a ese xogo. Por ir tirando, principalmente.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: arial;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: arial;">Se foramos quen de recoñecérmonos como o que somos, clase traballadora. As que o somos, dun xeito ou doutro. Deixar algo de lado o mirar polo meu e ver se iso axuda a que a¿s demais teñan algún beneficio, de casualidade. E volver a idea de que o beneficio colectivo dos que son coma min, exercen unha función laboral como a miña, están desenvolvendo unha actividade profesional cos mesmos obxectivos produtivos que os meus, será bo tamén para min en particular. Na práctica. Máis aló de sindicarse e apoiar as actividades de representación dos traballadores fronte ao poder. Participando en alternativas de cohesión da forza de traballo. Que superen a solución de que sexa o capital quen impoña as condicións para facer as cousas ou non se farían.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: arial;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: arial;">¿Porque teñen problemas os gandeiros para conseguir o prezo que o litro de leite ou o quilo de carne merecen? Merecen o que os gandeiros digan, non o que se lle cante ao que envasa e ao distribuidor. ¿Os mediadores teñen que existir, nun sistema complexo de distribución? Pero ¿poden ser os que decidan sobre esa cuestión? ¿Porque teñen problemas para conseguir prezo e mesmo subministro do que necesitan para as súas instalacións de produción? Pensos, enerxía, equipamentos, produtos fitosanitarios... Cada un intentando negociar o seu con uns e outros.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: arial;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: arial;">50.000 gandeiros chamando de un a un na porta de 5 empresas de recollida e outras tantas de suministros. Se cadra xuntarse 10.000 cun só golpe nunha desas portas soaría un pouco máis forte. Máis claro seguro. Para quen non ten o costume de escoitar sobre todo. Quizais sexa moito pedir. Moito suxerir tamén. Que seguro haberá quen pense que é mellor seguir cada un pola súa banda e que sexa a lei da selva do mercado a que ditamine sentenza. Seguro que por min non van vir.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: arial;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: arial;">O que dou por ben entendido a común polo conxunto da sociedade é que hai moito xeito diverso de levar cousas dun lado a outro, mesmo hai alternativas de consumo máis aliñadas ao local e a compra directa aos produtores do barrio. Pero estes, sendo que puideran mellorar a súa posición política, económica e social sen deixar de facer o que fan, son imprescindibles. Se non hai quen queira sachar e botarlle de comer ao gando, pouca fame imos pasar. E poida que xa non só teñamos que comprar petróleo fóra, senón tamén patacas da China, leite de Nova Zelanda, grelos de invernadoiro canadiano e chourizos de proteína secuenciada de Houston, temos un problema.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: arial;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: arial;">Temos?</span></span></div>A ESCOLA NUDISTAhttp://www.blogger.com/profile/05519090751254517631noreply@blogger.com0Arteixo, A Coruña, Galiza43.3038683 -8.510297399999998914.993634463821152 -43.6665474 71.614102136178843 26.6459526tag:blogger.com,1999:blog-1563748366709995685.post-84253972123228119132022-03-19T12:39:00.001+01:002022-06-25T18:44:19.152+02:00PIB<div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvC3iFfdX0Rt2IMvHLhpbbyd8f5Zb97rUypjczEjooq8fNiaVO2ZjDsYo4K1JTrBihRaWtjgnXYec9ULcfF9eDPqfyIXVxrGtF5Z6kp-GkFz78ljuFzR1O4fw2186VVB42G8dSbhknFxA/s1600/1647689992884196-0.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;">
<img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvC3iFfdX0Rt2IMvHLhpbbyd8f5Zb97rUypjczEjooq8fNiaVO2ZjDsYo4K1JTrBihRaWtjgnXYec9ULcfF9eDPqfyIXVxrGtF5Z6kp-GkFz78ljuFzR1O4fw2186VVB42G8dSbhknFxA/s16000/1647689992884196-0.png" />
</a>
</div><br /></div><div style="text-align: justify;">S<span style="font-size: medium;"><span style="font-family: helvetica;">empre estamos nas mesmas. Este non é o momento para falar diso. O escoitou con certa frecuencia. Non sei ti.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: helvetica;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: helvetica;">A subida brutal do prezo da electricidade, e a non menos brutal dos combustibles, provocou a toma de conciencia de moita xente a respecto da necesidade de aforrar o consumo de enerxía. Xente do común digo. Os que non o son xa o levan facendo tempo radicalmente por pura contabilidade. Pero para quen recibe o servizo de subministro eléctrico ou gas, para quen lle bota gasóleo ao coche, como unha necesidade para o seu que facer cotián, a medida do que gasta é o que paga, evidentemente. ¿Pódese concluír entón que estamos aínda na fase de evolución social na que educar responde a aquilo de a <i>letra con sangue entr</i>a? Pero este non é o momento para falar diso.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: helvetica;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: helvetica;">Os analistas levan meses, por non dicir anos falando do que pensaba facer Rusia a respecto de Ucraína. Cousas como o de que é o país con máis territorio que controlar de todo o mundo, non vai querer engadir un territorio tan grande. Que as dúas veces que Rusia foi invadida militarmente foi atravesando as chairas de Ucraína. Que se deixou de ser unha potencia fundamental no mundo e agora ten un papel secundario. Os que máis e os que menos din agora que estaba visto que se ía producir a invasión. Tamén a guerra. Non confundir. Pódese invadir de moitos xeitos, e non todos son militares. Mira como o vai facendo a ex-China comunista, perdón, a China ex-comunista. Ou como leva máis dun cuarto de século botando as súas gadoupas o entramado político, económico e militar dos USA por todo o mundo adiante. Tamén no eido cultural por certo hai invasións. Pero este non é momento para falar diso.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: helvetica;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: helvetica;">Inicialmente Europa axustou o seu esforzo contra da pandemia do Covid19, cando caeron da burra digo, en protexer á poboación como primeira premisa, salvagardando os sistemas sanitarios, ou intentándoo, do colapso. Noutros eidos democráticos, mesmo por propia iniciativa da poboación, se buscou máis que nada que non sufrira a economía e o mercado. Parecera que a uns lles importaba moito que todos os días morrera xente coa enfermidade e a outros non. Máis valor á vida menos á pasta. Pero segundo se foi extendendo a última variante, menos mortal, a cousa se igualou. Xa non importa tanto que siga palmando xente porque o sistema o pode aguantar. E hai que reactivar os PIBs. Non dede ser tampouco o momento de falar disto.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: helvetica;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: helvetica;">O máis salientable é que non hai que forzar xa nada esa afirmación. O outro día escoitei (ou lin, xa non lembro moi ben) que a post-modernidade caracterízase, entre outras cousas, por aceptar a derrota. Aceptar sen discusión que non hai alternativa. Que a dialéctica histórica só ten un camiño. Que non hai posibilidades de mudar nada no substancial no eido social. Asi que chegado un momento, en calquera circunstancia na que se produza unha situación para a que sería necesaria, imprescindible, unha profunda reflexión colectiva sobre as causas de algo que sucede, como intervir nelas para desmontar o suceso e que medidas tomar para evitar que se reproduza, optamos por asumir que ten que pasar así, e atender á reparación de danos. No eido social, si. Pero tamén no persoal. Porque a dinámica estableceuse no hipotálamo. Converteuse nunha afección da conduta.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: helvetica;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: helvetica;">Poida que o primeiro síntoma desa afección é non ser quen de distinguir a información e o coñecemento, a verdade sobre as cousas, da demagoxia, as falacias e as trampas intencionadas para os sentidos. Porque non somos quen de dotarnos das ferramentas de análise precisas para entender e asimilar conceptos e datos complexo nin para deconstruír as falsas realidades con relatos estruturados. A perda da capacidade comprensiva, pola falta de lectura consistente, voluntaria, non obrigada, ou só circunscrita a eidos moi especializados relacionados co ocio ou o negocio, e sinaladamente, a restricción das expresións culturais diversas a ámbitos cada vez máis reducidos, mesmo en ocasión elitistas, sen ningún sentido pexorativo, encollen o pensamento. O resecan e o fan sólido, moi pouco hábil para asimilar novas formas de coñecemento e ríxido demais para poder aceptar cambios sen fracturarse.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: helvetica;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: helvetica;">Entón, alguén fala de armas defensivas e ofensivas, e aceptamos a diferencia. Ou de guerras ilegais, ilícitas, inxustas. Aceptando que as hai legais, lícitas ou xustas. Que enviar unhas poucas armas para que uns se defendan da agresión de outros é o camiño perfecto para que cada vez haxa que mandar máis armas ou armas máis grandes. Pero quedarse mirando como alguén abusa será mellor, como lles ensinamos ás rapazas e rapaces a facer nos patios. Subir os salarios provoca que suba a inflación. O que temos que pagar polas cousas e os servizos non sube porque quen as vende quere seguir gañando o mesmo ou gañar máis. Ou aproveitar a coxuntura para tirar proveito da necesidade colectiva. Discursos de unidade que marcan como negativas a controversia e as ideoloxías, asimilándoas ao enfrontamento, á violencia, a intransixencia, cando a realidade precisa de xeito ineludible para o seu análise o debate e a confrontación de pareceres, para a creación dun acordo de acción, e os principios que se afirma defender son o fundamento das ideoloxías que á súa vez definen os valores necesarios para desenvolver a análise da realidade. </span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: helvetica;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: helvetica;">Se prolongo isto moito máis, non vou dar rematado nunca. Cada vez que escoito a radio, miro a televisión ou leo segundo que xornais, aparece algo máis do mesmo. Manipulación manifesta, cando non adoctrinamento mediático. Sei que adoitamos ler, mirar, escoitar, o que vai en liña co que xa pensamos, que non nos vai producir alteracións substanciais, máis aló de emocionarnos, entre medias, para conseguir a necesaria resposta vinculada ao resto da desinformación.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: helvetica;">Pero cada vez hai menos espazos alleos ao mangoneo do pensamento colectivo.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: helvetica;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: helvetica;">Pero nunca é o momento de falar diso. Tampouco agora.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: helvetica;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: helvetica;">Addenda. De verdade que non quería. Pero escoitar unha vez e outra, porque o repiten, os seus medios, como se fora algo moi ben dito, a un paisano que ten responsabilidades políticas importantes, que leva anos querendo ser o mandamás do seu partido, ás agachadas claro, e con pretensión de chegar a ser o líder estatal por antonomasia, tipo presidente do goberno, dicir iso de que cos impostos da electricidade, o ghas e os combustibles<b> o goberno estase forrando</b> dame gañas de trousar. E ter moita vergoña allea, sendo que mesmo teño falado positivamente del como posible mandatario futuro, por menos malo, pero si.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: helvetica;"><br /></span></span></div><div style="text-align: left;"><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: helvetica;"><b>Neno, que ti es goberno</b>. Ben que te acordas cando falas doutras cousas. Non será o Estado?, entendido como ente da administración pública común, que recada, dende iso que chaman Facenda Pública, para logo repartir, con acerto moito ou pouco, entre todos os cidadáns a través das distintas administracións públicas, en sanidade, educación, prestacións, estradas, axudas, etc. Fálame con propiedade meu, privada se queres, como bó neoliberal xestor que ves sendo, aínda que a mona se vista de centro. Estámonos auto-forrando. Por un lado. E auto-afogando, polo outro. E iso si, co sistema de impostos directos, que afectan ao consumo, non á renda, sempre acabaremos auto-afogando máis os que menos temos e dependemos máis de ingresos fixos, que non se regularizan de xeito automático como o fan os prezos. Ou que sempre van por diante en subir, subir, subir, mentres que os salarios sempre suben tarde, tarde, tarde e devagar, devagar, devagar.</span></span><br /><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: helvetica;"></span></span></div><div><br /></div></div>A ESCOLA NUDISTAhttp://www.blogger.com/profile/05519090751254517631noreply@blogger.com0Arteixo, A Coruña, Galiza43.3038683 -8.510297399999998914.993634463821152 -43.6665474 71.614102136178843 26.6459526tag:blogger.com,1999:blog-1563748366709995685.post-11633928997276760332022-02-27T22:03:00.002+01:002022-06-25T18:46:07.870+02:00LÍCITO<div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDdm2GQDS8gJISWw6YeBAssU_88E9qYgb2XEX3wyPLdnE3v0q87ddoG2V-ODjHU-tyzE5rcEB7KVZkjIlB-6JYW_7aR63dKdwxF06n6JcOj3Zis_f1wMVX0ZhCJ64k-RZGuO3Riy6QhKY/s1600/1645995791395678-0.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;">
<img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDdm2GQDS8gJISWw6YeBAssU_88E9qYgb2XEX3wyPLdnE3v0q87ddoG2V-ODjHU-tyzE5rcEB7KVZkjIlB-6JYW_7aR63dKdwxF06n6JcOj3Zis_f1wMVX0ZhCJ64k-RZGuO3Riy6QhKY/s16000/1645995791395678-0.png" />
</a></div><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;">O outro día cando pasaba no coche por diante da Petro, entroume polo ollo o enorme cartel publicitario dun colexio privado cuxo radio de acción chega evidentemente a este caladoiro de clientes. Lóxico botar aquí as redes. Pero a min se me viu á cabeza aquela noticia dun proxecto para un novo centro privado localizado en Arteixo. Era cando andaba mesturada cunha xente de ben, persoas boas e xenerosas, nas organizacións de representación do colectivo de nais e pais do alumnado de centros de ensino público. Organizacións e sector do que levo tempo afastada.</span></span><br /><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;"></span></span></div><div style="text-align: justify;"><br /><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;">Eran os tempos da reclamación política da necesidade de prover doutros centros públicos de ensino primario e secundario ao concello arteixán, dadas as circunstancias numéricas de masificación, o desbordamento dos centros existentes e o modelo de aglomeración mantido durante moitos anos polas diversas institucións implicadas.</span></span><br /><br /><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;">Mentres os que defendían que non se podía mesturar política e educación, como se unha cousa e a outra non estiveran intimamente relacionadas, na teoría e na práctica, aplaudían coas orellas as promesas de atender ás reclamacións do colectivo que representabamos, sen contar con ningunha concreción nin compromiso, só coa fe que da ser servidores clientelares do poder, e por descontado, por compartir o modelo dese poder para unha educación non integradora, elitista, ideoloxizada, discriminatoria, uniformadora, contraria á igualdade de oportunidades e dirixida a propiciar un único modelo de sociedade aliñada coas teorías neo-liberais, algunhas sinalábamos xa daquela que as debilidades da estrutura da oferta pública no ensino estaban levando xa á emigración a centros públicos de outras poboacións limítrofes, pero sobre todo á matriculación efectiva en centros privados de todo tipo. O perfecto caldo de cultivo necesario para que novas iniciativas privadas ocuparan os nichos de mercado creados pola ausencia de oferta pública.</span></span><br /><br /><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;">Habería que poñerlle datas a isto, non si? Era o curso 18/19? <a href="https://federacionanpasarteixo.blogspot.com/2019/04/grazas.html" rel="nofollow" target="_blank">Reclamando BAC en Pastoriza, un novo CEIP e un novo IES para o 19/20?.</a> Imos camiño de rematar o 21/22 e empezar o 22/23 e non hai nada de nada. Quitando os <a href="https://www.elidealgallego.com/texto-diario/mostrar/2696144/xunta-construira-nuevo-colegio-ampliara-instituto-pastoriza" rel="nofollow" target="_blank">comunicados mediáticos</a> do acordo para facer obras de ampliación arriba e poñer terreos a disposición abaixo. E non para máis oferta de secundaria. Isto é comprensible, todo sexa dito. A aposta agora mesmo e pola FP e máis concretamente pola Dual. E non digo eu que non sexa sen boas razóns. Cando menos é coherente coa política de educación Pepera e se aliña cos bos resultados constatados para producir traballadores especializados para a empresa privada, especialmente en aqueles eidos onde estas últimas teñen dificultades para atopar persoal cualificado.</span></span><br /><br /><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;">Con toda a lóxica empresarial tamén, habería que darlle os parabéns a quen tomara a decisión de poñer en marcha un novo centro educativo privado en Arteixo.</span></span><br /><br /><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;">Sexa por percibilo como un negocio, no que gañar cartos, como un proxecto persoal colectivo, co que desenvolverse somo ser humano individual e social, dende un punto de vista persoal ou profesional, ou ambos, sexa como unha actividade con marcado carácter ideolóxico, definido por e para formar suxeitos cun determinado xeito de entender a vida e o mundo. Ou por calquera das combinacións de cada unha destas facetas e as que se poidan entender tamén como posibles.</span></span><br /><br /><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;">Non estou dando a entender nin por activa nin por pasiva, que ese novo centro tería esa compoñente ideolóxica. Non o sei. Non me importa. Nunha economía de mercado onde a iniciativa privada non só é benvida senón protexida e incentivada no eido da educación, calquera opción é admitida, mentres resista economicamente. Sería preferible que en xusta competencia o fixeran sen axudas dos cartos de todas, para axustarse realmente aos mecanismos do mercado, sendo consecuentes, pero non é así actualmente. Tampouco que exista algún tipo de conexión entre os desexos políticos de uns e as iniciativas privadas de outros. O descoñezo. E non me importa tampouco. Seguro que haberá quen trate esas cuestións con datos contrastados entre a profesión xornalística, se o consideran de interese.</span></span><br /><br /><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;">Pero entendo que é evidente que encaixa nun modelo de xestión do sistema educativo, no que tanto o actual partido maioritario no Concello como na Xunta, polo tanto na Consellaría de Educación, se poderían ver representados. Así que non creo quen ninguén se poñería a convocar unha manifestación ou aproveitaría para facer campaña partidista a respecto desta cuestión. Repito, se se dera o caso, que non sei se vai ser así, ou non, e tampouco me importa moito.</span></span><br /><br /><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;">E se non che importa, que kona andas a falar?</span></span><br /><br /><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;">Pois e que me sigue proendo o tema do ensino, especificamente do ensino público. Pero sobre todo porque apetéceme moito dicir que é perfectamente lícito que as iniciativas privadas desenvolvan actividades empresariais no eido educativo. Responden ao modelo que nos demos. Non mires para outro lado. É o que escollemos que sucedera, no eido local e no autonómico en concreto, individual e colectivamente, por asentimento tácito ou por renuncia a fornecer alternativas diferentes co compromiso público expresado en votos ou en participación nos colectivos correspondentes en apoio ás súas iniciativas.</span></span><br /><br /><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;">E quixera engadir o que si me gustaría que se tivera en conta, institucionalmente, mesmo no eido do Estado, a partir de agora. Quizais que se convertera nunha reclamación social colectiva. Traspoñer unha directiva comunitaria. Que coido non existe no eido educativo. Partindo de que vivimos nun estado aconfesional e aceptando como premisa que a educación é unha competencia fundamental pública, que pertence con preferencia na definición xeral e no seu desenvolvemento á sociedade no seu conxunto, como ferramenta para desenvolver persoas con sentido da autocrítica, capacidades e ferramentas instrumentais que lles permitan desenvolverse e ter criterio propio para abordar a comprensión do seu entorno e das circunstancias sociais e históricas nas que viven, máis que para producir traballadoras por un lado e emprendedoras polo outro co único obxectivo vital de sobrevivir e o único soño de ter máis que a maioría, máis do que sexa.</span></span><br /><br /><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;">Con esas premisas, ¿que tal aplicar o de que non se pode aceptar un proxecto para construír unha autoestrada de pago onde non haxa unha vía de alta capacidade libre de peaxe que cubra o mesmo traxecto?</span></span><br /><br /><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;">En consecuencia, para poder abrir un centro de ensino privado nunha area xeográfica determinada, debera existir como mínimo unha oferta de prazas públicas dispoñibles baseadas nun cálculo de rateos mínimas, non as que temos agora por exemplo neste barrio da area metropolitana, senón moi por baixo. E en aplicación desta normativa, revisar progresivamente as concesións para os centros privados xa habilitados e de non cumprirse, ofrecer a posibilidade de retornar os investimentos públicos realizados a ditas entidades, co paso de todas as instalacións, mobiliario, instrumentación e equipamentos a dominio e xestión públicas. Unha vez re-equilabradas as cifras con estas incorporacións, sempre quedaría aberta a porta a novas empresas para iniciar a súa actividade na mesma zona, respectando licitamente a liberdade de mercado. Que raro me soa esta última combinación de palabras, teño que dicilo. Non creo que haxa nada máis lonxe da liberdade que iso, pero son usos...</span></span><br /><br /><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;">Como é máis probable que eu pase antes por unha funeraria que por unha escola, digo en corpo presente, case preferiría que houbera máis iniciativa privada nas primeiras. Para que se entenda o da manía con retirar cartos públicos da educación privada e iniciativa privada da educación en xeral. Mesmo na universidade, que conste. E menos darlla a unha Banca, que manda carallo.</span></span><br /><br /><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;">Menos mal que ninguén me fai caso. Onde iríamos a parar!</span></span></div>A ESCOLA NUDISTAhttp://www.blogger.com/profile/05519090751254517631noreply@blogger.com0Arteixo, A Coruña, Galiza43.3038683 -8.510297399999998914.993634463821152 -43.6665474 71.614102136178843 26.6459526tag:blogger.com,1999:blog-1563748366709995685.post-74194239018350619892022-02-25T12:35:00.001+01:002022-02-26T16:01:31.301+01:00LOITO<div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQhPQ9qMeank8aAZKIi5tGRYk485fkw-DMmA0WrkETk7KxiMZqcjsJu5LMM-pLan4NsotsLz-pw73hQ7Tc9rJ4s5xoVwRueU39rsxtZ0bAeg9XKooOfx5UNrt8x1pGZNClzB2zXcBL3Z8/s1600/1645788916276722-0.png" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;">
<img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQhPQ9qMeank8aAZKIi5tGRYk485fkw-DMmA0WrkETk7KxiMZqcjsJu5LMM-pLan4NsotsLz-pw73hQ7Tc9rJ4s5xoVwRueU39rsxtZ0bAeg9XKooOfx5UNrt8x1pGZNClzB2zXcBL3Z8/s16000/1645788916276722-0.png" />
</a>
</div><br /></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;">Os xestos son importantes.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;">Unha declaración para tres días de loito oficial polo acontecido no naufraxio do Villa de Pitanxo, non só é un xesto de calidade humana, social, tamén dalgún xeito é un recoñecemento á xente do mar e ao seu traballo de risco.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;">Por unha razón ben triste, vimos tamén un parlamento español, sen discusións nin debates, lembrando respetuosamente aos mortos na traxedia de Terranova. Puidera ser que aprenderan algo disto, pero o dubido, para o seu traballo diario.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;">Quen máis quen menos, na costa ou no interior, a nosa xente entende ben como é esa dor que sucede a desgracias coma esta.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;">E todos os noticieiros levan ao primeiro plano a actualidade do acontecido.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;">Pero non teño nada claro que socializar esa perda, máis aló dese recoñecemento, fóra do que puidera ser o entorno social da xente próxima ás víctimas, sexa algo positivo. Se cadra, unha vez poidan ter na casa aos sobrevivintes e os corpos dos falecidos que atopen, todo o aparato mediático profesional e todas as redes de información colectivas, deberan deixar que o dó se puidera desenvolver coa intimidade precisa, decidida por cada unha das familias afectadas.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;">Tamén sei que non vai ser así. Máis aló dos costumes culturais que tamén nos definen a respecto de como nos enfrontamos á perda dos seres queridos, que con toda probabilidade sufriron unha revisión profunda tras dous anos de mortes epidémicas repetidas, non vexo en que podería axudar a alguén nese transito, seguir escoitando, lendo ou mirando, en pantallas, radios ou medios impresos, máis pésames e máis análisis, máis reiteración no mal padecido, máis oportunidades de manter a ferida aberta máis tempo.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;">Eu non fun nunca moi de velorios, funerais e enterros. Menos de manifestar explicitamente o que puidera sentir nunha circunstancia de dó persoal. Non entendo a morte como algo inxusto, inmoral, innecesario. Ten un sentido na rexeneración da especie. Pero isto non se pode aplicar ao que se sinte, cando deixas de contar na vida cunha persoa a que queres, sendo por unha causa accidental, non agardada, imprevisible, aínda máis. Non podo negar que me sinto impactada por un suceso así, e non teño ningunha vinculación persoal. Pero son quen de poñerme no seu lugar dalgún xeito. Empatizar na distancia compartindo un sentimento. E estou segura de que no meu caso, preferiría que me deixaran en paz, por un tempo. Como estou segura de que o resto das persoas vivas que aprecio e me aprecian, agardarían a calquera indicio de necesitar apoio ou reforzo para seguir adiante, gardando silencio, bastante máis dun minuto, e respondendo en segundos a un sinal de aviso.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;">En calquera caso, súmome ao loito, neste momento. E sen dúbida, a continuar, sexa como sexa, a busca e recuperación de corpos para poder dicir que se fixo absolutamente todo o que foi posible para conseguilo. Do mesmo xeito que a averiguar até o máis mínimo detalle cales foron as causas do acontecido. Non só porque ese coñecemento pode axudar a quen perdeu a alguén, senon tamén para traballar en futuras medidas de prevención e seguridade.</span></span></div><div style="text-align: left;"><br /></div>A ESCOLA NUDISTAhttp://www.blogger.com/profile/05519090751254517631noreply@blogger.com0Arteixo, A Coruña, Galiza43.303707 -8.510227514.993473163821157 -43.6664775 71.613940836178841 26.6460225tag:blogger.com,1999:blog-1563748366709995685.post-37054007661460723302022-02-20T16:40:00.002+01:002022-02-26T16:00:12.659+01:00TOLEMIA<div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGMRYuHC_N6tAIf0OpXfCADGmkWVrdjjILnmzLO8ev8fMFScPI6Irl3WcUnQGMs-FAH23Le9oh2hNwHBsSmhoaER7Jf4RvO_w3CSw9VBbNBe1Zy8a9vzxecfB7OgqcXJmehiBKw54u85g/s1600/1645371615347399-0.png" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;">
<img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGMRYuHC_N6tAIf0OpXfCADGmkWVrdjjILnmzLO8ev8fMFScPI6Irl3WcUnQGMs-FAH23Le9oh2hNwHBsSmhoaER7Jf4RvO_w3CSw9VBbNBe1Zy8a9vzxecfB7OgqcXJmehiBKw54u85g/s16000/1645371615347399-0.png" />
</a>
</div><br /></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;">A realidade é baleiro. O percibimos como algo sólido porque o necesitamos. O contrario sería unha loucura permanente. O cerebro interpreta o que percibimos para darlle consistencia. Falando do mundo físico. Pero o mesmo cerebro está feito de células especializadas, que á súa vez son combinacións orgánicas que a química establece en moléculas que se constitúen en base a estruturas atómicas nas que mentres non se demostre o contrario case que todo é baleiro. Igual que no universo no seu conxunto.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;">Cando miramos ao espazo exterior ou cando vemos como se miran as cousas desde el, parece que nos decatamos desa inmensidade de nada por todas partes. E só a impresión de solidez en algúns puntos. </span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;">Se non percibiramos en tres dimensións, probablemente poderíamos ter outra concepción da realidade. Pero nesta, non parece haber moita alternativa. Adoita suceder que desa ollada ao baleiro do universo producimos reflexións con pretensión de transcendencia. Que poden afectar ao plano individual e ao colectivo.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;">Debería acontecer o mesmo se fóramos quen de mirar ese baleiro dentro. De nós mesmas. Recoñecelo como substancial e definitorio do que somos e con probabilidade de como nos comportamos. Pero hai moitas ocasións nas que esa introspección persoal devén en tolemia. Cando non somos quen de asumir unha existencia definida por esa percepción manipulada. Voluntariamente manipulada. A confrontación necesitaría un punto de equilibrio ou de referencia, para non perderse nese lugar onde non existen aquí e alí. Buscamos esas áncoras de diversas maneiras, construíndo imaxinacións de orde dirixido por intelixencias superiores, teorías científicas, creacións estéticas, sensacións intensas.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;">Pero non hai solución a esa ecuación diferencial. Pode haber respostas parciais. Respostas que nos axuden a manter o auto control para seguir vivindo. E o contacto con outros conxuntos de células complexos. Ese que temos cando compartimos fisicamente unha parte desa sensación de baleiro, intentando enchelo un pouco. Non estou falando de practicar actividades sexuais, que tamén. Estou aludindo ás conexións que facemos con persoas, animais, plantas, obxectos, territorios, expresións da arte e da cultura, co coñecemento científico, coa filosofía, a literatura e a poesía especificamente. Todas elas abren fiestras a unha visión compartida e diversa, na que os diferentes puntos de vista compartidos crean a interdimensionalidade que nos permite ter percepcións complexas alternativas da realidade para axudarmonos a manter a cordura e seguir adiante na vida.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;">Hai moitos anos descubrín que significado tiña ter unha enfermidade mental. Cal era a condición que se lle outorgaba a quen era posuidora desa desviación da liña de pensamento considerada correcta. Non vou facer ningunha incursión nas consecuencias perversas que os comportamentos derivados desas alteracións poden ter para quen a padece ou para outras persoas. A patoloxía do crime e a perversión non me interesan neste momento. E sei que existen causas xenéticas e desaxustes químicos, sen provocación de consumos de substancias ou con elas, que poden explicar afeccións da psique. Pero hai unha gran parte delas, ao meu entender, que se producen por que non podemos enfrontarnos a ese baleiro sen compartir a experiencia dalgún xeito.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;">Para que isto poida acontecer, é preciso que exista a disposición para facelo, por parte das persoas que abordan o compromiso da introspección compartida. Quen decide entrar nese proceso, voluntariamente, ten que ter un coñecemento mínimo de onde se mete e con quen, e estar en absoluta disposición de aceptar que poida que nel, descubra tamén a súa propia tolemia, de novo. As ferramentas de comunicación tecnolóxicas das que nos dotamos nos últimos tempos, poden axudar á manter a aparencia de que nos comunicamos e suplir puntualmente o contacto que é preciso para desenvolver un proceso así, pero non substituílo. Afirmo que xunto con algunha outra causa estrutural, dos modelos de relación económica, social e política, este fenómeno é unha das causas polas que cada vez aparecen máis episodios vitais vinculados a desestruturacións mentais.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;">Cando nos tocou vivir a circunstancia dunha pandemia que obrigou á perdida do contacto de relación presencial e se intentou manter por medios dixitais, descubrimos incrementos palpables de desequilibrios mentais, depresións, apatía permanente. E se puxo o acento na necesidade de atender esas afeccións como non se fixera até agora nunca. Pero non hai atallos para isto. Por suposto que hai que poñer medios económicos colectivos para poder darlle atención a todas as casuísticas diversas deste eido da saúde. Será un principio. Pero a situación empeorará, aínda así, se non somos quen de facer o que dicía Roger Gentis hai un lote de anos. Curar a vida. Non digo que haxa que volver atrás no tempo e renunciar a avances na tecnoloxía ou en calquera outro eido para curarnos. Tampouco que a solución máxica para todos os problemas sexa modificar o complexo sistema social no que desenvolvemos as nosas vidas. Pero si é preciso revisar todos e cada un dos aspectos que dificultan ou complican o análise e asimilación de cal é a verdadeira realidade na que existimos, para ser quen de entender como e porque necesitamos dunha percepción estable sen renunciar a recoñecer que é a nosa propia creación persoal e colectiva. E estar sempre en disposición de aceptar a variabilidade absoluta de todo o que sucede, ser quen de incorporar esas alteracións ao noso modelo de percepción e que isto non se traduza en derrubar e destruír todo, cada vez, para iniciar outro constructo.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;">Como adoitamos facer neste sistema social actual, cando detectamos un problema, buscamos solucionalo, pero as máis das veces, sen analizar, debullar e entender as causas que o provocaron.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;">Cando nos doe a cabeza imos directos a polo paracetamol. En ocasións pensamos brevemente que esa dor é un síntoma, que debera ter unha orixe en algún sitio. Quedamos para outro día coa nosa memoria para decidir como buscar esa causa. E se damos o paso, optamos pola cirurxía, máis medicación, acupuntura ou oracións diversas para atallar o mal estar. Se non queda outra, finalmente, en algúns casos aceptamos mudar o que sexa preciso para incidir no que causa a doenza. As veces isto tamén pode supoñer cortar, medicar ou meditar, pero xa non é para poder seguir igual senón para aceptar que non podemos seguir igual.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;">Se soubera como abordar a solución dun problema vital como o da renuncia a saír diso que se deu en chamar zona de confort para aceptar estar sempre na de confrontar, nun impasse permanente de liquidez, non sei se o contaría. Porque o que adoito facer é escribir sobre as preguntas para as que non teño resposta, como un medio para esa auto-confrontación que tamén deixo a un lado na vida cotián. E con probabilidade porque non teño que enfrontarme, agora mesmo, a unha situación vital extrema. Neste punto, sempre intento poñerme na situación das mulleres e dos homes que viven ou viviron situacións así. Esquecendo, que lista é a maldita memoria, as miñas propias etapas extremas. Hai moito máis misterio do que cremos en como funciona a mente na súa relación co resto do organismo, coa percepción e consecuentemente co entorno natural e social no que se desenvolve. Será con probabilidade a Ciencia, non só a bioloxía, a xenética, a psico-socioloxía, tamén a matemática e a física, a que nos irá acercando a coñecer esas zonas aínda escuras. Pero non o poderá facer sen a filosofía, a música, o teatro, a poesía... as artes plásticas no seu conxunto. Todas elas ferramentas do coñecemento que por separado teñen respostas parciais a algunhas das preguntas sobre o sentir humano e a súa transcendencia, pero que só ofrecen, poden chegar a ofrecer, unha resposta conxunta cunha visión de equilibrio da complexidade da vida no universo.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;">Pola miña parte, declárome neste preciso instante, absolutamente ignorante nunha cantidade case infinda nos seus decimales do 99,99 % de todo. Pero seguirei intentando afastarme do 100 por 100.</span></span></div>A ESCOLA NUDISTAhttp://www.blogger.com/profile/05519090751254517631noreply@blogger.com0Arteixo, A Coruña, Galiza43.303707 -8.510227514.993473163821157 -43.6664775 71.613940836178841 26.6460225tag:blogger.com,1999:blog-1563748366709995685.post-18098494708941000372022-01-19T14:35:00.001+01:002022-01-21T11:36:52.489+01:00NATUREZA MORTA<p><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;"><span><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgZpVxA-QX0xJ5WzYHHoSDRGlB316ZhUNzQD869WBmgiJGpwPGEwK5DZAf-JGChNyTezb9cSbrgK6YaijVfLuukffdA18L74gFlPrr5yjlF27kLiCFJJkiWULy4gue1USdCHA8LEk9WOxXgEDCZAK8y3c1AENmTylsxeWLxIJ5684LGIgHA75Ax3qNb=s875" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="875" data-original-width="700" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgZpVxA-QX0xJ5WzYHHoSDRGlB316ZhUNzQD869WBmgiJGpwPGEwK5DZAf-JGChNyTezb9cSbrgK6YaijVfLuukffdA18L74gFlPrr5yjlF27kLiCFJJkiWULy4gue1USdCHA8LEk9WOxXgEDCZAK8y3c1AENmTylsxeWLxIJ5684LGIgHA75Ax3qNb=s16000" /></a></span></span></span></div><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;"><span><br />Eufemismos. Como o de Natureza Morta. Non me gustan nada. Sei que algún que outro artista ten feito verdadeiras obras mestras con esa formulación. Pero fóra dese eido, cando escoitei o outro día a alguén citar esa expresión para falar dunha situación real de contaminación dun espazo natural protexido, pois se me revolveu un pouco o estómago.<br /><br />Pero imos por partes. Somos unha peste como especie. O afirmo, non o formulo como unha teoría. Individualmente hai casos. Casos de ser menos peste ou moi peste. Pero non libramos. No extremo baixo están os hiperecoloxistas veganos recicladores, para esaxerar etiquetando, que xa sabedes que me gusta moito. Xente que fai todo o posible por atopar un equilibrio co medio que non supoña unha agresión en ningún sentido. Pacifistas ecolóxicos. Que non, non estou sendo sarcástica nin pexorativa. Gústanme ambas cousas e desexaría ser unha delas. No outro extremo estamos a práctica maioría do resto dos seres humanos bípedes. Ou das seres humanas bípedes. <i>Chúpamela Real Academia Española. Ou chúpemelo Real Academio Españolo.</i><br /><br />Aparto o papel, aparto o vidro, as latas e os envases de plástico, non uso toalliñas hixiénicas e se as uso non as tiro polo retrete. Non merco verduras, nin carnes nin peixes envasadas en plásticos. Nada de deixar correr a auga mentres lavo os dentes. Non che digo nada de mentres fregho os cacharros. Recollo a auga da ducha nun cubo para outros usos mentres non da saído quente. Tapo as potas cando poño a quentar algo.<br /></span></span></span><p><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;"><span><span>Aproveito a calor do forno para requentar. Non como carne industrial, de calquera tipo de animal. Ventilo as estancias todos os días e aproveito a luz do sol para quentar a casa en inverno. Teño toda a iluminación de baixo consumo. Apago a luz cando saio dunha estancia. Penso no que coller e volver ao frigorífico antes de abrirlle a porta. Auga do tempo para lavar a roupa. Deterxentes e resto de produtos químicos de orixe natural.<br /> </span></span></span></span></p><p><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;"><span><span>Reparo o calzado, amaño a roupa. Reutilizo os papeis de agasallo. E os folios cunha soa cara impresa. Se tivera cochos, tiña solución para os restos orgánicos. Pero controlo as cantidades de comida que elaboro para desbotar o menos posible. Mellor quedar con algo de fame que tamén axuda a manter o tipo. Sigo?<br /><br />Acción individual para a protección do medio ambiente. Para que quede algo para as próximas xeracións. Tamén aforro enerxético, de materias primas, de auga (tan importante, tan escasa, aínda que nos pareza que non).<br /><br />E aínda que non sempre te lembres de todo. Ou haxa cousas que nunca fixeches, fas ou farás. Acción individual. Que ben nos venderon a moto! Non, non digo que estea mal. Non digo que non axude. Nada pode funcionar nunha sociedade complexa sen o compromiso de cada unha das persoas que a compoñen cara un obxectivo definido e cunhas premisas concretas. Pero estamos vendo, dunha banda, que hai unha boa parte desas persoas que non van sumarse nunca ao esforzo colectivo. Nunhas partes do mundo máis que noutras. Poida que en algún momento alguén faga un estudo de correlacións.<br /><br />Pero para conseguir o obxectivo de salvar este planeta, hai outros mundos, pero están neste, e non temos nin p. idea de se imos atopar algún outro tan ben posto para nós no resto do universo e se daremos chegado aló, en termos de distancia e de tempo, do tempo que nos queda por foder este, ademais do de ir e volver, digo, para conseguir o obxectivo, falta a acción política, das institucións e dos gobernos, dos mandatarios. E sobre todo das empresas e do mercado.<br /><br />A iso vou agora.<br /><br />Non son economista. Padezo a economía de mercado nas carnes pretas. O que sei sobre como funciona, o aprendín por experiencias propias e alleas transmitidas. E algunha lectura. Non sei nada de Adams, nin de Keynes, ou como sexa que se chamen. Algo de Marx si. Por un libro que me agasallou unha persoa á que aprecio mesmo ao punto de poder dicirlle que non me gustan algunhas cousas que fai directamente. Non sei se lle importará moito, pero á relación poida que si. Groucho Marx digo. Un empresario americano xenial. Do inspirador da teoría económica socialista tamén, si, teño lido algo. Volvendo. Padezo a economía. Como a maior parte de nós.<br /><br />A parte última do ano 21, era o ano do século, por certo, viu marcada neste sentido pola subida abrupta dos prezos das cousas que mercamos as <i>paganas</i> (de pagar). As comúns das <i>paganas</i>. Disque vai ir o IPC a 6 puntos. Eu fun comparando nos últimos meses algunhas das que merco comunmente e me saen outras porcentaxes. Como gardo todos os recibos das compras, pois podo afirmalo con certa claridade. Bastante máis.<br /><br />E unha se pregunta se todo isto de que suba o aceite, o café, a luz e as patacas, ten a ver con que aos que coidan os oliveirais, cultivan os cafeais <i>allende los mares</i>, ou ao sol, a auga, o átomo, os combustibles fósiles e os gases respectados, lles van pagar máis en nómina por facer o seu. Deixo as patacas, como podería deixar o leite, porque xa todas saberemos que non é así. E que mesmo hai que lexislar para que un labrego ou un gandeiro non teña que vender a perdas. Manda carallo! Ter que vender por debaixo do prezo de custo para que o leite non acabe correndo coma un rio polas leiras nin as patacas apodrecendo nos almacéns.<br /><br />Pois vou tentar de facer teoría económica. Non é a lei do mercado, esa de oferta e demanda. Iso é unha mentira falaz. Que convén manter para que a xente non se formule moitas preguntas. É especulación. E avaricia. E miseria, no sentido de que segue habendo moito miserable que non lle importa a miseria de outra xente mentres haxa beneficio, plusvalía ou ganancia, como lle queira vostede chamar a roubar do que é de todas para acumular en poucas mans. Quen se sube ao tren dese mercado especulativo, automaticamente empezará a dicir o de que sempre pode vostede mercar accións da compañía, que volve a ser mentira, patética pero efectiva, para repartir unhas poucas migallas, conseguindo fondo financeiro que permita aumentar as operacións especulativas.<br /><br />E a política non está exenta de entrar neste xogo, por desgraza. A cagada da medida estrela da UE para incentivar a transformación enerxética a verde, presión alemá probablemente, dos seus verdes digo, e deixar de ser dependentes dos fósiles (políticos non, combustibles). Pero iso si, paz coa Rusia imperial para seguir colocándose no inverno co ghas natural (natural?). Imos poñer os dereitos de contaminar en bolsa, veña!<br /> </span></span></span></span></p><p><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Ubuntu;"><span><span>E que os especuladores empecen a xogar co valor para facer negocio. Intanxibles. Para que ás empresas e aos gobernos que os necesitan para ir adaptando e mantendo a infraestrutura de produción enerxética lles custen cada vez máis. A onde vai ir a repercutir ese sobre custo? Pois sempre, sempre, sempre ao consumidor final. Porque uns non van deixar de recadar impostos, lembrade, son porcentuais e os outros non van deixar que a súa conta de resultados baixe, que logo protestan os accionistas e os directivos teñen que cobrar os seus <i>tropecentos</i> millóns pactados.<br /><br />Pero ao sachador de leiras, ao mariñeiro, ao gandeiro leiteiro non se lle pode pagar o que lle corresponde. Xa non falemos de que conten cun beneficio maior que incentive ás novas xeracións a ir vivir ao campo, un sitio tranquilo, con bo aire respirable, onde podes ir pasear cando queiras incluso en pandemias, con todos os servizos dispoñibles, dende garderías até internet de alta velocidade ou para embarcarse en buques con espazos recreativos, conexión por satélite, aloxamentos individuais, un plan de xubilación anticipada con beneficios triplos e toda a seguridade para traballar a para quen queda en terra se non hai volta do mar. Lume, había que poñerlle aos montes de liberalpensadores que discorren as medidas enxeñosas. E un aeroxenerador dos de tres paletas que hai que levar en transporte especial, no medio do seu xardín, a carón dos bambáns e a piscina.<br /><br />Estou tan cansa de repetilo. Non cambia nada. Hai pequenas conquistas. Hai máis liberdade individual para poder facer algunha cousa máis. Poder ir aos bares. Escoller entre máis canles. Facilidades para ter apps nas que ocupar os minutos mortos. Non é un complot oculto. E moi evidente, pero é pracenteiro. Produce suficiente satisfacción no sistema nervioso como para aplacar as diverxencias substanciais. Con variantes locais, que adoitan empregar métodos disuasorios con violencia, pero que son tan caros de manter. O sistema de control é moito máis barato, porque é basicamente autofinanciado con consentimento pleno, tácito ou expreso. Supoño que por iso me doe cada vez máis a cabeza, cando intento pensar. Así que vou tomar outra cervexa... Os modelos de control social que se comezaron a practicar no primeiro terzo do século pasado foron perfeccionándose cada vez máis e o seguirán facendo. Cientificamente, que a nosa querida ciencia tamén pode ter usos perversos.<br /><br />Xa que logo, que ninguén conten con revolucións. Nin pacíficas. Todas as iniciativas lideradas ou non, con teóricos sistemas de decisión compartidas, acaban morrendo no mesmo, a negativa dos seres humanos comúns a ir máis aló de pequenas alteracións da conduta sen abordar unha revisión individual e colectiva do auto-coñecemento e a historia que supoña ter que mudar aquelas teorías que construímos sobres nós mesmas e o mundo que nos ofrecen un marco de seguridade emocional balanceado. A resposta automática cando rozas un pouco a pel de alguén nese sentido é sempre a mesma, aprendida, incrustada nos miolos, non me analices. Non me analices ti porque eu renuncie a facelo voluntariamente, non me consideraba dabondo forte para responder aos dilemas psicolóxicos e morais aos que me podería ter que enfrontar. E se tratas de falar da socio-historia, salta o de que as cousas son así, sempre foron así e probablemente o do sentido común.<br /><br />Se para salvar o mundo e como corolario a nós mesmas fora preciso un cambio evolutivo, non se vai a producir voluntariamente. E forzalo, non sería máis que outra parvada mesiánica e megalómana tan típica desta especie da que unha servidora tamén forma parte. Outra máis. Pero estou por darme de baixa... cada vez con máis forza. Aínda así sigo tendo esperanza nos raios cósmicos, a contaminación, os virus de deseño e outras alternativas mutáxenas. Incluso na literatura en xeral e na poesía en particular. Pero iso é outra historia...<br /><br /></span></span></span></span></p>A ESCOLA NUDISTAhttp://www.blogger.com/profile/05519090751254517631noreply@blogger.com0Arteixo, A Coruña, Galiza43.3038683 -8.510297399999998914.993634463821152 -43.6665474 71.614102136178843 26.6459526tag:blogger.com,1999:blog-1563748366709995685.post-4904870332552598362021-05-14T20:29:00.002+02:002021-05-14T20:32:48.321+02:00COMPLEXIDADE<p><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><span style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0);"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJhHnetN8BlBLZ0pZdcDiq55opxDYv8qTO2iLRjCytwtrHw3DUpEShR69KjCywJeTMU4a4RjPEtWDQXe3J-VfBKJCzcatZJkOxXdsjGUWMUO0HV5ZwObXj0JJL48Bd1a97kAJweotHkts/s933/complexidade.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="933" data-original-width="700" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJhHnetN8BlBLZ0pZdcDiq55opxDYv8qTO2iLRjCytwtrHw3DUpEShR69KjCywJeTMU4a4RjPEtWDQXe3J-VfBKJCzcatZJkOxXdsjGUWMUO0HV5ZwObXj0JJL48Bd1a97kAJweotHkts/s16000/complexidade.jpg" /></a></span></div><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><br /><div style="text-align: justify;">Non teño unha soa razón para dubidar de que son unha privilexiada. Para ben ou para mal participo dun sistema xeral que me outorga unha vantaxe sobre outras que non están nel. Xente de aquí e acolá. Pero non son tan burra como para negar a evidencia á defensiva, creando, difundindo, apoiando ou ríndome de cantas manifestacións comunicativas vexatorias da outra parte do mundo de aquí e acolá que non está. Nin tan fata como para poñerme cilicios en forma de doazóns, manifestacións, caridade ou berros de dor por estar desta banda do muro.</div></span><p></p><p class="p1" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; margin: 0px; text-align: justify;"><span class="s1" style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">Si que acepto que me tiren das orellas. O pode facer quen teña dereito á tirar a primeira pedra. Mentres tanto, vou seguir apuntándome a canta acción individual considere que pode sumar para conseguir unha cada vez máis ampla igualdade de oportunidades para calquera persoa do mundo para desenvolver a súa vida en condicións, sexa ou non con lacón con grelos.</span></span></p><p class="p2" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 14px; text-align: justify;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><span class="s1" style="font-kerning: none;"></span><br /></span></p><p class="p1" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; margin: 0px; text-align: justify;"><span class="s1" style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">Pero que teña a sensación de que vivo e exerzo a miña vida na parte do mundo máis favorecida, non quita que poida sinalar un par ou trescentas cousas do sistema que considero deberamos revisar. E, asemade, recoñecer como é de complicado conseguir que todo funcione. Cando digo todo, refírome a todo.</span></span></p><p class="p2" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 14px; text-align: justify;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><span class="s1" style="font-kerning: none;"></span><br /></span></p><p class="p1" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; margin: 0px; text-align: justify;"><span class="s1" style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">Por falar de algo concreto. Pasei uns cantos días sen teléfono móbil. O terminal que me acompañou neste últimos cinco anos deixou de ser operativo, bastante tempo despois de que <a href="https://www.economiadigital.es/tecnologia/las-3-crisis-que-mataron-a-wolder-la-marca-espanola-de-tablets-y-moviles_469956_102.html" rel="nofollow" target="_blank">a empresa que o fabricou</a> morrera de inanición comercial. Un proxecto cántabro onde os haxa que non foi quen de superar a crise do seu sector de mercado. Poida que pasados uns decenios os seus modelos cheguen a ser vintage. Ou pezas de coleccionistas. Se hai quen se queira anticipar, aceptaría ofertas a partir dos 1.273 eur, gastos de envío incluídos. #23</span></span></p><p class="p2" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 14px; text-align: justify;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><br /></span></p><p class="p1" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; margin: 0px; text-align: justify;"><span class="s1" style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">O caso é que non tiven síndrome. Ben deita que tiña múltiples recursos alternativos de comunicación. Aínda existen as cabinas, que conste, en algúns sitios. E liñas fixas, sen IP nin gaitas. E mesmo neste Estado de Restricións, alarma xa pasou, pois podes falar coa xente que te atopes pola rúa, coa veciña pola fiestra, na casa no xantar, no curro coa rapaza aquela que sempre te mira sen que saibas moi ben porque.</span></span></p><p class="p2" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 14px; text-align: justify;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><span class="s1" style="font-kerning: none;"></span><br /></span></p><p class="p1" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; margin: 0px; text-align: justify;"><span class="s1" style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">Non notei falta de nada. E se non fora polo de que te avisan do Sergas para vacinarte, da ITV para vacinar o coche e da AEAT para unha transfusión, pois tampouco é que tivera necesidade de renovar. Vale si, xa case que tiña a todas as seguidoras nas redes botando fume pensando que me pasaría ou me deixaría de pasar, pero en seguida se distraen con outra cousa. Son os tempos que corren na fidelidade.</span></span></p><p class="p2" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 14px; text-align: justify;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><span class="s1" style="font-kerning: none;"></span><br /></span></p><p class="p1" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; margin: 0px; text-align: justify;"><span class="s1" style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">En calquera caso, tiven algo máis de tempo para pensar. En algo. Non cheguei<span class="Apple-converted-space"> </span>a máis. Inicialmente. Logo funme soltando, as neuronas liberáronse da <i>twittermosis</i> e empezaron a elaborar análises densos e estruturados. Algo máis. Tampouco nos pasemos.</span></span></p><p class="p2" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 14px; text-align: justify;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><span class="s1" style="font-kerning: none;"></span><br /></span></p><p class="p1" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; margin: 0px; text-align: justify;"><span class="s1" style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">Deume en pensar no da complicación. Nas sociedades complexas. Nas organizacións complexas.</span></span></p><p class="p2" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 14px; text-align: justify;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><span class="s1" style="font-kerning: none;"></span><br /></span></p><p class="p1" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; margin: 0px; text-align: justify;"><span class="s1" style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">Dunha banda no que foi pasar tan rápido dunha sociedade agrícola, cunha actividade regulada pola luz natural e as estacións, con escaso intercambio comercial, con pouca ou ningunha variedade de liñas de pensamento alternativas e xa que logo cun forte sentido común, unha pequena cantidade de normas ou leis que todo o mundo asumía, un arriba e un abaixo na escala social, sen intermedios, a unha sociedade industrial e xa postindustrial, tecnolóxica ou dixital, como vos pareza mellor nomeala, con tempos produtivos e vitais decididos, impostos ou escollidos, cun máis que intenso intercambio comercial, que crea mundos económicos intanxibles e relatos imaxinarios sobre o valor das cousas, con múltiples variantes de pensamento e culturas mesturadas a nivel da convivencia cotián, un sistema de normas estruturadas que cambian con rapidez, con lexislacións e parámetros que só é posible entender parcialmente cun elevado nivel de especialización, unha escala do social con estratos que poden ser intercambiados e ofrecen a posibilidade de saltar de un a outro status por diversos camiños, e a ausencia absoluta dun sentido común ao uso.</span></span></p><p class="p2" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 14px; text-align: justify;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><span class="s1" style="font-kerning: none;"></span><br /></span></p><p class="p1" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; margin: 0px; text-align: justify;"><span class="s1" style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">Dirás ti que tan rápido non foi. Un par de séculos é moito? Na escala da presencia social do ser humano no planeta, non. Máis ben pouco. Aínda que parece que somos moi adaptables, xa hai quen anda pensando en habitar Marte, que igual chegamos e descubrimos que xa estivemos e o fodemos todo e así está. Paréntese. Pero estas cabeciñas e estes corpos non responden tanto ben a esas mudas, paréceme a min. Individualmente. Digo eu que seguimos precisando un contacto co medio natural para estar ben. Que vai ligado á condición de que somos seres orgánicos xurdidos dun ecosistema específico. Seica hai pouco descubriron <a href="https://habladelbosque.es/beneficios-banos-bosque-shinrin-yoku/" rel="nofollow" target="_blank">a bondade de pasear por zonas boscosas</a>. Incluso se son montes eucaliptados até o límite máximo. Iso si, sen fumar.</span></span></p><p class="p2" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 14px; text-align: justify;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><br /></span></p><p class="p1" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; margin: 0px; text-align: justify;"><span class="s1" style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">Pero colectivamente, mi madriña, canto nos falta aínda para adaptarnos a esa evolución.</span></span></p><p class="p2" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 14px; text-align: justify;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><span class="s1" style="font-kerning: none;"></span><br /></span></p><p class="p1" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; margin: 0px; text-align: justify;"><span class="s1" style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">E non é que non teñamos ferramentas. Son das que intúe que a potencia cerebral da que dispoñemos e non usamos aínda, hanos dar a posibilidade de poñer outro dedo na man para atender mellor aos teclados se é preciso. Ou un enchufe dixital natural. Tipo Avatar, salvando as distancias de cor e estilo. E posiblemente conectar a niveis neurónicos cos outros seres que habitan o planeta, en especial cos que son do nosa mesma especie, o que nos permitirá salvar as distancias sociais que agora mesmo impiden chegar a un entendemento común.</span></span></p><p class="p2" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 14px; text-align: justify;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><span class="s1" style="font-kerning: none;"></span><br /></span></p><p class="p1" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; margin: 0px; text-align: justify;"><span class="s1" style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">Doutra banda, matinei na complexidade de calquera actividade humana colectiva e de todo o que está vinculada con ela. Cando abro unha billa no lavabo pola mañá, a auga ben dun depósito elevado, por un sistema de vasos comunicantes, depósito que antes tivo que encherse coa auga do encoro que ocupa as terras que antes eran de cultivo de alguén ou onde tiña a súa casa, por un montón de canalizacións. E cando sae, vai por outro camiño distinto, se xunta con outros centos de litros de outros miles de lavabos, bidés, cisternas, duchas, pías, lavadoras, lavalouzas,... para acabar nun sistema de depuración e ás veces re-utilización. Onde tamén van parar todas as toneladas de augas utilizadas por esta e aquela empresa para os seus procesos produtivos, con outro tratamento e un sistema diferenciado de xestión.</span></span></p><p class="p2" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 14px; text-align: justify;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><span class="s1" style="font-kerning: none;"></span><br /></span></p><p class="p1" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; margin: 0px; text-align: justify;"><span class="s1" style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">Hai millóns de posibilidades de que haxa fugas no sistema, e se perdan infinidade de metros cúbicos de auga. Centos de personas implicadas na definición de espazos para construír encoros, nos procedementos legais para poder dispoñer deses terreos, na tramitación dos permisos, o pago xusto das expropiacións, a propia construción dos encoros, o seu posterior mantemento, a verificación periódica da calidade da auga, o estudo topográfico para as redes de distribución e saneamento, a elección dos materiais, a licitación do proxecto, a súa construción e revisión no tempo, a fabricación de mecanismos para a organizar a distribución, os depósitos, a facturación dos custes, o envío da información, o control do consumo, a vixilancia dos malos usos ou dos usos excesivos, as plantas de depuración, os plans de aforro, a renovación dos sistemas internos de servizo nos distintos espazos. E diría eu que só percibimos a auga que sae da billa. Ou quizás o obviamos, o damos por sentado. Si, pode ser. Pero non deixa de ser extremadamente complexo.</span></span></p><p class="p2" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 14px; text-align: justify;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><span class="s1" style="font-kerning: none;"></span><br /></span></p><p class="p1" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; margin: 0px; text-align: justify;"><span class="s1" style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">O da auga corrente é un exemplo, coido que dos máis sinxelos. Como sistema de organización dun servizo social básico pensado para atender as necesidades de todas. Claro que podemos debater sobre os custes repercutidos, por exemplo. Sobre a calidade do servizo. Mesmo sobre a calidade da auga. Pero entendo que si hai un acordo en que é un sistema que podería ser catalogado como ben común. No sentido de que chegue alí onde sexa necesario. Aínda que haxa que pagar algo por el, cada vez máis probablemente se non deixamos de dilapidar a auga potable, para axudar ao seu mantemento.<span class="Apple-converted-space"> Xa empeza a <a href="https://www.isf.es/2021/01/27/a-auga-comeza-a-cotizar-en-bolsa-e-a-nos-iso-preocupanos/" rel="nofollow" target="_blank">cotizar en bolsa</a>...</span></span></span></p><p class="p2" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 14px; text-align: justify;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><br /></span></p><p class="p2" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 14px; text-align: justify;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">Sei que hai exemplos moito máis complexos. A sanidade por exemplo. A educación. A vivenda. O traballo. O ocio. A mobilidade. O acceso ás novas tecnoloxías de comunicación. Sempre pensando dende unha óptica de prestación social acordada para o uso común das persoas que constituímos a sociedade. Non interpretada como un dereito individual senón colectivo. Xuntamos os nosos poderes para conseguir un ben común, que chegue a cantas máis persoas sexa posible, mesmo se hai quen non teña posibilidades de aportar poder propio para sumar ao esforzo colectivo. Igual xa o fixo noutra ocasión, con toda a enerxía que puido. Ou o fará no futuro. Pero incluso se nunca puidera facelo tamén tería acceso a ese ben común. Se é que non quere, non quixo ou nunca ha de querer, xa é outro conto. E a quen lle sobre enerxía, que a gaste no que lle máis pete.</span></p><p class="p2" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 14px; text-align: justify;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><span class="s1" style="font-kerning: none;"></span><br /></span></p><p class="p1" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; margin: 0px; text-align: justify;"><span class="s1" style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">Non parece tan difícil, pero <i>habelas hainas</i> moita xente que pensa que é mellor que cada un se busque a vida por separado. Que quere facer valer o seu privilexio individual. Primeiro eu, despois as demais. Poida que isto sexa unha resposta tipo calquera tempo pasado era mellor. Nas sociedades agrícolas preindustriais a vida permitía tomar este tipo de decisións. Vou facendo como sempre fixen e xa me apañarei. Até que viña alguén a pasar pola pedra a quen se poñía por diante. Ou levaba todo o que tiñamos gardado do traballo diario para o resto do ano. Ou morríamos cunha peste respiratoria sen nome nin ano tirados no chan da choza. Ou ardía todo o que tiñamos por unha chispa dun lostrego. Pero sempre podía dicir que eu facía o que me petaba da miña vida. E irme tomar unhas cañas despois dun duro día de traballo coas colegas á terraza da Pousada do Moucho.</span></span></p><p class="p2" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 14px; text-align: justify;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><span class="s1" style="font-kerning: none;"></span><br /></span></p><p class="p1" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; margin: 0px; text-align: justify;"><span class="s1" style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">Sei que son reincidente. Pero non <i>reincidenta</i>, nin <i>reincidento</i>. Dáme tanto noxo escoitar segundo que cousas que teño que trousar. E menos mal que nos queda Portugal e a revolución dos caraveis. Non é que desguste do País no que vivo, máis ben <i>au contraire,<span class="Apple-converted-space"> </span>mon amour</i>, pero si que padezo de insomnio na sesta por ter que ver como deixa que o invadan as malas herbas foráneas. Estou segura de que tratamos con respecto e dignidade a canta xente ven, de visita ou para quedarse, quitando aos <i>fode-chinchos</i>, claro. Pero igualmente sinto mágoa porque nos deixamos levar polos usos culturais de proliferación internacional rexeitando os nosos. Cando temos unha cultura de nós capaz de interpretar todo o que sucede no mundo cunha mirada propia. Salvo o orgullo Gadista, non parece que nos recoñezamos como poderosas colectivamente. E as decisións e as prácticas políticas non parece que axuden. O digo polo do ben común.</span></span></p><p class="p2" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 14px; text-align: justify;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><span class="s1" style="font-kerning: none;"></span><br /></span></p><p class="p1" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; margin: 0px; text-align: justify;"><span class="s1" style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">Poderíamos acordar sen discrepancias radicais que a nosa cultura no seu conxunto e dentro dela, especificamente a nosa lingua, son un ben común? Sendo que si, como se mira a <a href="http://publicacions.academia.gal/index.php/rag/catalog/book/372" rel="nofollow" target="_blank">análise que a RAG ven de publicar</a> sobre o nivel lingüístico da mocidade galega. En galego, claro. Servidora leva un tempo dicindo a quen quere escoitarme, dende a experiencia de representación no eido educativo público, que estamos titulando persoas analfabetas funcionais en galego, dende a súa máis tenra infancia. Grazas fundamentalmente ás políticas educativas do liberal agrícola partido no poder autonómico, pero tamén, e sinaladamente polo desleixe dos seus votantes nais e pais a respecto da importancia e do valor de ter unha lingua propia. Valor engadido, mesmo medible economicamente. Así que temos os políticos que nos merecemos, certamente. O País que nos merecemos. E o mundo que decidimos ter, visto coa ollada de outros, que saben ben o que é mellor para nós. Tamén o merecemos, probablemente.</span></span></p><p class="p1" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; margin: 0px; text-align: justify;"><span class="s1" style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><br /></span></span></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; margin: 0px; text-align: justify;"><span style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-family: Ubuntu; font-size: medium;">Isto tamén é complexo? (Que ben que haxa palabras con varias acepcións...)</span></p>A ESCOLA NUDISTAhttp://www.blogger.com/profile/05519090751254517631noreply@blogger.com0Arteixo, A Coruña, Galiza43.303707 -8.510227514.993473163821157 -43.6664775 71.613940836178841 26.6460225tag:blogger.com,1999:blog-1563748366709995685.post-44051815840580672402021-04-04T01:14:00.002+02:002021-04-04T05:17:06.668+02:00VIVIR<p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><span style="white-space: pre-wrap;"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgC6bh6yCz5nDdoFv5sVC_EcQx5mLssr-VgCb27Sufv3l7bUlFfZ_QLVIxdLHWTOV8zbd2TBGCzpXzC5wkPxEuZs4ug39w0AHew9iO07HOr8LzmwR6ogB2NF7VgEOQPOkFyu58u0AVPSCo/s700/vivir_blog.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="402" data-original-width="700" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgC6bh6yCz5nDdoFv5sVC_EcQx5mLssr-VgCb27Sufv3l7bUlFfZ_QLVIxdLHWTOV8zbd2TBGCzpXzC5wkPxEuZs4ug39w0AHew9iO07HOr8LzmwR6ogB2NF7VgEOQPOkFyu58u0AVPSCo/s16000/vivir_blog.jpg" /></a></span></div><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><br />Non hai ningún plan estratéxico. Nada do que intentamos imaxinar é real. A vida ten un sentido único. Dende o nacemento até a morte. Vivir.</span><p></p><span id="docs-internal-guid-a3767cb5-7fff-c816-ce35-718e149426ec"><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;"><span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">Pero ese salto evolutivo que nos deu a auto-consciencia tamén nos deu a inseguridade de ter que encontrarlle un algo máis á existencia. Un porque. Un para que. Transcendencia. Non podíamos aceptar que non houbera nada máis. Só un tempo creado polo azar para experimentar.</span></span></p><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;"><span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">Entón creamos a Cultura. Por sentírmonos creadores, non simples conxuntos de átomos con capacidade de pensar. Supoñiamos que isto xa daría sentido a todo. Pero non foi así.</span></span></p><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;"><span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">Nin a Cultura relixiosa, nin a política. Tampouco a económica. Construímos babeles de fe, de oratoria, de valores monetarios. Enchemos de obras de arte e aparatos cada un dos mausoleos que elevamos para adorar aos seus respectivos deuses. Cruces e santos, libros e discursos, operacións e mercados. Marabillas do enxeño humano para alaudármonos das nosas capacidades. E a un tempo, dolorosos espellos nos que recoñecer a futilidade da existencia nunha mirada profunda. Poida que foran os retratos de Dorian.</span></span></p><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;"><span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">Miramos ao espazo. Imaxinamos que o noso destino ben podería ser propagar a existencia vital polo universo. E quizais encontrar outras existencias que xa avanzaran nesa viaxe ou que precisaran da nosa axuda para facelo.</span></span></p><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;"><span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">E mentres tanto, a frustración e a rabia por non atopar A Resposta, estouraba ciclicamente en múltiples formas. Contra o mundo que okupamos, sen permiso nin título de propiedade. Contra calquera que tivera a consideración de Outro. Contra calquera que aparentase ser máis feliz que nós, mesmo se compartía esa felicidade.</span></span></p><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;"><span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">Así que agora, as que non seguimos nos mitos, confiamos na Ciencia. Que todo o sabe e todo o ignora. Sempre nos ofrece algunha resposta estruturada que acouga a ira de vivir. Por un tempo. Porque canto máis sabemos máis queremos saber. Coa esperanza de que en algún momento, na inmortalidade, o entendamos todo. Ou poida que descubramos que 1000 anos poden ser tan aburridos como 70.</span></span></p><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;"><span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">Sobre todo, se os bares están pechados.</span></span></p><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;"><span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">Veña, non todo pode ser tan serio.</span></span></p><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;"><span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">Quizais si hai unha razón para vivir, ademais das cervexas. Sen buscar místicas. Máis ben pensando en como vivimos e que facemos na realidade que nos toca vivir. Pensando en que a partir dun determinado momento vital, podemos decidir sobre o que nos acontece. Vou intentar explicarme.</span></span></p><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;"><span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">Hai dous tipos de persoas: as que se poden incluír nesta clasíficación e as que non.</span></span></p><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;"><span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">Si, a min tamén me custou traballo entendelo, principalmente por que son dunha categoría que non se pode meter en ningunha das dúas, faltaría máis, pero finalmente quedoume claro. A todo se lle pode poñer unha etiqueta. Para facilitar as cousas. Temos unha marca persoal que calquera outra pode recoñecer en termos de márketing social. Así aforramos. Temos que ocuparnos o menos posible en coñecernos e en aceptar a infinita diversidade de comportamentos. Si que é importante como unha se sinte, pero iso non ten máis valor que como se sinte a outra.</span></span></p><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;"><span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">Como individuo tamén creei as miñas propias realidades imaxinadas. Na procura de cubrir a satisfacción de necesidades vitais. Máis aló das vinculadas ao que che pide o corpo, literalmente, alimento, saúde, un teito protector.</span></span></p><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;"><span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">Con toda probabilidade recoñecemento. Específico e colectivo. Individual, de persoa a persoa. De grupo. Sentir que alguén te valora como única, pode ser a droga máis adictiva. Pero todo pasa. E chega un tempo no que xa che importa entre pouco e nada. E ademais descobres que hai quen decide seguir os teus pasos, en algún aspecto vital. E iso si que non. Nin liderar nin servir de exemplo. Baixo ningún concepto. Anda o teu propio camiño.</span></span></p><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;"><span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">Logo está o do proxecto vital, construír unha familia, atopar unha identidade, chegar a ser alguén, aportar algo, bla, bla, bla. Todo é un conto.</span></span></p><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;"><span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">Son libre para decidir como encadearme ás miñas circunstancias e prexuízos, dende un punto de vista maioritariamente independente. Supoño que todas entenderemos que o que nos sucede depende de múltiples factores, non só do meu espírito emprendedor. Con quen topo, onde estou, de onde parto. Cales son as miñas capacidades, os meus méritos, as miñas preferencias. Como son que de poñer en liña as miñas expectativas coa realidade na que me desenvolvo.</span></span></p><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;"><span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">Quizais se vivo nas primeiras décadas do século 21 occidental poida que me resulte doado establecerme como cultivadora de produtos orgánicos sen uso de químicos nin tecnoloxías electrónicas de ningún tipo. Podo poñer en liña unha cousa con outra. Sendo <a href="https://www.nytimes.com/es/2016/11/01/espanol/como-los-primeros-agricultores-cambiaron-la-historia.html" rel="nofollow" target="_blank">unha das primeiras agricultoras</a> da humanidade, unha boa Sapiens onde as haxa, cumprindo co que me corresponde, non tería moita máis elección.</span></span></p><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;"><span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">Por outra banda, non podo facer nada, absolutamente nada, para mudar un sistema de vida que me encanta. De non ser así, faría algo, tipo ser elixida Raiña, Sancha X. Ou apuntarme ás Raposas Reviradas. E entón xa estaría facendo algo para que todo puidera seguir igual. A substancia non se toca. Iso si, quero ser outra cadela co mesmo colar. Rosa, non. Fucsia mellor.</span></span></p><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;"><span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">Ademais, cada persoa sabe á perfección que é o que máis lle convén a outra calquera. Na mesma medida que descoñece todo o que a outra sabe que lle convén a ela. Os extremos nunca se tocan. Pódese facer un cálculo exacto da cantidade de veces que un consello ben intencionado responde máis ao que unha mesma necesitaría que a calquera a quen vaia dirixido que non o vai a escoitar, faltaría máis. Vasme dicir ti a min.</span></span></p><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;"><span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">O corolario é simple. Seguir os consellos de alguén que non sexa eu mesma é masoquista. Dalos é un acto de puro pracer onanista. Pero iso si, <i>vas caer</i>.</span></span></p><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;"><span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">Falando de praceres. O sexo mola. Independentemente do xénero. Da combinación de xéneros tamén. Estoume enleando. Eu lembro que era así, ou iso creo. Hai quen afirma, cientificamente falando claro, que é unha das actividades que máis mola. Quero dicir, que máis axuda a manter unha vida saudabel. Regula o colesterol e esas cousas. E dálle equilibrio ás químicas neurocerebrais. Non ten efecto ningún na carteira de valores, directo. E non mola nada se é obrigado, sexa pola forza ou pola forza dos cartos. Abolición.</span></span></p><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;"><span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">Persoalmente podo indicar que se me ocorren moitas boas ideas mentres practico. Xa procuro ter o caderno cerca para ir apuntando. Ás veces moléstanse as/os compañeiras/os, pero acaban entendendo cando volvo a deixar o caderno. Iso si, sempre poño as luvas. Todas as luvas. E ultimamente, a máscara.</span></span></p><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;"><span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">Sempre pensei dende moi pequena, vale non tanto, que ademais de establecer unha conexión especial coas persoas coas que practicas, tamén conectaba con algo máis. Pero ás veces vólvese tan mecánico que parece que non hai cobertura. Maldito porno. Á xente non lle da por tirarse das terrazas para voar, por regra xeral, non si?</span></span></p><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;"><span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">Quizais haxa que definir un novo modelo de xestión da felicidade. Empezando por negala. Sei que vou ir en contra de todos os principios e esperanzas, pero quizais habería que parar de buscala e deixar que sexa ela a que nos atope. Se vale para a sorte. Iso si, algo haberá que xogar. Poñamos por caso que decidimos que hoxe nos toque ser felices. Cada mañá. E punto. Quen o vai impedir? Se aceptamos que todo o que existe é unha pura imaxinación da interpretación do noso cerebro en base ao que os nosos sentidos perciben, deberíamos ser quen de aprender a escoller como imaxinar a vida.</span></span></p><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;"><span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">Debera ser doado. Moito máis que encaixar todas e cada unha das vidas imaxinadas nun mundo humano interconectado sen remedio. Non o digo por mal, isto último. Apartarse é unha opción, claro, Pero dada a velocidade na que nos reproducimos non sei se haberá sitio para tanta asceta. E ademais, xa non poderíamos practicar... Descartado.</span></span></p><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;"><span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">Temos a capacidade para definir unha ética universal? Como que para que?!! Haberá que saber en que termos podemos relacionármonos unhas con outras sen pisarnos a cabeza, nin a mantenta nin por descoido. O contrario é ese mundo que tanto nos gusta ultimamente de apocalipse zombis. Na tele, claro.</span></span></p><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;"><span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">Estaría ben algo simple, como as <a href="https://gl.wikipedia.org/wiki/Tres_leis_da_robótica" rel="nofollow" target="_blank">leis da robótica de Asimov</a>. Adaptadas.</span></span></p><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;"><span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">1. Un ser humano non pode danar a un ser vivo nin, por inacción permitir que un ser vivo sufra dano.</span></span></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;"><span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">2. Un ser humano debe cumprir coas leis da humanidade, salvo se estas entran en conflito coa primeira lei.</span></span></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;"><span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">3. Un ser humano debe protexer a súa propia existencia sendo que isto non entre en conflito coa primeira ou a segunda lei.</span></span></p><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;"><span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">Seguro que a articulación e redacción é mellorable. Pero sendo así, como se aplicaría por exemplo a combater unha pandemia? Un virus é un ser vivo, logo xa teríamos que facer unha excepción. <a href="https://www.agenciasinc.es/Reportajes/El-coronavirus-es-un-ser-vivo" rel="nofollow" target="_blank">Ou non é?</a></span></span></p><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;"><span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">Kona, vou ter que pensar... pero se un robot o pode facer, eu non vou ser menos. Ou podíamos facer un escala, e meter algo así como a <a href="https://www.um.es/acc/conciencia-en-las-plantas/" rel="nofollow" target="_blank">consciencia de si mesma</a> para ter esa categoría.</span></span></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;"><span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><br /></span></span></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;"><span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">Ben. Eu voto por que hai que darlle caña. Ao COVID digo. Entón me poño na segunda lei. Se a lei do meu barrio di que para combatelo teño que sacrificar un cordeiro, queimar un monte ou disecar 100 bolboretas, non podería/debera facelo. Pero non din nada diso. Si veña, o de poñerse lixivia nas veas foi unha parvada, pero nunca chegou a lei. Porque cambiaron de presidente, iso si. Xa que logo, teño que gardar as distancias, por a máscara, impar as mans con frecuencia e ben, evitar as aglomeracións, non votar a fascistas, cambiar os costumes de saúdo, vacinarme. Ningunha desas indicacións vai contra da primeira lei, e cumpre a segunda.</span></span></p><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;"><span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">E se cumpro con isto, é evidente que me estou protexendo individualmente. Ademais podo facer algo de exercicio, manter a mente activa e coidar as relacións que si podo ter. Non vexo eu que ningunha desas cousas entren en conflito coa primeira nin coa segunda.</span></span></p><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;"><span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">Adoita acontecer que o que é bo para o colectivo teña unha boa repercusión na vida individual de cada un dos seus membros, pero non sempre é asi. Lexislar coido que ten por principio esta idea, xunto con outras. Pero incluso se intentamos facer normas e leis moi específicas, sempre hai casuísticas individuais que non encaixan na norma.</span></span></p><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;"><span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">Se ademais temos en conta a tendencia natural humana a procurar facer o que nos pete, apeteza ou veña máis ao noso rego, a cousa complícase.</span></span></p><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;"><span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">Quizais poñendo un decálogo. Coido que xa houbo quen o intentou tamén. Unha declaración de moitos principios, universal e tal. Non sei. Sería máis doado inventar unha APP que nos dera as respostas precisas nos momentos oportunos, sobre o que é correcto facer e o que non. <i>Con</i>tando coa <i>Ciencia</i>, claro.</span></span></p><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;"><span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">Moi en serio. As relixións, as filosofías, as ideoloxías, fixeron intentos intensos para tratar de establecer fórmulas que nos permitiran encaixar a convivencia entre os seres humanos. Si, xa sei que moitos deses intentos se perverteron polo camiño para outros fins </span></span><span style="font-family: Ubuntu; font-size: large; white-space: pre-wrap;">non tan puros. Pero por esa mesma razón ofrécennos unha base para poder definir mellor ese acordo colectivo mundial e saber evitar as desviacións interesadas.</span></p><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;"><span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">Pero para empezar sería necesario que unha grande parte da poboación sentira a necesidade de avanzar nesa liña. E o que se manifesta nas actitudes individuais e nos comportamentos colectivos como consecuencia desta situación pandémica e que hai unha gran parte da poboación que vai ao seu exclusivamente. E un feixe de boa xente que está disposta a comprometerse para o ben común, mesmo renunciando a algúns dos seus apetitos habituais, pero non a colocarse en posición de revisar todo o fundamento da organización social capitalista para un cambio de modelo. Medo ao abismo. Normal. Aparece no subs o de que poida que haxa moito máis que perder do que gañaríamos e todas pensamos que habendo ese gran colectivo que vai á súa e unicamente á súa, non ten moito sentido perder tempo e enerxías en facer algo mellor para todas.</span></span></p><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;"><span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">Estes días atrás anduven dándolle voltas <a href="https://www.publico.es/sociedad/patera-nabody-nabody-nina-llegada-patera-pudo-morir-gran-canaria.html" rel="nofollow" target="_blank">a imaxe da pequena do peirao</a> en Canarias. Non foron illas afortunadas para ela. Para a súa nai. Imaxino que xa hai tempo que non o serán para aquela xentiña que tentou salvarlle a vida alí mesmo. Para quen non puido evitar o seu pasamento no hospital onde estivera días despois. Supoño que tampouco para boa parte das persoas que traballan acotío nos diversos sistemas de control de aduanas e seguridade nese territorio. Que non é o único desafortunado, todo sexa dito. Dun lado e doutro dos lindes da Europa da abundancia e da protección social, atravesando mares e ríos, montes ou estradas, saltando muros, estase a reproducir esa situación.</span></span></p><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;"><span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">Os fondos dos mares e dos ríos gardan os cadáveres de canta xente quixo vir e non deu. Nomes esquecidos. Como beiravías dunha guerra civil permanente entre os dous mundos, o dos privilexios e o dos padecementos. En algún momento, alguén revisará a historia e quizais este período teña un nome propio. A guerra do xenocidio frío.</span></span></p><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;"><span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">As que tivemos a sorte de caer deste lado, non sei se temos a capacidade para entender como é a vida no outro. Pero que a xente que monta nesas embarcacións rudimentarias, arriscándose contra todo un océano e todo un aparato contra-inmigración, e repiten, unha vez e outra, debera darnos unha pista.</span></span></p><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;"><span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">Imaxino unha nai cunha nena de meses no seu colo, apertada contra si, coa claridade de pensar que é mellor arriscar a súa vida e a da súa filla, se hai unha posibilidade mínima de chegar aquí.</span></span></p><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;"><span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">Dou en pensar que eu non sei se sería quen de facelo. Quizais por min non. Poida que por unha filla ou un fillo si. Polo seu futuro. O que probablemente non tería no seu punto de orixe ou non sería máis que un padecemento continuado.</span></span></p><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;"><span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">Aos poucos dese suceso, entendín que un colectivo exercía os seus privilexios <a href="https://www.eldiario.es/canariasahora/sociedad/cadena-humana-maspalomas-gran-canaria-protesta_1_7329650.html" rel="nofollow" target="_blank">manifestándose</a>. E entendín que un dos obxectivos da protesta era poñer enriba da mesa que acontecementos como eses prexudican a imaxe das illas como destino turístico. Sip.</span></span></p><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;"><span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">Non sei se aproveitar para comentar algo sobre o malísimos que son todos os inmigrantes ilegais. <a href="https://maldita.es/malditobulo/20201218/dia-migrante-200-bulos-desinformaciones-inmigrantes/" rel="nofollow" target="_blank">Grazas Maldita</a>.</span></span></p><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;"><span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">Lembrei entón outras imaxes de tempo atrás de xente desembarcando dun caiuco nunha praia ateigada de persoal tomando o sol. E como moitas destas últimas acudían a axudar e socorrer aos que intentaban chegar a terra. Moitas.</span></span></p><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;"><span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">Son contrastes estraños. As que tivemos a sorte de nacer deste lado, non deberíamos sentir vergoña por que así fora. É un factor da existencia sobre o que non temos ningún control. Pero quizais si deberamos sentirnos minimamente responsables. De axudar no inmediato, sen dúbida. Na distancia, no tempo, tamén. De reflexionar sobre as circunstancias históricas que levaron a que este lado do mundo ofreza posibilidades de ter unha vida máis protexida e saudable. Paraíso. Para iso é imprescindible asumir o papel do imperialismo e o capitalismo na historia. E recoñecer se é que nós seguimos mantendo eses sistemas de poder, orde e control. De moitas maneiras.</span></span></p><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;"><span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">E si chegamos á conclusión de que así é, e non nos formulamos mudalo, será por que nos presta como funciona?</span></span></p><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;"><span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">Fálase moito de moitas cousas. Eu a primeira. Pero imos pasar nós e as que veñan detrás de nós e poida que non vexamos chegar ese mundo onde a condición humana supere o seu teito de cristal do individualismo, da busca de poder, da acumulación e o desbalde.</span></span></p><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;"><span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">Había moita esperanza nunha remuda despois desta crise sanitaria, económica e social provocada pola pandemia. O slogan podería ser<i> imos saír desta sendo mellores.</i></span></span></p><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;"><span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">A estas alturas da película catastrófica, hai quen siga pensando que realmente vai ser así?</span></span></p></span>A ESCOLA NUDISTAhttp://www.blogger.com/profile/05519090751254517631noreply@blogger.com0Arteixo, A Coruña, Galiza43.303707 -8.510227514.993473163821157 -43.6664775 71.613940836178841 26.6460225tag:blogger.com,1999:blog-1563748366709995685.post-72727376144291529782021-04-02T01:43:00.002+02:002021-04-02T01:43:56.158+02:00COMUNICADO APEGO<p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><span style="white-space: pre-wrap;"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDuR8_m_ZXgcULxqLbgVT2NDa6bBV9NaiqyV-1j5sO23637WmGGk6GvwtGzwJeKsqxfVXgW_kNIw5pYm2ZDXKIM7RE9CKBcRTR_SxHiLnB8gSuygrUmEwTYt244vrXDU8cxdvRIBKiBUM/s872/apego_blog.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="872" data-original-width="700" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDuR8_m_ZXgcULxqLbgVT2NDa6bBV9NaiqyV-1j5sO23637WmGGk6GvwtGzwJeKsqxfVXgW_kNIw5pYm2ZDXKIM7RE9CKBcRTR_SxHiLnB8gSuygrUmEwTYt244vrXDU8cxdvRIBKiBUM/s16000/apego_blog.jpg" /></a></span></div><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><br />A Asociación de Profesionais Embaladoras Galegas Organizadas, APEGO, agrupa ao colectivo xeral de persoas que dende unha actividade independente adícase á elaboración de paquetes para envíos individuais. Isto exclúe aos masivos, dos que se encarga a industria robótica privada, pública ou concertada.</span><p></p><span id="docs-internal-guid-97f45a9b-7fff-fef7-d7cc-8aa7aa158521"><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;"><span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">Na nosa Asociación intégranse profesionais que adican o seu tempo vital, a súa creatividade e o seu saber facer para a elaboración de pezas únicas de embalaxe ou de pequenas series, quen en ningún caso chegan a ser reproducións sistemáticas.</span></span></p><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;"><span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">A intervención directa de cada unha de nós na produción, outorga a cada un dos nosos envoltorios o carácter de orixe e pertenza, cunha trazabilidade de fabricación que incluímos en cada unha delas.</span></span></p><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;"><span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">Dende hai un tempo, a variabilidade de oferta incrementouse, pola incorporación de novos materiais, o xurdimento de novas técnicas despois de intensos procesos de investigación e o emprego de novas ferramentas, tanto tecnolóxicas como de deseño.</span></span></p><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;"><span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">Somos conscientes de que no colectivo chegouse a producir unha certa discrepancia a respecto deste proceso de actualización. O noso acordo asembleario, despois da análise e debate do grupo de traballo creado para a súa revisión, considera recoller a idea fundamental de non rexeitar os diversos avances en función do cumprimento das seguintes condicións:</span></span></p><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;"><span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">1. Que a intervención da profesional empaquetadora siga a ser fundamental para o resultado final do produto.</span></span></p><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;"><span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">2. Que non se substitúa ningunha das partes do proceso de produción de xeito maioritario pola aplicación da tecnoloxía reprodutiva.</span></span></p><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;"><span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">3. Que ningún dos tres niveis de consideración do traballo profesional, intervención, creación, oficio, sexa substituído ou suplantado por un deles.</span></span></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;"><span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">Se só hai intervención seríamos só obreiras manuais. Se só hai creación seríamos artistas ou deseñadoras. Se só hai oficio acabaríamos sendo técnicas industrias.</span></span></p><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;"><span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">4. Que calquera material é valido para o empaquetado xeral, incluíndo os novos materiais mnemotécnicos dixitais e as nanofibras.</span></span></p><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;"><span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">E dado que estes parámetros requiren dunha interpretación de caso, o acordo incluíu a creación dunha comisión non vinculada aos órganos de dirección da entidade, para a valoración das novas incorporacións ao colectivo.</span></span></p><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;"><span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">Xa nos diriximos á Sección de Loxística, Decoración e Aparato do Lander Autónomo, coa finalidade de solicitar que estas normas sexan valoradas para a súa aplicación na acreditación profesional a nivel rexional que permita un control do furtivismo e a súa progresiva legalización. E asemade propoñendo a creación dun órgano paritario da administración e o sector que en base a estas normas estude a emisión de ditas acreditacións.</span></span></p><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;"><span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">O papel da Sección é fundamental dunha banda para evitar a des-regularización da nosa actividade e doutra para reconstruír entre a poboación en xeral e especificamente entre os profesionais e empresas que teñan interese en contratar un servizo de empaquetado o valor engadido da nosa actividade, sinaladamente por contraposición aos procedementos masivos.</span></span></p><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;"><span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">En paralelo, a nosa Asociación vai ofrecer todo o apoio posible para as novas persoas profesionais que desexen legalizar a súa situación, obxectivo que entendemos non redundará no seu propio beneficio exclusivamente senón tamén en evitar a competencia desleal en términos económicos.</span></span></p><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;"><span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">Xa que logo, apoiamos as medidas específicas solicitadas pola Confederación á que estamos vinculados dirixidas a Administración Federal da República, para vincular todo o espectro de tributacións fiscais da actividade aos niveis de facturación, eliminando a obriga de contribución até un mínimo básico acordado. De non ser así a distancia entre unha actividade profesional produtiva, que xera economía para outras persoas e entidades, directa e indirectamente, e a de alguén que empeza o seu andar profesional, non deixará de ser un camiño intransitable para unha grande parte destas últimas, por unha causa allea á súa condición de profesional. Non estamos para perder capital humano.</span></span></p><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;"><span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">A Asemblea acordou tamén abrir liñas de conversa permanentes. No eido interno mediante a creación de outros grupos de traballo específicos para cada eido da nosa actividade: provedores, deseño, novas tecnoloxías, formación, investigación de materiais, acordos coa administración, canles de comercialización, etc. E no eido externo, para iniciar o contacto coas demais organizacións profesionais e non profesionais activas no Lander Autónomo para a posta a común de iniciativas e a toma de postura conxunta en defensa da nosa profesión.</span></span></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;"><span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><br /></span></span></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;"><span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">Somos a agrupación maioritaria e con máis experiencia no sector, levamos anos traballando para conseguir que toda a actividade do colectivo mellore en todos os sentidos. Probablemente non todo o mundo teña claro isto e quizais haxa parte de responsabilidade de que así sexa nas nosas propias mans. Pero non será unha razón para non poder chegar a acordos e seguir traballando polos que entendemos son obxectivos comúns de todas as organizacións.</span></span></p><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;"><span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">#dignidadeprofesional</span></span></p><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;"><span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">#empaquetadorasomostodas</span></span></p><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;"><span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">#empaquetamosaquí</span></span></p><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;"><span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;">#embalamosatúavida</span></span></p><span style="font-family: Ubuntu; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: right;"><span style="font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Ubuntu; font-size: x-small;">24/05/2020</span></span></p><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Arial; font-size: 11pt; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><br /></span></div></span>A ESCOLA NUDISTAhttp://www.blogger.com/profile/05519090751254517631noreply@blogger.com0Arteixo, A Coruña, Galiza43.303707 -8.510227514.993473163821157 -43.6664775 71.613940836178841 26.6460225tag:blogger.com,1999:blog-1563748366709995685.post-58079455053814040172020-12-31T17:47:00.002+01:002020-12-31T17:47:26.174+01:00MORTAS<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrElweAt9GlxRnpKKtustRpfIufyMlkYD45cLlmCHXh1A4aD2tuM38aNsbVQG073wP-Cgvg-wrjtOyUUGqR3g4L7Hz-4nLxcOXfhKBw58RW1GmAOcabXUdL6g8iPBao4rUlN0SL8BOUBQ/s1244/mortas.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1244" data-original-width="700" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrElweAt9GlxRnpKKtustRpfIufyMlkYD45cLlmCHXh1A4aD2tuM38aNsbVQG073wP-Cgvg-wrjtOyUUGqR3g4L7Hz-4nLxcOXfhKBw58RW1GmAOcabXUdL6g8iPBao4rUlN0SL8BOUBQ/s16000/mortas.jpg" /></a></div><div style="text-align: left;"><br /></div><p id="docs-internal-guid-109df026-7fff-5028-4b72-5051702a7dfa" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: left;"><span style="font-family: verdana;"><span style="font-size: medium;"><span style="background-color: transparent; color: black; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Ningunha vida vale máis que outra. Tampouco as mortes deberían ser máis importantes dependendo de quen, cando ou como sucederan. Non falo do curso natural da vida nos seus procesos, que é a todos os efectos desconsiderada cos nomes e apelidos e as súas circunstancias.</span></span></span></p><span style="font-family: verdana;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></span><p style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: left;"><span style="font-family: verdana;"><span style="font-size: medium;"><span style="background-color: transparent; color: black; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Mesmo aínda que decidíramos manter a pelexa por prolongar a vida, por enfrontármonos as excepcións mortais que ás veces afectan a ese curso. Isto é consecuencia lóxica de querer a vida, de darlle importancia ao tempo que nos corresponde pisar o planeta e respirar o seu aire. Sempre cando teñamos claro que, ás veces, hai que renderse nesa guerra. Rendición que só pode ser contemplada dende unha óptica particular e intransferíbel. Porque vivir, tamén implica para moitas de nós poder facelo con dignidade.</span></span></span></p><span style="font-family: verdana;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></span><p style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: left;"><span style="font-family: verdana;"><span style="font-size: medium;"><span style="background-color: transparent; color: black; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Non iso que se deu en chamar nesta sociedade occidental como calidade de vida, medida de forma habitual por condicións externas, mais que pola propia percepción das capacidades persoais para poder seguir desenvolvendo os obxectivos vitais que cada unha nos temos formulado. Ou para poder facer a simple vida cotián.</span></span></span></p><span style="font-family: verdana;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></span><p style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: left;"><span style="font-family: verdana;"><span style="font-size: medium;"><span style="background-color: transparent; color: black; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Si que hai que falar de dereito á eutanasia, do mesmo xeito que hai que falar de rexeitar con radicalidade calquera tipo de xenocidio.</span></span></span></p><span style="font-family: verdana;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></span><p style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: left;"><span style="font-family: verdana;"><span style="font-size: medium;"><span style="background-color: transparent; color: black; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Sirva isto de introdución á cuestión da discusión sobre a cantidade de xente que morreu pola peste esta do Covid.</span></span></span></p><span style="font-family: verdana;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></span><p style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: left;"><span style="font-family: verdana;"><span style="font-size: medium;"><span style="background-color: transparent; color: black; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">A todo isto, <b>Bo Nadal</b>. E xa habería que ir pensando en actualizarlle o apelido. E máis do 20 que do 19, non si? Pois agora que na España andan en abrir todo para celebrar a NaCovidad, dispostos a encher as rúas e os centros comerciais de xente ben protexida co campo de forza da máscara facial, todo sexa pola economía, a deusa do negocio no que se ven de converter esta festa, os medios propios e impropios braman contra das cifras de mortos non concordantes.</span></span></span></p><span style="font-family: verdana;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></span><span style="font-family: verdana;"></span><p style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: left;"><span style="font-family: verdana;"><span style="font-size: medium;"><span style="background-color: transparent; color: black; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Hai moita intelixencia aparcada, tamén no xornalismo. Para min é evidente que tamén nas autoridades públicas, que non souberon no seu momento transmitir con claridade e veracidade como se ían contabilizando e porque si ou non. As que xa sabíamos que a única maneira de chegar a coñecer con certa exactitude cal vai ser a cifra de mortas, perdón, de <b>persoas mortas</b>, que non quero sumarme á perda de perspectiva, será coa revisión histórica das estatísticas de falecementos, pois non nos sorprendeu a rectificación dos datos públicos.</span></span></span></p><span style="font-family: verdana;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></span><p style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: left;"><span style="font-family: verdana;"><span style="font-size: medium;"><span style="background-color: transparent; color: black; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Que no seu momento non se fixera máis pedagoxía a respecto da cuestión estatística da pandemia, pode ser indicativo de mala fe, dun intento de ocultar información, da pretensión de non asustar máis ou de evitar a incerteza e o medo, o outro virus mortal para calquera sociedade, e tan malo para a santa deusa. Loado sexa o seu nome.</span></span></span></p><span style="font-family: verdana;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></span><p style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: left;"><span style="font-family: verdana;"><span style="font-size: medium;"><span style="background-color: transparent; color: black; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Todas teremos oportunidade de valorar todo o que se fixo cando pase algo de tempo. E coñecer dos análises e conclusións dende diversos aspectos por parte da comunidade científica. Non so no eido puramente vinculado coa saúde. Socioloxía. Matemática. Mesmo organización do territorio. Non é por quitarlle mérito a ninguén, pero para unha vez a dispersión de poboación característica da nosa terra está sendo un valor moi positivo?</span></span></span></p><span style="font-family: verdana;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></span><p style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: left;"><span style="font-family: verdana;"><span style="font-size: medium;"><span style="background-color: transparent; color: black; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Logo, con ese coñecemento máis detallado do sucedido, será tempo de tomar decisións electorais en consecuencia. E así como funciona, non si? Non o teño eu tan claro.</span></span></span></p><span style="font-family: verdana;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></span><p style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: left;"><span style="font-family: verdana;"><span style="font-size: medium;"><span style="background-color: transparent; color: black; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Primeiro vendo que nin por asomo somos quen aínda de falar abertamente dos nomes e apelidos das que foron asasinadas hai 75 anos, e das que asasinaron. De onde, como e cando. Dun e doutro lado da confrontación civil. Non son quen de imaxinar un enfrontamento máis escuro e terrible. A pequena escala, imaxino o que pode ser andar a tiros verbais e xestuais coas persoas coas que convivo e coa familia ampla da que formo parte. Imaxino ou lembro. Feridas que non son nada doadas de curar e das que sempre gardas cicatriz. E un proceso de análise, recoñecemento de responsabilidades e disposición a atopar camiños para recuperar a relación, complexo e longo. As emocións negativas sempre provocan mal tanto en quen as sente como en quen as padece. Os actos consecuentes desas emocións adoitan facer mal sobre todo a quen sufre a violencia. É esta última a que define quen é a vítima, quen o executor. Non ao revés.</span></span></span></p><span style="font-family: verdana;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></span><p style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: left;"><span style="font-family: verdana;"><span style="font-size: medium;"><span style="background-color: transparent; color: black; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">A un evento como unha guerra civil é preciso enfrontarse sen emocións no análise histórico. Intentalo. Seica mesmo a analistas estranxeiros lles supuxo un esforzo, cando empezaron a coñecer os pequenos detalles. Pero é fundamental facelo así, e contar con toda a información dispoñible e buscar todas as aclaracións necesarias. Non para pasar factura. A lei debe encargarse diso, se é preciso, non a política.</span></span></span></p><span style="font-family: verdana;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></span><p style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: left;"><span style="font-family: verdana;"><span style="font-size: medium;"><span style="background-color: transparent; color: black; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Pero tampouco habería que irse tan lonxe para pensar en sucesos ou acontecementos que deberan ser clarificados na súa totalidade e que non foron resoltos. De xeito fundamental aos ollos das vítimas e as persoas relacionadas con elas, pero tamén dende o punto de vista da sociedade civil en xeral: Prestige, Metro de Valencia, Angrois, GAL,.. Así non se fai xustiza. Así non se pode falar de democracia.</span></span></span></p><span style="font-family: verdana;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></span><p style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: left;"><span style="font-family: verdana;"><span style="font-size: medium;"><span style="background-color: transparent; color: black; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">E por outra banda, sinto ter que repetir de novo que os medios de comunicación xerais, son parciais, para un lado, para outro. Non fiables en consecuencia para ser administradores da verdade informativa. Levan tempo convertidos en panfletos de transmisión de opinións políticas. E non pasaría nada de recoñecelo abertamente, pero intentan disfrazar e mesturar a opinión coa información, alimentando masas polarizadas en extremos que seguiran consumindo un tipo de material comunicativo e nunca o outro.</span></span></span></p><span style="font-family: verdana;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></span><p style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: left;"><span style="font-family: verdana;"><span style="font-size: medium;"><span style="background-color: transparent; color: black; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Logo está a cuestión de elixir e deixar facer. Tampouco iso é democracia. Tanto por unha parte como por outra. Para que unha sociedade complexa funcione, non chega con que haxa tres poderes ben diferenciados. Eu estou afirmando dende hai un tempo que o cuarto poder xa está colectivizado grazas aos medios sociais, pero tamén está diluído na maraña de información sen procedementos de verificación. E tamén percibo que empeza a estar mesturado coa dimensión cada vez máis grande que está tomando nas sociedades occidentais o tempo de lecer. As consignas ideolóxicas que as emisións de ficcións están transmitindo son vagamente percibidas polo conxunto maioritario das masas consumidoras. E van calando nos espazos baleiros de lectura, arte e reflexión que se amplían nos cerebros. Non sei se iso se podería chamar alienación ou chega con dicir vulgarización.</span></span></span></p><span style="font-family: verdana;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></span><p style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: left;"><span style="font-family: verdana;"><span style="font-size: medium;"><span style="background-color: transparent; color: black; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Para que unha sociedade complexa funcione, non chega con votar e marchar para a casa. Hai que seguir a política. Aceptar que non se pode escapar dela. Decide sobre todo o que acontece nas nosas vidas. Decide sobre as leis que nos protexen ou nos condenan. Sobre os fondos que imos ter para poder atender as escolas ou abandonalas. Os hospitais. As axudas para que as empresas poidan seguir competindo. Os muros que levantamos para que non entren unhas e as portas que abrimos para que pasen outras. Se terás apoio cando quedes sen traballo ou se te podes ir preparando para vender un ril ou matar o fígado. Se me poden roubar a vida para venderlla a unha empresa ou é miña, e de ninguén máis. E tantas outras cousas.</span></span></span></p><span style="font-family: verdana;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></span><p style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: left;"><span style="font-family: verdana;"><span style="font-size: medium;"><span style="background-color: transparent; color: black; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Poñerse na posición de ser apolítico, tamén é facer política, por certo. Normalmente a de seguirlle o xogo a quen estea no poder de quenda, que vai ter tendencia a aceptar o lambido de cu sen reparos. Disto tamén coñecemos un lote de exemplos en todos os eidos. Só hai que mirar un pouco máis aló da conveniencia particular para percibilo.</span></span></span></p><span style="font-family: verdana;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></span><p style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: left;"><span style="font-family: verdana;"><span style="font-size: medium;"><span style="background-color: transparent; color: black; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Entón, postos a escoller ser persoa política, a ferramenta básica para exercer como tal é formar parte de organizacións, entidades, asociacións, coa premisa básica de que teñan procedementos ben definidos de participación aberta e democrática, con circulación de información, pero entendendo tamén as necesidades orgánicas de funcionamento, que en calquera momento teñen que poder ser revisadas por quen queira facelo. Non, non falo de xerarquías, falo de organización do funcionamento interno e da representación pública.</span></span></span></p><p style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: left;"><span style="font-family: verdana;"><span style="font-size: medium;"><span style="background-color: transparent; color: black; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Outorgarlle a persoas coma nós a potestade subrogada de tomar as decisións inmediatas, partindo de normativas e acordos, e sometidas a revisión, polos órganos internos designados e polo conxunto do colectivo. Executivo, lexislativo, xudicial e soberanía popular. Así se practica para entender como funciona. E de paso, atendemos a aspectos da vida social que nos afectan ou interesan. E xunto con outras entidades elevamos propostas, sinalamos camiños, propoñemos alternativas. En calquera momento ou lugar, sen ter que agardar a que pasen os catro anos.</span></span></span></p><span style="font-family: verdana;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></span><p style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: left;"><span style="font-family: verdana;"><span style="font-size: medium;"><span style="background-color: transparent; color: black; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Mágoa que non haxa práctica nestas cousas. Nin intención de que se produza. Nin gañas por parte da maioría da poboación. Non sei se agora tería que volver a falar de modelos educativos...</span></span></span></p><p><span style="font-family: verdana;"><span style="font-size: medium;"></span></span></p><p><span style="font-family: verdana;"><span style="font-size: medium;">Veña 21 que xa te está facendo moito de rogar!</span></span></p>A ESCOLA NUDISTAhttp://www.blogger.com/profile/05519090751254517631noreply@blogger.com0Arteixo, A Coruña, Galiza43.303707 -8.510227514.993473163821157 -43.6664775 71.613940836178841 26.6460225tag:blogger.com,1999:blog-1563748366709995685.post-71964379337842991992020-12-10T19:15:00.004+01:002020-12-10T19:17:18.386+01:00PRIVILEXIOS<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0630f-zK89Wrf046w_4VPBqPQgJAr-DooI69oiw5pLk3FivoK0LDo8Y8yC1fm-mwZjWH0PdnOGjTWG7l1_1ZnHivcofhK0hzCUVGjIPimhLwggYaIBmK8-fQQj2roBD_QOkLnLvvka0A/s1244/privilexios.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1244" data-original-width="700" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0630f-zK89Wrf046w_4VPBqPQgJAr-DooI69oiw5pLk3FivoK0LDo8Y8yC1fm-mwZjWH0PdnOGjTWG7l1_1ZnHivcofhK0hzCUVGjIPimhLwggYaIBmK8-fQQj2roBD_QOkLnLvvka0A/s16000/privilexios.jpg" /></span></a></div><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><p><span><br /></span></p>Vivimos nun País de bares. Imaxino que esa é a razón principal de botalos tanto a faltar. Nun País de festas tamén. Será por iso que non somos quen de deixar de festexar. Tanto nun caso como noutro, gústanos compartir a nosa felicidade finxida, ás veces tamén a real. Canto máis ruído, máis felices somos. E canta máis xente xunta máis nivel de felicidade. Sobre todo é importante que todo o mundo o vexa, aínda que non sexa certo. Dou en pensar aquí do grande éxito das redes sociais como escaparate vital.</span><p></p><p><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Eu, na miña miseria líquida, como hai tempo que decidín deixar de selo, feliz digo, non son moi asidua de bares e festas, salvo raras excepcións nas que dignifico o espazo ou o evento coa miña presenza, igual que o faría se non estivera... </span></p><p><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Non vou dicir nada a respecto de que <i>nivelaso</i> de País temos cando o fundamental da nosa economía ven sendo iso.</span></p><p><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Pero ademais coido que vivimos nunha sociedade de <b>privilexios</b>. Digo en toda esta parte do Norte intermedio do mundo occidental. Aínda que con matices en cada country, claro está. Todas consideramos que temos dereito a todo e miramos como poder librarnos dos deberes correspondentes, nunha ou noutra medida. Dáme máis. Cada unha de nós esixe o cumprimento dos seus dereitos individuais. Sen decatármonos de que todos eles, algúns recollidos nas nosas lexislacións superiores, os temos como constituíntes do colectivo denominado Humanidade. Declaración dos Dereitos Humanos. En plural, non só porque son varios. Se só existira unha persoa no mundo, non necesitaríamos ter tal declaración. Ben, é o meu punto de vista.</span></p><p><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Pois, como hai moita xente no mundo que non ten na práctica eses dereitos, para as que si os temos convértense en privilexios. <i>No mundo</i> é a rúa na que vivimos, o barrio, a cidade. Non hai que irse moi lonxe. Traballo, vivenda, manutención, acceso á información, acceso á cultura, saúde... Paro, contratos lixo, desaloxos, infravivenda, banco de alimentos, cociñas económicas, brecha dixital, analfabetismo funcional dixital, exclusión cultural, racismo cultural, exclusión dos sistemas de saúde pública, modelos privados de xestión sanitaria,...</span></p><p><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">E non citei á mantenta dous aspectos: Educación e Economía. Que merecen un aparte máis detallado. É necesario mudar o modelo económico radicalmente. Pero para conseguilo é preciso un cambio radical nos modelos de Educación.</span></p><p><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Cal pode ser a razón de que nesta situación pandémica as autoridades teñan que tomar medidas drásticas para conter a propagación sendo que todas coñecemos o que hai que facer e o que non para evitar os contaxios? A resposta é porque saben que pola nosa propia responsabilidade colectiva non imos cumprir. E neste caso, para que a máquina económica siga funcionando é imprescindible a implicación de todas nese cumprimento.</span></p><p><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><span>Este comportamento é fundamentalmente un problema de educación. De educación social. Vou poñer por diante que neste ano repetido todo o sistema científico e sanitario foi aprendendo cousas da nova enfermidade, e tentando atopar explicacións e tratamentos paliativos no camiño, para salvar canta vida fora posible, a espera de conseguir o milagre da vacina. O nivel de traballo de ambos colectivos neste tempo polo que unha vai lendo nas diversas publicacións científicas e médicas foi e segue sendo permanente e intenso. E compartido. Non podía ser doutro xeito. Foron entendendo as pautas de propagación e indicando as medidas a tomar para protexérmonos. Descubriron o <a href="https://www.redaccionmedica.com/secciones/sanidad-hoy/coronavirus-contagios-factor-k-supercontagiador-covid-7754" rel="nofollow" target="_blank">baixo factor K </a>deste virus </span><span>e empezaron a falar dos grandes contaxiadores, cousa que pouco se menciona nos medios de comunicación abertos. Supoño que de insistir niso, habería quen tomaría medidas para localizar, sinalar e illar persoas concretas. Perigo de estigmatizar, discriminación e coerción de liberdades fundamentais. O que si fan e illar sitios concretos. Pechar locais e poñer perímetros as zonas. Cando parece demostrado que o único que si funcionou para deter a onda no seu momento foi que todo o mundo quedara na casa. Dese xeito, as que non eramos contaxiadoras e as que si, de xeito maioritario non tiñamos contacto con ninguén.</span></span></p><p><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Sendo que non tiveramos esa percepción de poñer o noso dereito individual por diante e por riba dos colectivos, abondaría con identificar quen contribúe en altas porcentaxes ao espallamento, explicarllo cientificamente e pedirlle que quedara na casa o tempo que fora necesario coas atencións e coberturas que foran precisas. Como que che da a risa? Porque non habería de facelo voluntariamente? Se salvaría centos ou miles de vidas. Aforraría dificultades para todo o sistema de saúde. Evitaría colapsos económicos importantes, despidos, peches de empresas.</span></p><p><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Entón, si é un problema de Educación Social?</span></p><p><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Os xestores públicos, deste ou do outro signo, saben ben que si. A administración no seu conxunto leva décadas apoiando un xeito de entender as relacións sociais baseado na idea de primeiro eu despois os demais. De solucióname este problema que afecta ao gozo do meu xeito de vida e os meus privilexios adquiridos pero non interveñas estruturalmente para cambiar as causas polas que o problema nace, crece e se reproduce. O cambio ten que ir cara a son importante non só porque existo senón por que existo nunha comunidade en interrelación xa a niveis globais. Son quen de renunciar voluntariamente aos meus pequenos privilexios para conseguir que todas teñamos o dereito que eu xa posúo temporal ou parcialmente. O ben común traerá como consecuencia inevitable mellorar a miña calidade de vida individual. Non ten que ser primeiro un e despois o outro, teñen que suceder conxuntamente, no tempo e no espazo.</span></p><p><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">É nese sentido no que todo o proceso social da Educación, incluído o Ensino, debera radicalizarse. Podería ser que a parte privada deste, puidera contribuír tamén a ese novo xeito de entender as relacións sociais na práctica, pero os seus modelos non se aproximan para nada a esa concepción, e xa que logo, a empresa debe ser fundamentalmente pública. Da moito noxo ver á xentiña manifestándose por un suposto dereito á liberdade de elección das nais e pais a respecto de que educación lle queren dar aos seus fillos e ás súas fillas. O dereito á Educación é de quen a vai recibir, das pequenas e dos pequenos, non dos seus proxenitores. Que non teñen na súa grande maioría a capacidade para entender como é mellor desenvolvela. Como non son quen de decidir un diagnóstico médico sobre unha enfermidade que lles afecte ou cal debe ser o tratamento que lles corresponda. Iso o dí a Medicina. O outro a Pedagoxía, a Didáctica, a Psicoloxía, a Socioloxía. Pero para esta que escrebe, non é realmente ese dereito o que defenden. E iso non é algo só aplicable a quen manda aos seus fillos e ás súas fillas a centros privados. Tamén aos públicos. Todo o sistema está organizado para solucionar un problema. O de non ter onde deixalos mentres eu atendo á miña vida, a profesional especificamente.</span></p><p><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">A concepción dun modelo de ensino coma o que formulo, implica que todo o que aconteza no seu ámbito debe estar en función do que as ciencias correspondentes indiquen, cos medios que sexan necesarios dispor para o conxunto da poboación en idade de ser o seu suxeito, co acordo de base de todos os colectivos implicados e coa participación aberta durante todo o proceso en condicións igualitarias, nun xeito de toma de decisións compartido, cun procedemento de aprendizaxe que reflicta esa concepción. Cooperación, comunicación, integración, atención as casuísticas individuais. Non se pode ensinar o que non se practica. E non estaría baseado evidentemente no de ter locais e persoal para entretelos e darlles de almorzar e xantar mentres eu ando a outras cousas. Nada de utilitarismo. Moito de aprender a analizar e entender a realidade sen dogmas previos, para ter a capacidade de decidir con liberdade e responsabilidade. Menos currículo e máis crecemento persoal.</span></p><p><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Este modelo, mudaría tamén o sistema económico xeral. A actividade extractiva, a de investigación, a produtiva xa non estarían dirixidas á obtención de beneficios para unha determinada empresa ou grupo. Tampouco á creación de emprego. Este último é un dos falsos mantras da economía capitalista. Este nunca foi o obxectivo da economía de mercado. É unha necesidade ineludible, que sempre que sexa posible buscará conseguir do xeito máis barato e cos menores dereitos adquiridos para quen ocupe o posto de traballo. E sempre e cando non haxa unha máquina que poida facer o mesmo que unha persoa, incluso con peores calidades ou en máis tempo. Xa non digamos se o fan mellor e máis rápido. O outro mantra é o de que o traballo dignifica á persoa. Mesmo que para realizarse na vida hai que desenvolver un traballo, produtivo se entende e cunha relación económica. Non tal. Facer algo co que goces, que teña sentido no persoal e no social, que supoña unha continúa evolución e aprendizaxe vital, que permita desenvolver todas as capacidades individuais e conxuntalas coas de outras persoas para un obxectivo común si que sería constituír forza de traballo. E non precisaría enormes remuneracións nin grandes recoñecementos. No novo modelo, esta segunda opción sería a base do sistema.</span></p><p><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Traballar por pracer. O que sempre se interpretou como vocación. Pero non imaxinemos que isto suporía non padecer facendo o que un gusta. Cando estableces un compromiso persoal con aquilo ao que te adicas profesionalmente, non tes que esforzarte para facer as cousas mellor, pero igualmente tes que adicarlle parte do teu tempo vital, que non deberamos esquecer que é o que vendemos, e sempre é limitado, condición da vida, un principio e un final. Tamén gastas das túas enerxías. E cando che gusta o que fas, sempre vas intentar facelo o mellor posible. Ir máis aló. E hai que aprender a parar. A deixar a ocupación a un lado para atender a todo o que é preciso para seguir evolucionando como persoa. Especialmente ás relacións que estableces con outras, no grado que decidas e nas condicións que acordedes mutuamente. Tamén á cultura, ao xogo, á creación estética,... mesmo a pararse a ver xirar o mundo sen facer nada. Puntos de equilibrio.</span></p><p><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Eu son quen de imaxinar ese mundo. Onde todo o que se faga teña como obxectivo a mellora das condicións vitais de cada un, do conxunto da humanidade e de todo o planeta. Non acumular. Non consumir. Non destruír.</span></p><p><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Temos unha ocasión única para poñer a andar un novo xeito de facer as cousas, aprendendo do que está a acontecer agora mesmo. Xa non existe a posibilidade de illarse do resto do mundo. O principio de inmunización colectiva no que se basea a protección contra as enfermidades pola aplicación masiva de vacinas, ten que ser estendido a todo o resto dos aspectos da sociedade humana. Non hai protección individual, en ningún sentido, se non existe a colectiva. Que a xente da fábrica de botóns de Kuala Lumpur quede sen ocupación é malo para as mariscadoras a pe da Ría de Arousa. E se o planeta sufre nos imos ter dores crónicos. Ben, xa os estamos tendo probablemente.</span></p>A ESCOLA NUDISTAhttp://www.blogger.com/profile/05519090751254517631noreply@blogger.com0Arteijo, A Coruña, Galiza43.3038683 -8.510297399999998914.993634463821152 -43.6665474 71.614102136178843 26.6459526tag:blogger.com,1999:blog-1563748366709995685.post-79574198136638579002020-06-09T02:20:00.004+02:002020-06-09T02:40:46.993+02:00COMUNICADOS<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: large;">COMUNICADO 1</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">O Colectivo de Usuarias/os Non Habituais de Algunhas O-Rotondas*, CUNHAO, reuniuse na última semana no Pavillón de Mostras do Incio para falar sobre a problemática común a todas as persoas integrantes, que entendemos o será tamén do resto de condutoras e condutores, tanto non profesionais como si.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">A primeira cuestión a debate, foi precisamente se era ben modificar os Estatutos da entidade para incluír neles unha referencia á profesionalidade. Para nós é evidente que para ser quen de tomar ben unha O-Rotonda, é preciso ter unha cualificación extraordinaria, que non é asimilable por defecto á ser titular dun simple carné de conducir que xa sabemos como vai iso agora: pagar por ter un permiso, sen que realmente se asegure a aptitude para o desenvolvemento da actividade.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Aplicar na nosa norma principal esa referencia, supoñería que no caso de conseguir a reivindicación da titulación específica legal para poder acceder ás O-Rotondas, todas as persoas asociadas deberían pasar polos procedementos precisos para a obtención do título. E no entanto, perderían a condición de socia. Os nosos cálculos apuntan a que entre un 35 e un 55 por cento das socias estarían afectadas pola nova definición estatutaria. Pero temos un plan. Comezar a formación necesaria para a posible obtención do título, de xeito gratuíto, con clases teóricas e prácticas simuladas. Claro, non imos arriscar nun espazo de circulación real un erro na proba que poida supoñer unha afectación importante do estado circulatorio xeral e xerar perigos físicos e materiais indesexábeis.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">En segundo lugar, tratamos da elaboración dunha proposta de accións que traslade ás autoridades competentes, Departamento Central de Circulación da República e Órgano Xestor da Circulación do Estado Federal Galego, o que consideramos é imprescindible para poñer solución á problemática xeral da aplicación de O-Rotondas ás vías de circulación xerais e asemade unha batería de ideas para a súa implementación no curto e medio prazo.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Contamos para a definición xeral das medidas e o deseño da comunicación coa inestimable colaboración do Colexio de Primaria de Arquitectos Deseñadores de O-Rotondas, do Colectivo de Xeradores Alternos de Ideas Inespecíficas e da Entidade de Ilustradoras Galegas Vinculadas.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Dende que as O-Rotondas comezaron a aparecer en canta vía de circulación tiñamos no País, cando a xente empezou a falar nos medios sociais de intervención extra-terrestre, até o momento no que nos atopamos agora, no que todo o mundo entende da imprescinbilidade desta nova mecánica de distribución de vehículos rodantes, pasou xa un tempo. Nós aproveitamos para recompilar datos estatísticos a respecto do uso e abuso destas instalacións. Apuntamos algúns deles:</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">1. Existen O-Rotondas que interceptan até 17 vías de comunicación a un tempo. Sempre pensamos inicialmente que o número de vías que desembocaban ou saían dunha O-Rotonda debera ser par. Pero non é necesariamente así. Hai camiños que non teñen volta. A media Estatal é de 8 vías. Pero constatamos a existencia de algunha de 1 soa vía. Fin de traxecto.</span></div>
</blockquote>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">2. A diario acceden ás O-Rotondas de toda a República 67.342.152 vehículos. A media de acceso por vehículo é de 1,72 veces. O tempo medio de uso da O-Rotonda é de 32 segundos. Un total de 65.724.008 vehículos saen de unha O-Rotonda cada día. A diferencia entre a cifra de acceso e saída correspóndese coa negativa a repetir (45%), avaría mecánica posterior (22%) e busca de alternativas de paso (11%). A porcentaxe restante son casuísticas que non chegan ao 10% e non imos recoller aquí.</span></div>
</blockquote>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">3. Hai unha O-Rotonda por cada 37 kms de vías de comunicación. O traxecto máis longo se atopar ningunha é de 142 kms, na Autoestrada Vigo-Lugo. O máis curto é na estrada comarcal entre Pinto e Valdemoro, con 0,3 km de separación.</span></div>
</blockquote>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">4. 5 de cada tres condutores/as confesan non ter claro cal é a práctica correcta de uso do cambio de marchas durante a circulación por unha O-Rotonda.</span></div>
</blockquote>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Diante desta situación, imos elevar ás autoridades as seguintes peticións.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<ul>
<li><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Establecer un límite máximo de vías de acceso/saídas para as O-Rotondas por construír. Propoñemos 11.</span></li>
<li><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Numerar as vías de acceso e saída de cada O-Rotonda en orde inverso ao movemento das agullas do reloxo. Deste xeito poderase verificar que todo o mundo sae da O-Rotonda por un número inferior ao que entrou.</span></li>
<li><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Instalar un sistema de guía dirixida por láser para todos os vehículos comercializados a partir de agora, para o control de entrada e saída dunha O-Rotonda.</span></li>
<li><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Implementar un sistema de pago de tránsito lento ou inadecuado nas O-Rotondas.</span></li>
<li><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Aprobar a lexislación pertinente para a obtención do título de O-Rotondeiro/a habilitado e impedir o uso das O-Rotondas a quen non dispoña de tal habilitación.</span></li>
<li><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Supresión inmediata das O-Rotondas a dous ou máis niveis. Non hai xustificación para unha discriminación semellante. Empezase por algo así e acábase poñendo gasolineiras para vehículos zurdos de depósito.</span></li>
</ul>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Acompañamos a estas peticións unha proposta de novos deseños para estes intercambiadores de circulación.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">C-®otonda. Ou rotonda cadrada. Pensada fundamentalmente para núcleos urbanos estruturados.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;">
<img alt="" src="" /></div>
<div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">T-®otonda. Ou Rotonda Triangular. Para comunicación de alta velocidade entre pequenos núcleos de poboación.</span><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span><br />
<img alt="" height="625" src="" style="text-align: center;" width="640" /><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">E por suposto, as L-®otondas, ou rotondas lineais, para o caso de que sexa preciso incluílas nalgún proxecto, pero sexan absolutamente innecesarias. Ideais para vías de alta capacidade.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
<img alt="" height="303" src="" width="640" /><br />
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: medium;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Para rematar. Unha última suxestión. Entendendo que todo o mundo mundial acepta este sistema de organización da circulación rodada, segundo Facebook, pensamos que sería oportuno que a administración central da República elevase á Unión de Pobos Europeos unha proposta de análise en comisión para a implantación dun sistema similar en liñas ferroviarias, acceso a portos marítimos e fluviais e, a futuro, a construción de rotondas levitantes para o movemento de aeronaves e nabos espaciais. Seguro que será para ben.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana"; font-size: medium;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: right;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "verdana"; font-size: x-small;"><i>*O-Rotonda, por definición é unha Rotonda Redonda (RR), ou cuxo deseño aproximase ou quere asemellarse á redondez, mesmo en estados avanzados das figuras xeométricas xerais (a partir de 5 lados incluídos).</i></span></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<span style="font-size: large;">COMUNICADO 2</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Ante as continuas agresións á nosa condición de traballadoras, decidimos organizarnos no CORTEGADA, o Colectivo Radical de Teletraballadoras Galegas De Acotío.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Na primeira xuntanza virtual organizada na noite do mércores 27 de maio de 2020, entre as 21 e 24 hs, na que verificamos a identificación para participar de 1312 persoas do colectivo profesional, vinculadas a 73 empresas distintas, acordouse a constitución da entidade como sindicato profesional e encargouse a elaboración dos Estatutos da organización a un grupo de traballo con participación aberta. Asemade, tomouse a decisión de convocar unha nova xuntanza do colectivo, tamén por un sistema de conexión en liña, para o xoves, 28 de maio do 2020, ás 19 hs coa seguinte orde do día.</span><br />
<ol>
<li><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Valoración do borrador de Estatutos.</span></li>
<li><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Elección das persoas que deben figurar na acta de constitución como equipo directivo da entidade.</span></li>
<li><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Proposta de creación de grupos de traballo para os seguintes puntos:</span></li>
</ol>
<ul>
<li><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Nacionalización do sector de actividade de teletraballadoras.</span></li>
<li><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Medidas de protección psico-sanitaria.</span></li>
<li><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Parámetros de cálculo das compensacións por exceso de traballo.</span></li>
<li><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Depuración de contidos dos protocolos de medición da rendibilidade dos tempos de traballo.</span></li>
<li><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Etiqueta de atención, intimidade e espazos de traballo.</span></li>
</ul>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Celebrada a segunda reunión, co voto a prol da redacción do borrador de Estatutos propostos, a designación das persoas representantes do colectivo na directiva da entidade e a constitución dos grupos de traballo indicados na orde do día, delegouse na secretaría xeral do Sindicato a convocatoria da próxima xuntanza colectiva e o inicio do procedemento de legalización da entidade nos rexistros correspondentes.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">A secretaria xeral, oídas as diversas propostas do colectivo e especificamente atendendo aos primeiros resultados dos debates nos grupos de traballo, acorda convocar ao colectivo ao completo para unha xuntanza telemática, a celebrar o 29 de maio de 2020, a partir das 19 hs.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Rematada esta sesión ás 05 hs do sábado 30 de maio, emitimos o seguinte comunicado dos acordos da reunión, que será enviado tanto ás direccións das empresas como ás administración públicas que atende á actividade.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">1. Metédevos as cámaras de control polo cu. E logo lambédeas. Se vos parece que vos gusta repetide. E se vos gusta moito, vos podemos mandar tamén mostras de feces envasadas ao baleiro para que teñades a oportunidade de ir probando outros sabores.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">2. Ao primeiro/a que se ocorra dicir que non estamos cumprindo o rateo de chamadas, lle faremos tragar vintecinco esponxas de auricular e outras tantas de micro, usadas, suadas, con caspa e esputos indetectábels.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">3. Como haxa outra redución de persoal para equilibrar artificialmente o resultado de leads con chamadas, escolleremos alguén da dirección da empresa correspondente para que camiñe sen calzado nin calcetíns por un fío de liña telefónica engraxado tendido entre dous edificios de 12 andares separados polo menos por 300 metros de distancia, espazo no que só haxa un enorme xardín de toxos bordeado por crocodilos lacoste.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">4. Até que se produza a necesaria nacionalización do sector de actividade de teletraballo, continuaremos alternando sopapos dirixidos ao primeiro fodechinchos directivo masculino ou feminino que pense que ten algo que dicir sobre a calidade do noso traballo con botelliñas desas que levan dentro un tipo de combustible fósil refinado e un trapo colgando ao que se lle pode prender lume accidentalmente sen querer dirixidas a calquera despacho, vehículo de marca ou barquiño de pracer de titularidade fodechinchal que non estea sendo usado por persoa ou animal nese momento.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">5. Imos seguir traballando con xeito e responsabilidade para atender a todo o que está baixo a nosa idem. Gústanos o estilo de folga ao xaponés, pero tamén o das que inventaron a guillotina. Nin unha soa parvada máis. Que conste.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Asina.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">A secretaria xeral do sindicato.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">En nome da directiva e das 1573 traballadoras representadas, das que non imos poñer nin nome nin apelidos nin dnis. Que carallo de protección de datos ia ser iso? Kona!</span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">COMUNICADO 3</span><br />
<div class="p1" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span class="s1" style="font-kerning: none;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Transcrición da rolda de prensa da presentación do comunicado da COMEEMELHA, Confederación<span class="Apple-converted-space"> </span>Muy Española de Empresarios Muy Ejemplares donde Los Haya, na súa sede fiscal (<a href="http://j467+47%20luxemburgo/"><span class="s2" style="color: #021eaa; font-kerning: none;">Avenue Gaston Diderich, Belair 1420, Luxemburgo</span></a>).</span></span></div>
<div class="p2" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; min-height: 14px; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span class="s1" style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div class="p1" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span class="s1" style="font-kerning: none;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Comeza a rolda de prensa ás 20:05, hora local <i>muy española</i>.</span></span></div>
<div class="p2" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; min-height: 14px; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span class="s1" style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div class="p1" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span class="s1" style="font-kerning: none;">Toma a palabra o presidente da Confederación, don Sebas Tian Amén, que se atopa acompañado na parada do autobús polo secretario don Sabe Loto Domingo e a tesoureira </span>Carmen Canto Cartopillo.</span></div>
<div class="p2" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; min-height: 14px; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span class="s1" style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div class="p1" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span class="s1" style="font-kerning: none;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Solicita das persoas asistentes gardar unha hora de silencio mentres atenden á súa disertación. Algúns se resisten e collen o primeiro autobús que pasa.</span></span></div>
<div class="p2" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; min-height: 14px; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span class="s1" style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div class="p1" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span class="s1" style="font-kerning: none;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><i>Pr.: Es nuestro deber y salvación, solicitar de las autoridades políticas de nuestro querido pais, grande y libre, la urgente toma de medidas para que nuestros ingresos vuelvan a la normalidad en el período más breve posible. Consideramos que la apuesta por medidas de regulación de empleo, préstamos para liquidez y fomento de la modernización de nuestras empresas, financiada con cargo al erario público, faltaría más, que para eso no pagamos nuestros impuestos, es una decisión. Podría no serlo, pero lo es. <b>Pero no es suficiente</b>. Queremos más. De todo. O de lo contrario nos veremos obligados y obligadas a seguir llevándonos nuestro dinero y nuestra dinera a donde más nos plazca.</i></span></span></div>
<div class="p2" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; min-height: 14px; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><i><span class="s1" style="font-kerning: none;"></span><br /></i></span></div>
<div class="p1" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span class="s1" style="font-kerning: none;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><i>Nuestros esclavos y nuestras esclavas laborales saben que de nuestros bolsillos siempre caen algunas monedas que desbordan de las plusvalías que les vamos sorbiendo hora a hora. Sabemos que están plenamente comprometidas y comprometidos a seguir aceptando su absoluta indignidad para merecer otra cosa que no sea someterse a nuestro sentido común patriótico empresarial ejemplar sumisamente.</i></span></span></div>
<div class="p2" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; min-height: 14px; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><i><span class="s1" style="font-kerning: none;"></span><br /></i></span></div>
<div class="p1" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span class="s1" style="font-kerning: none;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><i><b>Pero no es suficiente</b> con que nos manifiesten asi su aprecio y cariño. Es preciso una contrareforma laboral si, que elimine de una vez por todas cuanto privilegio hayan ido adquiriendo durante estos últimos decenios de escandaloso contubernio nacionalcomunístico. El despido no tiene que ser libre, debe ser obligatorio a partir de las 5 semanas de contrato. Las vacaciones y los tiempos de descanso ya los podran disfrutar en el paro. Y si quieren estar seguros y sanos, que se queden en casa y no coman porquerías.</i></span></span></div>
<div class="p2" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; min-height: 14px; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><i><span class="s1" style="font-kerning: none;"></span><br /></i></span></div>
<div class="p1" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span class="s1" style="font-kerning: none;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><i>Exigimos por tanto al gobierno que elimine la obligación de cotización a la seguridad social y la presentación de declaraciones de ingresos. Si nos sobra algo, ya lo repartiremos nosotros u os donaremos algo para la sanidad o las escuelas publicas.</i></span></span></div>
<div class="p2" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; min-height: 14px; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><i><span class="s1" style="font-kerning: none;"></span><br /></i></span></div>
<div class="p1" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span class="s1" style="font-kerning: none;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><i>La necesidad de un pacto social es manifiesta. <b>Pero no es suficiente.</b> Pedimos por tanto a nuestros partidos políticos, nuestros bancos y nuestros medios de comunicación que se sienten a negociar como poder sacar más pasta del Estado sin tener que justificar nada. Y por otra parte, que sigan ofreciendo el espectáculo necesario para continuar manipulando a la opinión pública y creando en la población general cualquier tipo de necesidad para la que precisen financiación indefinida.</i></span></span></div>
<div class="p2" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; min-height: 14px; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><i><span class="s1" style="font-kerning: none;"></span><br /></i></span></div>
<div class="p1" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span class="s1" style="font-kerning: none;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><i>Pausa. Lingotazo.</i></span></span></div>
<div class="p2" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; min-height: 14px; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><i><span class="s1" style="font-kerning: none;"></span><br /></i></span></div>
<div class="p1" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span class="s1" style="font-kerning: none;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><i>En definitiva. Ofrecemos nuestra colaboración al gobierno para que todo siga siendo como era. Nosotros arriba, todas las demás abajo. Y como buen gallego, permítanme que termine mi alocución en mi dialecto vernáculo: mexamos por vós. Si.</i></span></span></div>
<div class="p2" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; min-height: 14px; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span class="s1" style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div class="p1" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span class="s1" style="font-kerning: none;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><u>Preguntas</u></span></span></div>
<div class="p2" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; min-height: 14px; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span class="s1" style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div class="p1" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span class="s1" style="font-kerning: none;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Candido Iluso, de Un Pais, pregunta si está previsto que se poidan levar os restos dos pinchos que sobren, que el trouxo taper, e na casa ten nenas con fame.</span></span></div>
<div class="p2" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; min-height: 14px; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span class="s1" style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div class="p1" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span class="s1" style="font-kerning: none;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">A tesoureira indica que debido ás fortes restricións impostas sobre as condicións de salubridade nas paradas de autobús de Luxemburgo, nesta ocasión decidiuse non gastar un can en <i>viño muy español</i> nin <i>viandas muy españolas</i>.</span></span></div>
<div class="p2" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; min-height: 14px; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span class="s1" style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div class="p1" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span class="s1" style="font-kerning: none;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Boa parte da concurrencia torce o xesto e marcha despois desta declaración.</span></span></div>
<div class="p2" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; min-height: 14px; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span class="s1" style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div class="p1" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span class="s1" style="font-kerning: none;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Nonson Parvo, de Un Mundo, pregunta se a decisión de facer a declaración aquí e non no parque do Retiro, na capital <i>muy española</i>, foi debida ao alto nivel de contaxio pola epidemia de Covid-19 en Madrid.</span></span></div>
<div class="p2" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; min-height: 14px; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span class="s1" style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div class="p1" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span class="s1" style="font-kerning: none;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">O secretario contesta cun lacónico, <i>qué epidemia?</i></span></span></div>
<div class="p2" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; min-height: 14px; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span class="s1" style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div class="p1" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span class="s1" style="font-kerning: none;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">O presidente diríxese ao secretario fóra de micro, aparentemente para ofrecerlle unha explicación en detalle durante 5 segundos. A continuación contesta.</span></span></div>
<div class="p2" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; min-height: 14px; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span class="s1" style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div class="p1" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span class="s1" style="font-kerning: none;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><i>Qué epidemia?</i></span></span></div>
<div class="p2" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; min-height: 14px; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span class="s1" style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div class="p1" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span class="s1" style="font-kerning: none;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: x-small;">(Nota, só a tesoureira ten a súa residencia fixada en España, por temporadas. Tanto o secretario como o presidente viven nunha illa privada grega con control de acceso de seguridade privada)</span></span></div>
<div class="p2" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; min-height: 14px; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span class="s1" style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div class="p1" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span class="s1" style="font-kerning: none;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Lis Terina, xornalista de The Sornal's Xabrón, pregunta en perfecto inglés autóctono, is really or an invention that the question here is how to pillar cacho all the posible for yours petos? and (e) do you really want you hurt me?</span></span></div>
<div class="p2" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; min-height: 14px; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span class="s1" style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div class="p1" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span class="s1" style="font-kerning: none;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Ningún dos tres membros da mesa entenden nin papa de inglés así que contestan coa cabeza. Dous indicando si, si, si e un non, non, non.</span></span></div>
<div class="p2" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; min-height: 14px; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span class="s1" style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div class="p1" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span class="s1" style="font-kerning: none;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Un membro do colectivo de traballadoras do metal da industria naval, que se atopa de casualidade, completa e absoluta, na parada de bus, colleume de camiño, seica dixo, saca o tiracroios de buxo e mételles a cada unha das tres amebas empresarias exemplares que okupan a mesa sendos bolazos de ferro, radio 23 mm, entre cella e cella. A continuación, outras dúas membros do colectivo de Kellis da industria turística das rías baixas, verten <i>salfumán </i>sobre dos corpos tirados no chan. Tres ou catro mariscadoras de a pe que andaban por alí esculcan coas suás ferramentas na entreperna e resto do corpo dos xa apachocados até que consiguen extraer pequenos anacos de algo semellante a <i>sushi</i>, especie por catalogar no ámbito marítimo pesqueiro. O tractor do Evaristo pasa sen querer por riba da mesa esnaquizando a instalación e patinando no que quedaba da masa corporal, pero sen facerlle un só rabuño á parada de autobús.</span></span></div>
<div class="p2" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; min-height: 14px; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span class="s1" style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div class="p1" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span class="s1" style="font-kerning: none;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">O presidente, o secretario e a tesoureira sorrín ao fondo mentres observan aos seus clons gozar do resultado das súas atinadas aseveracións.</span></span></div>
<div class="p2" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; min-height: 14px; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span class="s1" style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div class="p1" style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span class="s1" style="font-kerning: none;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Todo o mundo contento.</span></span></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Cada quen para a súa casa.</span></div>
A ESCOLA NUDISTAhttp://www.blogger.com/profile/05519090751254517631noreply@blogger.com0Arteixo, A Coruña, España43.303707 -8.510227514.993473163821157 -43.6664775 71.613940836178841 26.6460225tag:blogger.com,1999:blog-1563748366709995685.post-35019403342752069512020-05-22T03:09:00.000+02:002020-05-22T03:14:40.745+02:00DÁNDOLLE VOLTAS<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgj0yRj5FThr5yqCXrdt-DWleZKGpK-fEcVvlQfUmtE9iR9zPjOuOfeS4hrxsHuhshgSCMk5giaQkLmB46n2vrJlEpyurtGP5VOAi5HtwqvtNwf-oPVuTYCGfnpdEcEK_gkvHZOkMICcYI/s1600/hundehalskrause_kerbl_191420_1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="500" data-original-width="500" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgj0yRj5FThr5yqCXrdt-DWleZKGpK-fEcVvlQfUmtE9iR9zPjOuOfeS4hrxsHuhshgSCMk5giaQkLmB46n2vrJlEpyurtGP5VOAi5HtwqvtNwf-oPVuTYCGfnpdEcEK_gkvHZOkMICcYI/s1600/hundehalskrause_kerbl_191420_1.jpg" /></a></div>
<br />
<br />
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="-webkit-font-kerning: none;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Isto que vou dicir é un pouco místico. Son consciente. Cando despois dun tempo sinto as gañas de pórme a pensar coas teclas, sempre dou no mesmo antes de. Para que? Dunha banda non teño ningunha aspiración a crear un estado de opinión. Non creo na teoría de que se escribes necesariamente é para que alguén o lea. Non importa. Non uso os mecanismos comúns para posicionar este espazo en ningún sentido. Coido que fundamentalmente ten un obxectivo de ser unha memoria da miña propia racionalidade e dos meus instintos. O dano colateral pode ser que alguén se lle ocorra fiarse o máis mínimo do que vou contando. Pero sei que vai ser un dano minúsculo. <i>Anecdótico</i>. Como me gustan algunhas palabras. Máis que outras digo.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">E coa cantidade de tinta en bits e en papel que vai circular falando desta Peste e das súas consecuencias, o que eu poida apuntar vai ser unha desas agullas. Pero aínda así, a válvula da pota a presión corporal pídeme marcha. Dende o cerebro até as zonas máis animais que aínda teño en funcionamento.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">A primeira cuestión que se me pasa pola cabeza é a da máscara. E as pantallas faciais. Agora xa non se me fai tan estraña a imaxe do can co funil plástico enganchado ao pescozo para evitar que se rabuñe na ferida aberta. Seica lle chaman <i>colar isabelino</i>. Non estou facendo unha brincadeira. Paréceme manifestamente clarificador de cal é a nosa condición de control sobre das cousas que facemos ou deixamos de facer. Mandado: Non te toques a cara, os....! E unha explicación científica detallada das vías de transmisión e contaxio da maioría dos virus respiratorios (e outros, claro) feita con gráficos, infografía, vídeos en youtube e pausados e educados chamamentos reflexivos en canto medio de comunicación hai. Do verbo: imos ver!</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px; text-align: justify;">
<span style="-webkit-text-stroke-width: initial; font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px; text-align: justify;">
<span style="-webkit-text-stroke-width: initial; font-family: "verdana" , sans-serif;">Pois seica </span><a href="https://www.lavanguardia.com/vivo/psicologia/20200407/48210041502/como-dejar-tocarte-cara-contagio-coronavirus.html" rel="nofollow" style="-webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Verdana, sans-serif;" target="_blank"><b><span style="color: #cc0000;">nun día calquera</span></b></a><span style="-webkit-text-stroke-width: initial; font-family: "verdana" , sans-serif;">, unha persoa calquera se toca a cara unhas centenas de veces de media mentres está esperta. Nunha hora pois veñen sendo unhas 24, botade contas. Segundo os últimos estudos, unha persoa calquera, non ten porque ser a mesma de antes, conste, se toca a pantalla facial arredor de un 20% máis de veces ao día de media (inventado totalmente). E non engado o de mentres está desperta, porque non pode ser. Ou hai quen a poña tamén para durmir?</span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="-webkit-font-kerning: none;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="-webkit-font-kerning: none;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Non somos quen de controlar un impulso simple? Non. Cousa por certo da que tiran proveito con certa asiduidade e sen ningún pudor dende colacoca até Haple. Entre other things because non somos conscientes de que o facemos. Temos unha serie de procesos físicos automáticos. E un feixe de costumes ou hábitos automatizados, moitos deles absolutamente inconscientes.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(2, 30, 170); -webkit-text-stroke-width: initial; color: #021eaa; font-stretch: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">O único xeito de evitar o costume de tocarse a cara e creando o costume de non tocarse a cara. E, <a href="https://befullness.com/habitos-y-automatismos/" rel="nofollow" target="_blank"><b><span style="color: #b45f06;">como se fai iso?</span></b></a> Que partes do meu cerebro interveñen nese proceso? Canto tempo é preciso para modificalo ou mudar un polo outro? E se me ato as mans as costas, non acabarei antes? Cala Paulov!</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="-webkit-font-kerning: none;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Entón. Algo tan simple resulta que é tan complexo? Como imos ser quen de saber cal é o sentido da vida? Xa non digo entender o final de <i>Juego de Tronos...</i></span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="-webkit-font-kerning: none;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Non puxen máscara aínda. Non saín moito, pero nalgún espazo pechado onde había 20 ou 21 persoas estiven. Por exemplo no super. Ultimamente xa hai moita xente que a leva. Mal posta, diría que un 30 por cento. Inadecuada poida que un 20. Imaxino que todas elas sentiranse protexidas (viv la France!) ou/e pensarán que están protexendo aos demais. Eu voto pola segunda. Pero entre elas, un que a leva posta no queixo mentres vai tusindo enriba do carro da compra, de fronte, nos andeis,… A rapaza que a baixa para preguntarlle á peixeira. E entre os que non a levamos, un berrándolle a outra por onde están os botes de callos, a que ven de facer deporte emitindo calor, o que paga en canta moeda e billete leva no peto,… hai tantas casuísticas como persoas, tantas como costumes temos cada unha. Non sirve que nos expliquen ben as cousas, cientificamente, con datos concretos de <a href="https://www.ocu.org/salud/bienestar-prevencion/noticias/mascarillas-filtrantes-ilegales" rel="nofollow" target="_blank"><b><span style="color: #38761d;">fontes fidedignas</span></b></a>. Todo o interpretamos. Absolutamente todo. Salvo que o dardo se dirixa á función de comprensión básica e a indicación sexa asumible para ser cumplida sen precisar dun esforzo de vontade superior. Individual. Tamén colectiva. Entendemos agora o éxito das propostas populistas? Pero eu vou seguir dicindo que o fin non xustifica os medios.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-kerning: none;"><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="-webkit-font-kerning: none;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="-webkit-font-kerning: none;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">É evidente que toda esta situación vai propoñer unha revisión de pautas de conduta e funcionamento en practicamente todos os eidos da actividade humana. Pero para que o que está a suceder supoña algún cambio esencial, no eido social sinaladamente, debemos mudar os medios. E a percepción que temos da realidade e da nosa propia existencia. Teremos que tomar consciencia en primeiro lugar do que somos e como somos, como individuos. En niveis cada vez máis complexos. Máis aló do eu son como son e non vas vir ti agora a cambiarme que xa non teño idade bla bla ou do se non aturas as bromas marcha do pobo, que temos a pel moi fina bla bla bla. Non me analices que non es o meu psiquiatra. Cal é o problema, se vivimos coma reis! E o recurso ao sentido común, que algunhas xa descubrimos hai tempo que non existe.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="-webkit-font-kerning: none;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Falo de <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Neuroscience" rel="nofollow" target="_blank"><b><span style="color: #674ea7;">Neurociencia</span></b></a>. De espazos e tempos para a meditación. De reconstruir aquela intuición que tiñamos da dualidade físico-sentitiva do ser humano pero pensando xa na multiplicidade de espectros vitais que nos constitúe. Entender que somos maleables e moldeables, a calquera idade, e repito, <a href="https://getpocket.com/explore/item/invisible-manipulators-of-your-mind" rel="nofollow" target="_blank"><b><span style="color: #a64d79;">que ben o saben</span></b></a> os gurús do mercado e como o aplican para os seus obxectivos. Se no tomamos consciencia desa darkweb da persona, pouco imos poder avanzar. Mesmo pouco imos poder aportar a unha existencia común, porque seremos copias, máis ou menos estandarizadas dun patrón de costumes, hábitos e comportamentos. Nada artesanais.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Helvetica; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px; text-align: justify;">
<span style="font-kerning: none;"></span></div>
<div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="-webkit-font-kerning: none;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Despois, e a un tempo, haberá que recuperar a visión histórica e cultural da humanidade. Esquecer os posicionamentos finalistas e mecanicistas. Recuperar a Filosofía, en todos os seus sentidos. A interdisciplinariedade das Ciencias, volvendo a poñer ás Matemáticas a carón da Literatura, á Química xunto ás Artes Plásticas, a Psicoloxía á par da Mecánica Cuántica. E que a Economía sexa unha disciplina máis, non o centro do universo.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Que doado se pon isto no papel, non si? Só hai un camiño para que iso mude. Todo ten que centrarse en aprender. E co aprendido, seguir aprendendo na práctica. E coa práctica rectificar o que xa aprendimos. Xa que logo, a grande revolución planetaria que podería comezar cunha Peste coma esta, ten que empezar pola Educación.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Hai centos de tratados e ensaios a respecto de que facer nese eido. Moita teoría e moita aplicación práctica. Con máis ou menos éxito. Os educadores profesioanis adoitan facer programacións didácticas, para aproximarse teoricamente ao que pretenden conseguir no proceso de aprendizaxe. Quizais haxa que facer unha análise simple de conxunto para intentar establecer uns parámetros básicos a partir dos que desenvolver a nova Educación.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Para que? Para axudar a recoñecernos e coñecernos. Entender como funcionamos, en todos os eidos vitais. Para axudar a coñecer aos demais e ao mundo no que convivimos. A quen temos a carón e a quen vive na outra punta do mundo. A quen comparte as nosas vivencias e costumes e quen ten outras diferentes e diversas. Para ser quen de entender o fundamental da diferencia e poñela en valor.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Como? Vivindo. Que pode ser ler, pero ten que ser escribir. Escoitar, pero tamén falar. Compartir, pero tamén ter. Palpar a realidade é probablemente o único xeito de chegar a interiorizar a súa esencia. Pero aprender a abstraerse dela e fundamental para que a personalidade exprese a súa diversidade creando.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Con que? Case mellor, con quen. As ferramentas tecnolóxicas non fracasan. Os libros foron e seguirán sendo unha TIC fundamental na historia da humanidade, pero por si mesmos non constituén a sabiduría. Internet ten que ser a fonte enciclopédica de acceso universal en condicións de igualdade, pero non pode ser o substituto de pasear mirando cadros nunha galería, pisar a herba nun concerto, practicar sexo na praia, cheirar o arrecendo do polbo á feira na idem. A percepción no mundo físico é imprescindible. Con quen? Pois con todas as demais. Non hai mestras, non hai alumnas. Hai persoas aprendendo xuntas.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Que? O coñecemento non pode seguir sendo curricular. Acumular información é unha tolemia nun tempo de bits coma este. Ou intentalo, porque encher os tempos de ensino de materias inanimadas para a persoa que as ten que asimilar, tradúcese nun xeito de aprendizaxe burocrático. Por non poñerlle as dúas erres xuntas onde se pode. Aprendo isto para poder cubrir o impreso de verificación. E despois faigho sitio na mamoría RAM. Aprender algo ten que supoñer pracer íntimo. Especificamente o da ansia por coñecer máis, cada vez máis, daquilo que enche a nosa existencia e nos da enerxia para vivir. Xa que logo, o fundamental é aprender a aprender. Desenvolver as capacidades, hábitos e métodos para poder achegarnos a calquera coñecemento que interesemos na nosa vida.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Onde? Pois en todas partes. Na casa e na rúa. Na praia e na fábrica. Na tribuna ou no escenario e na platea. Na vida líquida en xeral. Esa que xa nunca máis vai ser estática e monolítica, senon fluinte. Para poder facer isto é preciso mudar dunha banda a concepción urbanística e a ordenación do territorio, cara a cidades/vilas/pobos educativos, como doutra o concepto de conciliación da vida familiar e laboral. Tanto unha cuestión como a outra deben propoñer a adaptación de todo o demais ao proceso de construcción educativa. </span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Pero teño que entrar aquí nunha cauística particular. A estandarización e organización da aprendizaxe no ensino. Que até agora se definiu coa disposición de espazos físicos pechados e limitados para o seu desenvolvemento. Pois haberá que eliminar a palabra rateo do discurso, porque haberá que eliminar o concepto tradicional de aula. E consecuentemente o de centro de ensino. Porque calquera espazo terá que ser un lugar de aprendizaxe. Teremos que tirar moita parede e probablemente adicar enormes mamotretos de cemento e cristais que se caen, as veces, a espazos comunais de recreo e actividades diversas, e empezar a poñer barracóns educativos espallados por todas partes, que logo iremos substituíndo por construccións que non poida derribar a loba soprando e soprando, nin a intransixencia, nin o medo, nin a iñorancia, onde todo se poida facer aos poucos e amodo, pero con enerxía e constancia. As masificacións irán ben para facer pan, pero para o de ensinar vai ser que non.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">E vai ser precisa unha manda de boa e xenerosa xente especialista en aprenderse e axudar a aprender. Niño de emprego (nicho valerá para o mercado, pero para isto…).</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><i>Que bonito, que bonito, que bonito</i>. Será por reincidir e insistir! Será por non estar calada.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Pouca esperanza hai nesta que escribe na consecución dun modelo semellante. Non se percibe esa necesidade. Porque realmente non nos deixaron parar. Ocuparon as nosas mentes e sentidos durante este estado de alarma excepcional. Con debates, hiperinformación, contradebates, canles abertos en emisión continua e máis datos gratis no móbil. Acceso á drogha legal garantido (donuts, patacas fritidas e papel do cu especificamente). E maioritariamente picamos. Os medios sociais botaron fume. Exactamente iso. Fume. O da leña esa que ti xa sabes. Pero todo vai a volver ao rego de producir e consumir en menos que canta un galo. Se non pode ser pola vía presencial, amazoneando. Que non haxa tempo para pensar un pouco máis aló da primeira fachada que nos construímos para a nosa seguridade.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 14px; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">But, don´t take my opinion seriously. Probably I’m very tola de máis.</span></span></div>
</div>
A ESCOLA NUDISTAhttp://www.blogger.com/profile/05519090751254517631noreply@blogger.com0Arteixo, A Coruña, España43.303707 -8.510227543.2112715 -8.6715889999999991 43.3961425 -8.348866tag:blogger.com,1999:blog-1563748366709995685.post-32714278276565520352020-05-08T04:26:00.000+02:002020-05-08T04:36:02.999+02:00HEROÍNAS<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEheB6CzMpXHfn7WrXtcKmmyJtV4tKQcLg6EVk0LKWJD0-VGdAWp1RFkxBXJAPr0tLpT6eL4aQfUu4sfSHa1sV1fGnBPIHGuf1vhyphenhyphen-JbpIe1EC8c2iyD6r9l0kNSPBjungkx0ReJ8QAHCjA/s1600/angelsclosedeyes.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEheB6CzMpXHfn7WrXtcKmmyJtV4tKQcLg6EVk0LKWJD0-VGdAWp1RFkxBXJAPr0tLpT6eL4aQfUu4sfSHa1sV1fGnBPIHGuf1vhyphenhyphen-JbpIe1EC8c2iyD6r9l0kNSPBjungkx0ReJ8QAHCjA/s1600/angelsclosedeyes.jpeg" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">https://medium.com/personal-growth/this-is-what-a-prisoner-knows-about-life-f88f33713f1</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Cal é a definición de </span><b style="font-family: Verdana, sans-serif;">heroína</b><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">? No dicionario da RAG, Republican Academy of Galician, di que é </span><i style="font-family: Verdana, sans-serif;">unha persoa que actúa cun valor e unha coraxe fóra do normal nunha guerra, nunha situación difícil etc.</i></div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; text-align: justify;">Xa que logo, si que habería que afirmar con rotundidade que unha enorme cantidade de profesionais que neste tempo de emerxencia coidaron do resto da poboación e mantiveron o funcionamento de instancias e servizos vitais para unha sociedade estruturada, actuaron como tales.</span><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"></span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
</span>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
</span>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">As <b>visibles</b> e as <b>invisibles</b>. Entre as primeiras moitas das que sempre están á vista, sempre tiveron algún tipo de recoñecemento social. As segundas, nunca existiron para case que ninguén e será probable que sigan sen ser vistas.</span></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
</span>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Esta que escribe non saíu á fiestra nin unha soa vez a aplaudir nestes días. Normalmente tampouco o fago, a ningunha hora, que conste. Mesmo cóstame traballo facelo en espectáculos ou eventos, sobre todo cando hai moita xente. Neste caso teño unha razón de peso, duns 35 kg, por unha alerxia traumática dunha das co-habitantes aos aplausos, asubíos e en xeral ruídos estentóreos ou estridentes. Pero non foi a razón principal, máis ben a escusa, para non terme sumado a dita manifestación colectiva.</span></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Con toda seguridade, especificamente o colectivo das profesionais sanitarias que traballaron a eito contra desta penúltima <b>Peste</b>, en ocasións segundo nos contan con falta de medios e con risco manifesto para as súas vidas, constatado por desgracia con persoas mortas con nome e apelidos, merecen o máis enérxico recoñecemento social. No plano colectivo e no individual.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Como deberamos facer ese <b>recoñecemento</b>? Si, os aplausos están ben. Non digo que non. Mesmo sabendo que quen aplaude necesita tanto dese reforzo afectivo para seguir enfrontando os seus medos vitais como as receptoras precisan de sentir o apoio en tempo real de toda a sociedade á que están servindo. Os xestos teñen a súa importancia. Un sorriso case sempre consegue máis que unha labazada. Sobre todo se vai acompañado do compromiso de entender, empatizar, analizar, recoñecer o valor engadido de algo e aplicarse en ser consecuente para mantelo e incrementalo.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ou eu estou moi errada ou quen evitou que a peste se estendera en progresión xeométrica foi o sistema de saúde pública fundamentalmente, e fundamentalmente con todas as súas profesionais, permanentes ou temporais. Vou a afirmar que nesta situación especialmente, con máis relevancia dende os niveis inferiores da estrutura profesional, as técnicas sanitarias, ás enfermeiras, e toda canta persoa traballadora hai no sistema. Unha boa parte delas, invisibles. Celadoras, limpadoras, persoal de servizos en xeral. Seguimos sen saber cantas destas últimas morreron tamén por causa desta epidemia, por certo.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHzcgMMEGfih-cWsaDJiqZQk6jloNL-o5r80znlUg7M6U3Y-RIBOEruYbQVrHGdsIeVLAAdZ2gOO0i7Udzl5beoxYNfr5uoKm0UFb45DPkinx1tBF22ye1VI809yFRSHJUinULZBw33A0/s1600/Unknown-1.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHzcgMMEGfih-cWsaDJiqZQk6jloNL-o5r80znlUg7M6U3Y-RIBOEruYbQVrHGdsIeVLAAdZ2gOO0i7Udzl5beoxYNfr5uoKm0UFb45DPkinx1tBF22ye1VI809yFRSHJUinULZBw33A0/s1600/Unknown-1.gif" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Se son consistente coa miña apreciación debo sinalar dúas cuestións agora mesmo. A primeira, <b>Sanidade Pública</b>. Non pode ser doutra maneira. Non pode ser un mercado. É patético ver como os produtores de medicamentos e os fabricantes de material sanitario intentan facer o agosto con esta situación. Tamén sen ela, claro. Ridículo que uns Estados lles rouben as compras a outros. Vergoñento que as comunidades teñan que estar mendigando o material que precisan. Nacionalización non, Inter-Nacionalización. E a tomar polo santo graal as farmacéuticas que non se aveñan a producir os medicamentos necesarios para o conxunto da poboación mundial a prezo de custo. Que carallo vai ser isto!? Bla, bla, bla que si a propiedade privada e os accionistas. Poida que esta sexa a pedra angular inicial de unha revolta ao sistema actual. Colectivizar os medios de produción das necesidades esenciais para a cobertura da saúde do conxunto dos seres humanos.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
E entre eses medios de produción estarían tamén os centros profesionais onde se practica o coidado da saúde? Si. Non ten porque ser de repente, que a todo se ten que adaptar un. Digamos nun par de días.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Entre moitas das persoas que si sairon a aplaudir as fiestras, probablemente haxa quen non estea de acordo con isto. Imaxino que mesmo algunhas terán apoiado nas súas comunidades respectivas a opcións políticas que foron desmantelando algúns destes servizos de saúde pública aos poucos, e traspasándolles aos seus amighetes para tirarlle uns cartos á aspirina. Pois quizais haxa xente recalcitrante nesta idea. Logo haberá que facer excepcións. Se queres un servizo privado de saúde, págao, con todas as consecuencias. Pero non dos cartos que son de todas. Nin con profesionais que tiran dunha teta e da outra. Mesmo que sacan leite dunha para encher a outra. E non para vir despois rebotados ao sistema público cando o seguro xa non che dea para máis.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Que conste que non teño unha boa apreciación do colectivo médico. Mesmo contando con algún que outro familiar nel. Arrepíame a actitude vital que adoitan manifestar no seu trato profesional. Estou xeneralizando, si. Teño atopado nas miñas propias experiencias vitais quen non é así. Pero todas as demais… <b>Non o fan mal</b>, tecnicamente falando, por que adoitan saber, preparámolas e preparáronse para iso, e actualízanse, intercambian información mesmo en tempo real con casuísticas inmediatas, que será o que ten esta muller, a ti que che parece, padecen cando non atopan a explicación ou a cura, cando perden contra a enfermidade ou a morte. Pero non adoitan practicar a empatía. E esta é unha menciña que cura moitos males. Coido que esa actitude pode ser un anticorpo contra desa dor que a fatalidade pode traerlles cando se achegan moito ás persoas ás que atenden. Pero ten que existir unha resposta alternativa.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_DSYiUf6UaDFK6fwDfdXVQFx3RjM2YqZ0DT5p7fwGuXmFPK-PTJ_TpPqHcJFkeMhSB-EEvnv5gbfF9BpD3TPxks1_MvXYOzUXtpXe3mOEgABSbpgdxXZVoYSr2lZf9BQAg391WT2lzEE/s1600/Unknown-2.gif" imageanchor="1"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_DSYiUf6UaDFK6fwDfdXVQFx3RjM2YqZ0DT5p7fwGuXmFPK-PTJ_TpPqHcJFkeMhSB-EEvnv5gbfF9BpD3TPxks1_MvXYOzUXtpXe3mOEgABSbpgdxXZVoYSr2lZf9BQAg391WT2lzEE/s400/Unknown-2.gif" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
E non entendo porque unha persoa que exerce unha profesión ten que ter unha remuneración maior en función do cargo que ocupe nun clasificación profesional. Isto, enténdase, aplicable a calquera profesión. Non me vale o de que tamén ten máis responsabilidade, porque é a súa elección. Se non o é ou non o foi, non serve de xustificación, e en todo caso debera indicarlle que algo non está ben na súa vida. Non creo que todas as ocupacións teñan que ser vocacionais, pero esta poida das que sexan do 95% esixible. Non me valen os anos de estudo, necesarios e coñecidos previamente, que se de xeito maioritario foron na universidade pública, estiveron ademais financiados en boa medida colectivamente.<br />
<br />
Ese conto do tipo que sabe cal parafuso apertar para arranxar algo e por iso hai que pagarlle unha burrada de cartos, e xustamente iso. Un conto. Moi propicio para darlle a razón a quen di que unha enfermeira non ten que gañar tanto como unha doutora en medicina, pola mesma cantidade de horas traballadas. Ou e que o tempo dunha, que é o que realmente vendemos, vale máis que o da outra? Quizais agora que o propio tempo económico parou parcialmente, alguén reflexione sobre o valor do da vida de cada unha de nós.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Porque se facemos memoria, nos últimos cento e pico anos, século 20 e o que vai de 21, non houbo ningún período no que houbese un parada social coma neste. Na primeira e na segunda mundial, probablemente houbo incluso máis actividade, aínda que foran tamén unhas condicións excepcionais, pero as máquinas non pararían de producir a non ser que lles caeran enriba os edificios bombardeados. Non son tan vella, pero hai moita información sobre iso. Poida que o máis próximo a esta situación, en canto ao de levantar o pe do acelerador da produción, dende o punto de vista da cantidade de persoas que non teñen actividade produtiva económica, fora o crack do 29. Nesta ocasión, sen escaseza, hai centos de miles de persoas separadas da súa actividade profesional habitual ou exercéndoa a distancia. Seguro que non haberá de entre todas elas quen diga para que carallo vou volver a esa merda de vida? Ou, que utilidade ten o que fago? Ou, que tipo de satisfacción me trae o meu traballo? Os cartos? En que estou a gastar o meu tempo vital e a cambio de que?</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibg81yf7vDkuJWuPlr1eYI8UTrO5Ki79PwrqaDTPxiQojWuj2Q-_Y_Q4T3Xs4miBK8k1abEn3xOnVl5D197S95aceKejR8f1yPaFOhB32NMLH6jQtsmMllZxixAyOZH16HfKBEvpJwHiM/s1600/Unknown-3.gif" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibg81yf7vDkuJWuPlr1eYI8UTrO5Ki79PwrqaDTPxiQojWuj2Q-_Y_Q4T3Xs4miBK8k1abEn3xOnVl5D197S95aceKejR8f1yPaFOhB32NMLH6jQtsmMllZxixAyOZH16HfKBEvpJwHiM/s400/Unknown-3.gif" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
Unha reflexión individual así, pode alterar o equilibrio de calquera. Unha reflexión colectiva neses términos, podería revolucionar o mundo. O laboral por suposto, pero tamén o da economía, da educación, do ocio, da política. Sei que me repito.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
A segunda cuestión, ben a conto de todo o anterior. O recoñecemento social xa o teñen gañado. <b>Ninguén esquecerá</b> o que neste tempo fixeron. Pero quizais deberan ser elas, cada unha delas as que indiquen de que maneira sería posible compensalas, gratificalas ou bendicilas individualmente. Hai centos de posibilidades, e non creo que todas optaran por unha simple nómina extra, que xa podería ser por defecto automática, considerando todas as horas nas que estiveron traballando durante o tempo da pandemia como tales (extras) e que as cotizacións dese período (para todas as prestacións) se multipliquen automaticamente en función da consideración de actividade de risco especial. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Pero podería ser tempo para facer o que lles petara, coa correspondente substitución de persoal, non ao estilo patada no cu de algunha gobernanta modernísima. Ou empeza a facerme caso dunha p.v. que eu son quen sabe como é traballar a pe de obra e ti estás sentada no despacho a 10 pisos de altura e 70 ou 700 km. Ou poñéndolle nomes e apelidos de cada unha delas a canta habitación de canto hospital haxa para sempre. Eu que sei, algo se lles ocorrerá… seguro. Ás visibles e ás invisibles. Por certo, lembrade a partir de agora, saudar á limpadora dos corredores e darlle as grazas polo que fai. E ao varredor. A camareira de piso. O repoñedor do super. A repartidora de comida a domicilio. O transportista. A teleoperadora. Seguide vós, que de seguro empezaredes a ver aparecer xente que antes era habitualmente translucida como pouco. Tamén son as miñas heroínas, nesta situación e sempre, e nunca saín a aplaudir por elas a ningunha fiestra. Prefiro practicar o de miralas aos ollos e que sintan o importantes que realmente son.<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<a href="https://drive.google.com/file/d/1EDIsad9gpEuSTzxIGXs9JU9Ob_-SBPWx/view?usp=sharing" rel="nofollow" target="_blank">Clapping Music.mp3</a> do disco <a href="https://www.discogs.com/es/Ligeti-Reich-Pierre-Laurent-Aimard-Aka-Pygmies-African-Rhythms/release/966800" rel="nofollow" target="_blank">African Rhythms</a><br />
<br /></div>
</div>
</span></div>
A ESCOLA NUDISTAhttp://www.blogger.com/profile/05519090751254517631noreply@blogger.com0Arteixo, A Coruña, España43.303707 -8.510227543.2112715 -8.6715889999999991 43.3961425 -8.348866tag:blogger.com,1999:blog-1563748366709995685.post-17095816670360903982020-05-01T20:21:00.001+02:002020-05-01T20:35:02.597+02:00BALEIROS<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhk5s6GD9j0eBEjOeZCraL8cYSKxGcSpNuALvFv3qMpN102Y2RUcN9hxtqpZ2XMyGwK3OmGWL3knzJJJIYRwCDlckHTfJTvtNoHeMRA08I6NliX9M9xd6L-gQUHBRthAt35d6O5_vGeUmU/s1600/BALEIROS_web.jpeg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1318" data-original-width="700" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhk5s6GD9j0eBEjOeZCraL8cYSKxGcSpNuALvFv3qMpN102Y2RUcN9hxtqpZ2XMyGwK3OmGWL3knzJJJIYRwCDlckHTfJTvtNoHeMRA08I6NliX9M9xd6L-gQUHBRthAt35d6O5_vGeUmU/s1600/BALEIROS_web.jpeg" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; white-space: pre-wrap;">Estamos pechadas nos nosos mundos máis que nunca. Coa ilusión da conexión virtual. Dou en supoñer que haberá quen se decate do baleiro na vida. Da ausencia de valor. Da ausencia de verdade. Da ausencia de vida. Cando volvamos a iso que chamamos normalidade, atoparemos moitos baleiros. Para quen nesta Peste perdeu a algún ser querido, non hai que explicar nada a este respecto. Eu non vou ser das que fan carnaza das mortes. Putos Voitres. Poida que sexa un bo intre para que alguén tome a iniciativa de comezar a render homenaxe ás que marcharon, sen monumentos, cun simple adeus, con nome e apelidos e unhas flores vivas, quizais unhas verbas sentidas, unha canción, un bico e unha aperta,... e o firme propósito de emenda de lembralas para sempre. E nesa lembranza, actuar consecuentemente.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; white-space: pre-wrap;">Invítovos a un pequeno exercicio de imaxinación. Hoxe, 1 de maio de 2020, 215.216 casos confirmados na <a href="https://es.wikipedia.org/wiki/Anexo:Municipios_de_Espa%C3%B1a_por_poblaci%C3%B3n" rel="nofollow" target="_blank"><b>España</b></a>. Toda a xentiña de Cartaxena enteira. Ou de Xerez da Fronteira. Ou Sabadell, Santa Cruz de Tenerife, Móstoles. Ou Pamplona, Almería, San Sebastián… De Ourense e Lugo xuntos. Toda a xente das provincias de Teruel e Soria xuntas.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">24.824 persoas mortas. Como se desaparecera do mapa Marín enteiro. Ou Calahorra. Ou Erandio. Altea. Ponteareas. Barbate. Calatayud. Lalín. O Porriño. Moaña.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">3.090.445 casos confirmados a nivel global. Case a poboación enteira de Madrid capital. Probablemente chegue nuns días a selo. Todas as persoas que habitamos a Galiza e máis case todas as de León.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">217.769 persoas mortas por esta pandemia en todo o mundo. Toda a xente da provincia de Ávila ou de Cuenca. Todo Oviedo. Compostela, Pontevedra e Arteixo xuntas.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">E son<span style="color: purple;"> </span><b><span style="color: purple;"><a href="https://www.mscbs.gob.es/profesionales/saludPublica/ccayes/alertasActual/nCov-China/situacionActual.htm" rel="nofollow" target="_blank">cifras oficiais</a></span></b>, que xa hai quen está a falar de que son moi moderadas. Poñer as bandeiras a medio mastro ou saír ás fiestras a asubiar poida que sexa un xesto de boa vontade, pero non é dabondo. Non debera selo.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Neste Pais hai tempo que nunha situación de alarma colectiva que toda a xentiña sentiu nas carnes dun xeito ou doutro, xurdiu un berro que saia da gorxa social: <b>Nu<span style="color: #3d85c6;">nca Má</span>is</b>. Para min que nin a respecto daquel caso nin a respecto deste vai ser posible que así sexa. Nunca é unha palabra final. De imposibles para o ser humano nas súas circunstancias. E cando falamos de situacións que teñen a ver cos propios sistemas que a vida ten para reproducirse, alterarse ou facer limpa, probablemente sempre ande un paso por diante do noso saber científico e tecnolóxico.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Somos, como entidade biolóxica no planeta, parte dun ecosistema vital. Afectados por similares condicións no individual ao que lles acontece a outros seres vivos. Iso si podería ser lei de vida, e non a do darwinismo económico. Pero temos capacidades diferenciais, que nos ofrecen dende a racionalidade a posibilidade de enfrontar doutro xeito as circunstancias excepcionais, no eido individual si, pero sobre todo no colectivo. Non falo da civilización, que non sei se é unha conceptualización que trouxo máis mal que ben ou ao revés. Somos seres sociais na historia. Recoñecémonos así? Interdependentes de xeito ineludible. Antes o eramos a nivel barrio, vila, País. Agora poida que empecemos a entender que somos unha especie social planetaria.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Isto obrigaríanos a aprender a decidir entre moitas. Poida que a impoñer o principio do ben común planetario sobre dos intereses dos individuos particulares, das entidades particulares, dos colectivos particulares. Pero non é tan doado, verdade? Ten a simple e primeira complicación do paradigma da liberdade: a túa remata onde empeza a miña. Dos dereitos básicos do individuo fronte ao interese xeral. Das diferencias radicais na concepción da existencia que cada unha de nós ten. E tantas outras cuestións. E tantas outras resistencias do privilexio. Poida que sexa este o principal problema para dar o salto evolutivo social que precisamos. Renuncia ao teu para o ben común: ti primeiro, neno!</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Pensemos dunha banda nas verdadeiras (íntimas, poida que non conscientes) razóns que nos levaron a aceptar unhas restricións como as que se estiveron a desenvolver nestas semanas. E pensemos doutra banda en toda esa xente que decidiu que podía saltarse as normas de confinamento durante este tempo. Máis de <a href="https://www.rtve.es/noticias/20200423/base-legal-sanciones-estado-alarma-genera-dudas-multas-triplican-italia/2012684.shtml" rel="nofollow" style="font-style: normal;" target="_blank"><b><span style="color: #cc0000;">700.000 actas de infracción</span></b></a> por incumprimento das condicións de restrición. Rebeldía adolescente, medo infantil, descoñecemento científico, incapacidade de adaptación, falta de vínculos coa realidade, imposibilidade de diferenciar o verdadeiro do falso, posta en valor do superficial, falta de ética, inexistencia de principios estruturados, pasotismo social, ineptitude emocional, crítica destrutiva, ausencia de racionalidade,… ou é que o <i>fodechinchismo</i> tamén se converteu en pandemia?</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; white-space: pre-wrap;">Quizais non sexa importante. Evidentemente para o obxectivo da conservación dos niveis de atención sanitaria necesarios, o cumprimento das medidas de confinamento non perde valor porque se faga por unha razón ou outra. E poida que nos teña evitado unha boa cantidade de mortes. Pero se asumimos que unha gran parte da poboación se meteu na casa por medo non haberá ningún cambio no futuro próximo no eido social. Se pola contra realmente cumprimos coas medidas indicadas por que entendemos que facelo era un ben para o conxunto da sociedade, mesmo pagando un costo físico, afectivo, económico por ter que facelo, entón habería unha esperanza para este futuro humano. Eu dubido que sexa así. E por iso penso que nada vai mudar substancialmente.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Pero sendo esta unha situación excepcional, podería recuperar aquel antigo escrito da <i><a href="https://aescolanudista.blogspot.com/2012/02/punta-crinse.html" rel="nofollow" target="_blank">Punta Crinse</a></i>, para reflexionar sobre a quen e como lle importa o que está a pasar. E quizais apuntar uns cantos outros baleiros que nos imos atopar, moito menos importantes que os que cada persoa morta vai deixar, pero que se significarán no inmediato da volta á esa suposta normalidade.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Poida que haxa un gran baleiro nas relacións persoais. Neste tempo houbo un <i>Gran Hermano</i> familiar con emisión en vivo e en directo en rede privada e con transmisión as redes públicas persoais. E houbo un profundo distanciamento físico coas persoas coas que antes tiñamos relacións máis cotiáns.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">O primeiro supuxo probablemente para moitas familias aprenderse mellor, nunha convivencia forzada permanente na que os comportamentos individuais quedan expostos sen ningunha válvula de escape. Se o experimento foi para ben ou para mal, verémolo máis adiante. Reforzáronse os vínculos? Descubriuse a inconsistencia da relación? En calquera caso, cando xa non teñamos que estar xuntas por necesidade, teremos interese en volver facelo por vontade propia? Xa que logo, se a cousa rachou, vai deixar un gran baleiro. E se nos prestou, xa non imos poder facelo con esa intensidade, logo tamén haberá un baleiro importante.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">A respecto do segundo. Aquí unha que non é moi dada a relacionarse á mantenta, pregúntase como é que imos entender a importancia nas nosas vidas da xente coa que antes tiñamos unha relación externa á familia, por traballo por exemplo. Ou as colegas da calceta. Os compañeiros de barra de bar. As da asociación de defensa do ourizo cacho. E como están as amizades coas que compartimos un xeito de ver a vida ou unha parte dela. Empecemos por pensar que os costumes de contacto van mudar, sexa por precaución auto-imposta ou condicións do uso dos espazos comúns de relación. Saudar cos cóbados, falar a distancia (sen móbil, que todo hai que explicalo, xesús!), aprender a bicarse con condón, levar sempre luvas e máscaras re-utilizables no peto (que nicho de negocio,<i> masclinex</i>), empezar a facer como os xaponeses deixando os zapatos fóra. Eu lembro á miña avoa deixar as zocas na porta e entrar coas zapatillas que levaba por dentro, tampouco é tanto invento.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">E poida que haxa quen deixe de ser tan importante tan importante como antes e pase a un segundo plano. Ou poida que de repente descubramos canta importancia ten apertar, chuchar e bicar a alguén que queres ben. Sen importar o risco e tendo en conta o risco. Moita importancia repetida e como se come iso último? Ciencia. Veracidade. Valor. É tan difícil entender que se che entra o virus por unha ferida aberta vas ter unha infección de carallo? Que se estás nun espazo onde haxa un alto nivel de contaminación vírica tes bastantes máis posibilidades de contaxiarte que se tocas unha vez coa man dereita a barra dun carro da compra que se limpa despois de cada uso? Á miña avoa de 80 anos lle vai supoñer unha diferencia de recoñecemento afectivo que lle fale á cara a berros dicíndolle que a quero tanto tanto tanto como se a vou visitar sempre que poida coa máscara e as luvas postas? Non será esta última posibilidade unha moito super máis enorme mostra de canto a quero?</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Imos notar baleiros nos costumes e nos tratamentos. Tamén probablemente de relacións que antes estaban presentes con certa intensidade nas nosas vidas e agora pasaran a un segundo ou terceiro plano. E se non é así, e recuperamos e intensificamos todas elas, o baleiro será o tempo perdido de antes de, no que nunca nos decatamos do que realmente pagaba a pena. Sen importar o risco. Ogallá que en calquera dos casos, sexa sempre </span></span><span style="font-family: "verdana" , sans-serif; white-space: pre-wrap;">para ben.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Hai outros moitos eidos nos que coido atoparemos baleiros vitais. Na Educación. No mundo laboral. Na política. E si, claro, na economía. Pero iso quedará para outra historia...</span></span></div>
A ESCOLA NUDISTAhttp://www.blogger.com/profile/05519090751254517631noreply@blogger.com0Arteixo, A Coruña, España43.303707 -8.510227543.2112715 -8.6715889999999991 43.3961425 -8.348866tag:blogger.com,1999:blog-1563748366709995685.post-39101219757177811102020-03-28T02:57:00.000+01:002020-03-28T03:00:49.506+01:00CIRCO<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSBNQnziOUgUpefizwyZC3PX7Bv1-1mux5HWiUz_qv_Eg1q8rFLQ1YrthfZyvoL-YhVDTgPWO-tgX8zxRLUx6YTbYmQUOZD-Fjvjf0AVTd8n2B9ZvbSpWdHkrUvdVrmgtFgvuTES7o-2A/s1600/circo_web.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="394" data-original-width="700" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSBNQnziOUgUpefizwyZC3PX7Bv1-1mux5HWiUz_qv_Eg1q8rFLQ1YrthfZyvoL-YhVDTgPWO-tgX8zxRLUx6YTbYmQUOZD-Fjvjf0AVTd8n2B9ZvbSpWdHkrUvdVrmgtFgvuTES7o-2A/s1600/circo_web.jpg" /></a></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-style: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></span>
<span style="background-color: transparent; color: black; font-style: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></span>
<span style="background-color: transparent; color: black; font-style: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Decepción.</span></span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-style: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">E xa choveu, pero esa podería ser a expresión máis aquelada para o penúltimo faladoiro para docentes no que me colei. Grazas a quen corresponde.</span></span><br />
<span style="background-color: transparent; color: black; font-style: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Marcelo Castelo desenvolveu durante unha hora e pico o seu monólogo participado, co encaixe previsto e dentro dos lindes preestablecidos. Sorprendeume que unha persoa con tal desenvolvemento, na sede da Fundación ABANCA, en pleno centro da cidade da Coruña, <i>Irmandade´s City</i>, carallo como cambiou o conto, noroeste peninsular, disertara practicamente os 100 minutos nun perfecto galego. Pero evidentemente non foi a única, sorpresa digo.</span></span></div>
<b style="-webkit-text-stroke-width: 0px; caret-color: rgb(0, 0, 0); color: black; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; text-align: start; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></b>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/5CK3cw26Xrw/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/5CK3cw26Xrw?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<br /></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; white-space: pre-wrap;">Xa para antes de empezar a disertación, a presentadora educativa falounos do interese fundamental da organización fundacional bancaria en evadir impostos no fomento da educación avanzada como fundamento para o desenvolvemento dunha sociedade democrática, ou algo así. Sobra algo? Seguro que si. Faltou cando menos a indicación de educación pública, que non era preciso quizais amentar sendo que a BANCA que financia, tamén anda pensando seriamente nunha universidade privada, co meneo vertical primate da cachola dos feijoos e blancos de quenda con baba caendo pola comisura dos beizos.</span><br />
<b style="-webkit-text-stroke-width: 0px; caret-color: rgb(0, 0, 0); color: black; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; text-align: start; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></b>
<br />
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-style: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Pero para que queren a pasta que rouban se non é para gastala nos seus?</span></span></div>
<b style="-webkit-text-stroke-width: 0px; caret-color: rgb(0, 0, 0); color: black; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; text-align: start; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></b>
<br />
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-style: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Hai pouco tiven a ocasión tamén de escoitar unha conversa, e isto é un inciso parcial, na que dúas adultas burguesas asombrábanse do marabilloso que está a ser o mundo laboral para a nosa mocidade. E eu poñendo a man na boca para non trousar… A ignorancia frijolita da realidade é inocente, pero non deixa de ser culpable.</span></span></div>
<b style="-webkit-text-stroke-width: 0px; caret-color: rgb(0, 0, 0); color: black; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; text-align: start; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></b>
<br />
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-style: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Non era un inciso total, porque unha ten a ver coa outra….. é un parecer meu. Hai unha parte da poboación que vive nunhas condicións e nun mundo cuxa condición condiciona 😅 como perciben a realidade. Filtran a información para desbotar o que non encaixe no seu mundo disnei. Quitando as onegeadas, claro, que son moi progres para deixalas pasar.</span></span></div>
<b style="-webkit-text-stroke-width: 0px; caret-color: rgb(0, 0, 0); color: black; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; text-align: start; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></b>
<br />
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Volvendo ao tema. Que nos contan nun relatorio titulado <i>Profes que cativan e inspiran</i>? Pois iso, o conto de como é que se pensa que deberan ser os profes para mellorar o proceso educativo. Que levanten a man os que pensen que tiveron tantos mestres que lles cambiaron a vida. Dos que din que deixan pegada. Que levanten a man as que nunca fixeron isto. Convictos. Erros mentais. Mira que curioso. Empeza a ser un pouco repetido o de converter calquera faladoiro nun circo youtubeiro. Sexamos simpáticos. Provoquemos a emoción para conseguir a fixación de ideas. Os mesmiños mecanismos de inserción de necesidades ficticias que emprega a publicidade, pero o fin xustifica os medios, non si? </span></span></div>
<b style="-webkit-text-stroke-width: 0px; caret-color: rgb(0, 0, 0); color: black; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; text-align: start; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></b>
<br />
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">E para nota, os agudos comentarios e preguntas dalgunha das asistentes oitenta por cento pareceume a min do sector profesional educativo. Esta non sería para puntuar, xa sabedes o de que para cobrar quinquenios hai que asistir a cursiños, pero tiña un chamado especial de <i>mola ir a este sitio a escoitar alguén que dis que está trendin</i>. E algho terei que facer para aparentar que me interesa isto no que traballo. Coidadiño! que neste sentido hai tanto que apuntar polo lado profesional como polo afeccionado.</span></span></div>
<b style="-webkit-text-stroke-width: 0px; caret-color: rgb(0, 0, 0); color: black; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; text-align: start; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></b>
<br />
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-style: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Pois con todo isto zumbando, saín de alí coa sensación de que agora calquera pode montar un furancho de auto-axuda educativa poñendo orde e enlazando ideas do eido das ciencias da educación e dalgunha outra relacionada coa psicoloxía e a socioloxía, si, tamén coa neurociencia, que se non a cito non vou estar á moda, e vender a moto. E non son máis que fundamentos educativos que xa se coñecen hai un lote da anos pero que nunca se levaron á práctica de xeito sistémico. Mérito ten, non vou dicir que non. Un dos compoñentes dese mérito e darlle a papilliña masticadiña a calquera para que non teña que facer un mínimiño esforziño en asimilar a conceptualización ou formularse o meta-coñecemento.</span></span></div>
<b style="-webkit-text-stroke-width: 0px; caret-color: rgb(0, 0, 0); color: black; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; text-align: start; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></b>
<br />
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; font-style: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">O caso é que xa enlacei na neurona a idea aquela que tiña de pararme a pensar niso que din os expertos (<a href="https://www.thelancet.com/journals/lanchi/article/PIIS2352-4642(18)30022-1/fulltext" rel="nofollow" target="_blank"><b><span style="color: orange;">que expertos?!!</span></b></a>) sobre a <a href="https://www.bbc.com/mundo/noticias-42746543" rel="nofollow" target="_blank"><b><span style="color: blue;">prolongación da duración da adolescencia</span></b></a> nas sociedades modernas. Claro que hai quen o discute, pero é que o discute todo… E entón empecei a pensar: e non será que vivimos instalados nunha sociedade adolescente? </span></span></div>
<br />
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-style: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Recapitulando.</span></span></div>
<b style="-webkit-text-stroke-width: 0px; caret-color: rgb(0, 0, 0); color: black; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; text-align: start; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></b>
<br />
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-style: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Cales son as características que definen o período da adolescencia?</span></span></div>
<b style="-webkit-text-stroke-width: 0px; caret-color: rgb(0, 0, 0); color: black; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; text-align: start; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></b>
<br />
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-style: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Será porque non hai estudos que falan disto. Poñamos que son estas.</span></span></div>
<b style="-webkit-text-stroke-width: 0px; caret-color: rgb(0, 0, 0); color: black; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; text-align: start; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></b>
<br />
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-style: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Actitude distante e menos afectuosa coa familia.</span></span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-style: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Impulso para modificar as normas á súa conveniencia.</span></span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-style: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Propensión a poñerse absorto do entorno.</span></span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-style: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Culto á auto-imaxe e valorización polos outros.</span></span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-style: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Tendencia a fuxir das responsabilidades impostas.</span></span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-style: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Actitude agresiva cara os outros no seu entorno e a si mesmo/a.</span></span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-style: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Máis interese pola xente allea á súa familia e grupo.</span></span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-style: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Toma de decisións baixo os seus únicos criterios.</span></span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-style: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Perdida xeral ou específica de motivación.</span></span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-style: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Grandes cambios emocionais mesmo de xeito brusco.</span></span></div>
<b style="-webkit-text-stroke-width: 0px; caret-color: rgb(0, 0, 0); color: black; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; text-align: start; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></b>
<br />
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-style: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Pois vou intentar trasladar algunhas destas condicións ao eido social xeral e ver se hai situacións nas que se manifesten dalgún xeito. Serei quen?</span></span></div>
<b style="-webkit-text-stroke-width: 0px; caret-color: rgb(0, 0, 0); color: black; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; text-align: start; text-decoration: none; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></b>
<br />
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-style: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Continuará… ou non.</span></span></div>
A ESCOLA NUDISTAhttp://www.blogger.com/profile/05519090751254517631noreply@blogger.com0Arteixo, A Coruña, España43.303707 -8.510227543.2112715 -8.6715889999999991 43.3961425 -8.348866tag:blogger.com,1999:blog-1563748366709995685.post-39805100206102343622020-03-21T03:58:00.000+01:002020-03-21T03:58:52.229+01:00PESTE<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMO8A9IcrIvRDmJnSz3bQjIqquqH53Va6HNR1xvu-IaxDaLzPC9UeCA18e20IZcOOfPsPuJwy27SoaK5J9hRPgHc4d_GAoEDEg11nFPsmHJZ54deS3OOCmPVt8dujIY8iXlk9p5tgKxuM/s1600/peste.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="600" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMO8A9IcrIvRDmJnSz3bQjIqquqH53Va6HNR1xvu-IaxDaLzPC9UeCA18e20IZcOOfPsPuJwy27SoaK5J9hRPgHc4d_GAoEDEg11nFPsmHJZ54deS3OOCmPVt8dujIY8iXlk9p5tgKxuM/s640/peste.png" width="640" /></a></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="-webkit-font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="-webkit-font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Xa vai para uns cantos meses que me borrei do mapa social. Entenderedes que para min non está a resultar moi difícil manter ese illamento que agora se antolla máis que necesario. Se hai quen non entenda o porque (da necesidade), que meta a cabeza na cunca do vater e tire da cadea.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Alguén me preguntou pouco despois de borrarme dos grupos: <i>e que cousa che deu?</i> A contestación foi simple: aburrimento. Unha desas palabras máxicas que pode ter o significado que cada quen lle queira dar. Como <i>que interesante</i>. Ou <i>excepcional</i>. Pero neste caso o sentido non era nada común e a un tempo respondía precisamente a iso.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Unha serie de sucedidos nun período curto de tempo relativo á idade que atesouro e presumo, leváronme a perder a confianza e a fe na humanidade en xeral e en algunha parte concreta dela. A conclusión á que cheguei para decidir apartarme do mundanal ruído non é iso de que a mel non está feita para a boca dos oligarcas. Cada persoa ten un valor inalienable en si mesma. Que ninguén pode lixar. Tampouco poñer nun pedestal. Pero entendín que nos tempos e espazos sociais nos que vivía acotío, non existía máis que o interese particular de cada quen para o propio beneficio e vantaxe. Non tiña ningún sentido traballar por un colectivo que non se consideraba tal. Como a humanidade.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Para quen hai tempo entendeu que ese valor inalienable é unha construción produto das propias experiencias vitais en relación co mundo que nos rodea, seres vivos e cousas, cultura e xeografía, que somos o que somos individualmente polo que nos tocou vivir e polo que viviron todas e cada unha das persoas existentes neste tempo e en todos os tempos e na relación co medio natural e artificial no que vivimos e que creamos a nosa imaxe e semellanza, resultabame cada vez máis insoportable ver a alienación das condutas sociais, o abandono do sentido de comunidade, a negación do colectivo pola afirmación egocéntrica do tanto por cento de interese persoal.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Este verán merquei unha edición barata de <i>La Peste</i>, de Albert Camus. Ten páxinas nas que se repiten parágrafos enteiros, como para facerche dubidar se xa os liches antes ou non. Eu repetía esa perdida de fe. E mentres lía entendía, imaxinaba ou interpretaba como podería ser un mundo no que todas estiveramos centradas dunh banda en agardar a infestación e doutra en loitar contra dela. E sempre hai quen pensa en fuxir. Aínda que en realidade só estaría fuxindo de si mesma e do seu medo.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">E entón chegou esta Peste Monárquica, outra máis, para poñer as cousas no seu sitio. Logo hai quen fala de casualidades. E pensei que quizais si habería sentido colectivo de responsabilidade. Esa aptitude do ser humano, que precisa práctica diaria dende moi cativos, para ser quen entre outras cousas de enfrontar os medos con razón e con sensibilidade. E resulta que seguimos deixándonos levar polas falsas informacións sempre e cando apoien o que nos convén máis. Seguimos preferindo negar a evidencia científica pola senrazón de xustificar o que nos apetece máis facer ou deixar de facer. Preferimos discutir as indicacións de protección colectiva progresivas, de calquera grado porque non son do noso acomodo. E menos mal que non hai barra libre para mercar armas como nos USA, para poder ir con seguridade ao super a pillar o único que nos vai servir para gardar as aparencias de limpeza da cagarría insolidaria que nos deu a perspectiva de perder todas as comodidades e privilexios das que gozamos os europeiños de a pe e os de a cabalo, deste e doutro lado do océano antes azul.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Nós si que somos unha peste.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Claro que sempre haberá algo positivo en todo isto. Con case que todo parado, contaminaremos menos. Ou non, porque as cantidades industriais de lixo e o aumento do consumo enerxético e de datos que imos xerar estando todas papando, ghiñando e vendo cousas sen substancia nas redes e nos aparatos hiperconectados metidos na casiña, non van ter medida. E a de comida que imos ter que tirar por acumular o que non era preciso.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Poida que todo o persoal aproveite para recuperar as relacións familiares. Non sei. Como non decidan cortar internet de vez, coido que todas imos preferir ao segundo día de encerro (un de xaneiro, dous de febreiro,…) poñernos a recuperar o contacto con aquela xente que tiñamos abandonadas no facebook.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Quizais nos dea por ler poesía. Pintar. A habitación da nena ou aquel cadro que sempre imaxinei daquel pequeno outeiro da árbore e a bancada de pedra. Estudar algo ou aprender a escribir, xa non vou dicir a pensar. A ser quen de diferenciar a verdade da falsidade, a xustiza da inxustiza, a necesidade do interese. Que non existe o sentido común. Teño que escoitar aquela canción. Que lembranzas. E chamar aos avós, todos os días.</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Pero dubido moito que sexa así. Mesmo sinto que estamos metidiños na casa máis por aquilo de non ter práctica na responsabilidade que por entender como é que funcionan as vacinas. Non é maxia. Non é por real decreto. Ten a ver con que todo o que facemos como individuos ten consecuencias para todos os demais, e poucas veces o temos en conta nos últimos tempos. Algo que se chama ben común, coido. Que sen dúbida, non pode ser menos importante en ningún caso que o propio en circunstancias normais. A que altura o imos poñer nas excepcionais? Xa se verá…</span></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal; min-height: 15px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-kerning: none;"></span><br /></span></div>
<br />
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="-webkit-font-kerning: none;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">#euquedonacasa</span></span></div>
A ESCOLA NUDISTAhttp://www.blogger.com/profile/05519090751254517631noreply@blogger.com1Arteixo, A Coruña, España43.303707 -8.510227543.2112715 -8.6715889999999991 43.3961425 -8.348866tag:blogger.com,1999:blog-1563748366709995685.post-44508965615055742662019-09-12T00:59:00.000+02:002019-09-12T00:59:05.772+02:00VIDA<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVkItNKFoulbYL1_QZlMcuMAfdMsPZAF6lkIByjEAORUqt6kyb24D6geY9f8vhVlomxIRvzmyl-tZMw0KesUlCExgzjHxn2MJmK6XVMp9XdEsLM1OgzJjy4P55SVnJXPESAx8hcG2YDZg/s1600/VIDA1+_glow_700.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: justify;"><img border="0" data-original-height="858" data-original-width="700" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVkItNKFoulbYL1_QZlMcuMAfdMsPZAF6lkIByjEAORUqt6kyb24D6geY9f8vhVlomxIRvzmyl-tZMw0KesUlCExgzjHxn2MJmK6XVMp9XdEsLM1OgzJjy4P55SVnJXPESAx8hcG2YDZg/s1600/VIDA1+_glow_700.jpg" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: verdana, sans-serif; font-size: large;">Este foi un verán divertido. Voume quedar coa frase. Foi un verán sen bicicletas e con xente que aínda non sabe andar en bicicleta. Que saberá se decide querer aprender. Como se fora algo con que unha non puidera vivir plenamente. Seguro que haberá quen diga que si, pero non tal. Outra cousa é andar descalza. Pola area da praia, claro. Pero pola casa tamén, pola rúa, os xardíns. Sen medo. Con pracer.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: verdana, sans-serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: large;"><div style="text-align: justify;">
Foi un verán que comezou en parte hai un ano, noutro, cando coido que tiven un <i>crush</i> con un ser vivo de catro patas. Foi a primeira indicación que a vida me ofrecía para reactivar a capacidade de sentir, de volver sentir con intensidade. De recuperar o asombro polo que sucede acotío. A maioría desas vivencias que pasan sen que nos fixemos nelas, porque andamos moi ocupadas en seguir producindo cousas, informacións, imaxes, teorías… Moi ocupadas en contarlle ao mundo o que pasa nas nosas vidas, tipo selfie da última defecación periódica, como se ao mundo lle importara un carallo. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Un verán de curiosidades, que curioso. De casualidades. De sucesos imprevistos que alteran toda a programación 10100101111010 que tes feita de como é que deben ser as cousas. De preguntarse o porque do que acontece. De sorprenderse co excepcional, co natural, co orixinal. De entender por fin como é que a enerxía se transformou en materia. E ademais o fixo dun xeito elegante e fermoso. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Para unha tipa coma min versada nos mundos matemáticos, recoñecer o valor da mística da casualidade foi un paso importante. Adiante. Pero claro, unha sabe dende tempo atrás que as casualidades non existen. As percibimos como tales para apoiar aquelas cousas nas que queremos crer ou aquilo que nos importa de verdade, mesmo sen saber que é así, que nos importan digo. Cando se comparte información nun entorno reducido, se isto se produce coa suficiente densidade e intensidade, a probabilidade de atopar conexións comúns aumenta exponencialmente. O que nos está dicindo e pedindo a percepción da casualidade é simple: quero máis diso. O necesito. Alimenta a miña forza vital para seguir construíndo en densidade e intensidade. Vontade de querer. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Un verán de perdón. De perdoar o mal que che fixeron. Pero sobre todo de perdoar o mal que fixeches, o que se sabe e o que non. Illar a mentira nun espazo morto e saír del. Un perdón auto-infrinxido. Para liberarse das áncoras que durante moito tempo impediron elevar a mirada atenta e disposta a descubrir novos mundos. E atopalos. Sen temor de volver errar, porque xa sabes que o erro é aprendizaxe. Claro, tamén foi un verán de aprender. Volver a estar en disposición de escoitar e entender a diversidade, a diferencia, o até entón descoñecido na vida que corre polas rúas, as bibliotecas e os bares. Descubrir que non todo o monte novo e fume. A leña verde arde tamén con paixón e desexo por construír novas realidades, moito máis aló de onde ningunha das vellas aparentes poidamos chegar a imaxinar. Que ninguén dispare a esas alas brillantes. Nin accidentalmente, que as veces somos, ti e eu, moi torpes disparando. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Un verán sen sol, maioritariamente sen sol, que é unha bendición do planeta trastornado pola nosa avaricia, para quen non adoita pillar bronce nin lle presta. Das que preferimos ben durmir de noite ao fresco que morrer por inanición de sono que non hai quen peghe o ollo con esta calor que vai. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
E isto pasou nun verán, nun País. Nese que algunhas discuten, que será será. Ese das praias multidisciplinares e os montes colonizados ou autóctonos. O das boas e xenerosas, que non sei se cada día andan máis escondidas ou que o disimulan máis mellor segundo van avanzando os tempos. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Tamén foi un verán da anécdotas. Cando vas construíndo a túa vida, escolles por onde ir. De cando en vez, se non estás definitivamente morta, volves preguntarte se as eleccións foron correctas. Error. Aprende. Claro que o son. Sempre. Nada do que xa tes feito ten volta atrás. Mentres non se digha o contrario cuanticamente falando, non vaia a ser o demo. Xa non vivo sen vivir en min, definitivamente. E as cicatrices na cortiza do corazón curaron coa menciña da verdade dirixida ás orellas mirando aos ollos de quen tiña que escoitala. A que lle contamos a quen quere voluntariamente escoitarnos, mesmo sendo a mesma verdade, serve fundamentalmente para construír a confianza do futuro. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Pero a anécdota fundamental neste verán divertido fun eu. A vida foi a esencia. Mágoa non ter máis estío para compartila.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
E como ven setembro? Para empezar tomando decisións de querer sen limitacións, poñendo orde en cada un deses eidos da vida que foron caendo no desleixo. Sentir non está en conflito con pensar. Son unha parella necesariamente inseparable. E o futuro que confío e agardo exista, polo que teño intención de traballar con paciencia, disciplina e concentración, necesita desa orde e precisión artesá, da orixinal, da natural, da excepcional. Xa veremos se dou...</div>
</span><br />
<div>
<style type="text/css">
p.p1 {margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; font: 12.0px Verdana; -webkit-text-stroke: #000000}
p.p2 {margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; font: 12.0px Verdana; -webkit-text-stroke: #000000; min-height: 15.0px}
span.s1 {font-kerning: none}
</style></div>
A ESCOLA NUDISTAhttp://www.blogger.com/profile/05519090751254517631noreply@blogger.com0Arteijo, La Coruña, España43.303707 -8.510227499999928143.2112715 -8.671588999999928 43.3961425 -8.3488659999999282